چرا باید دعا کرد؟ / ارتباط با خدای یگانه در جهان پر چالش

پارس تودی- «دعا» یک نوع عبادت و خضوع و بندگی است، و انسان به وسیله آن توجه تازه‌ای به ذات خداوند پیدا می‌کند، و همانطور که همه عبادات اثر تربیتی دارد «دعا» هم دارای چنین اثری خواهد بود.

خداوند در آیه ۱۸۶ سوره بقره در قرآن می‌فرمایند: «وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ؛ و هنگامی که بندگان من، از تو در باره من سوال کنند، (بگو:) من نزدیکم! دعای دعا کننده را، به هنگامی که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، تا راه یابند (و به مقصد برسند).!»

در این آیه نکاتی وجود دارد که به آنها توجه می کنیم:

از آنجا که یکی از وسایل ارتباط بندگان با خدا مسأله دعا و نیایش است در این آیه، خداوند روی سخن را به پیامبر کرده، می‌گوید: «هنگامی که بندگانم از تو در باره من سوال کنند بگو من نزدیکم» (وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ).

نزدیکتر از آنچه تصور کنید، نزدیکتر از شما به خودتان، و نزدیکتر از شریان گردن‌هایتان، چنانکه در جای دیگر قرآن می‌خوانیم: وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ (سوره ق، آیه ۱۶). من از رگ گردن بنده ام به بنده ام نزدیکترم.

سپس اضافه می‌کند: «من دعای دعا کننده را به هنگامی که مرا می‌خواند اجابت می‌کنم» (أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ).

«بنابراین باید بندگان من دعوت مرا بپذیرند» (فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی).

«و به من ایمان آورند» (وَ لْیُؤْمِنُوا بِی). «باشد که راه خود را پیدا کنند و به مقصد برسند» (لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ).

جالب اینکه در این آیه خداوند هفت مرتبه به ذات پاک خود اشاره کرده و هفت بار به بندگان! و از این نهایت پیوستگی و قرب و ارتباط، محبت خود را نسبت به بندگان مجسم ساخته است!

«دعا» یک نوع خود آگاهی و بیداری دل و اندیشه و پیوند باطنی با مبدء همه نیکی‌ها و خوبی‌هاست.

«دعا» یک نوع عبادت و خضوع و بندگی است، و انسان به وسیله آن توجه تازه‌ای به ذات خداوند پیدا می‌کند، و همانطور که همه عبادات اثر تربیتی دارد «دعا» هم دارای چنین اثری خواهد بود.

امام صادق علیه السّلام از نوادگان پیامبر اسلام و یکی از دوازده امام معصوم مذهب شیعه می‌فرماید: انّ عند اللّه عزّ و جلّ منزلة لا تنال الّا بمسألة: «در نزد خداوند مقاماتی است که بدون دعا کسی به آن نمی‌رسد»!

دانشمندی می‌گوید: «وقتی که ما نیایش می‌کنیم خود را به قوه پایان ناپذیری که تمام کائنات را به هم پیوسته است متصل و مربوط می‌سازیم».

نهایتا اینکه باید دانست:

دعا در هرجا و در هر وقت که باشد، مفید است. چون خداوند می‌فرماید: من نزدیک هستم. «فَإِنِّی قَرِیبٌ».

خداوند به ما نزدیک است، ولی ما چطور؟ اگر گاهی قهر او دامن ما را می‌گیرد، به خاطر دوری ما از خداوند است که در اثر گناهان می‌باشد.

همچنین طبق این آیه استجابت خداوند دائمی است.

با آنکه خدا همه چیز را می‌داند، امّا دعا کردن وظیفه‌ی ماست.

دعا آنگاه به اجابت می‌رسد که همراه با ایمان به خدای یگانه باشد.

دعا، وسیله‌ی رشد و هدایت و تربیت شدن و آرامش است.

عبارات کلیدی: دعا چیست، اسلام چه دینی است، مذهب تشیع چیست، دعا در قرآن، پیامبر اسلام چگونه بود؟