نورهایی بر تاریکی؛ وحدت شیعه و سنی بر پایه شفقت و رحمت

پارس‌تودی- در میانه جنگ و خونریزی‌ها، شیعه و سنی در گوشه‌وکنار غرب آسیا، دست اتحاد به سوی هم دراز می‌کنند.

به گزارش پارس‌تودی، یحیی لبابیدی، نویسنده‌ای فلسطینی در مطلبی برای رسانه "نیو عرب" می‌نویسد: «التیام شکاف سنی - شیعه نیازمند دفاع بی‌چون‌وچرا از عدالت در تمامی اشکال آن است.»  

در غزه، امدادگران اخیراً در یک روز بیش از سی جسد را از زیر آوار خارج کردند؛ برخی هنوز نفس می‌کشیدند، اما بیشترشان جان باخته بودند. این صحنه‌ها یادآور آن است که خانه‌ها به گورهای جمعی و بیمارستان‌ها به گورستان تبدیل شده‌اند.   

در جنوب لبنان، حملات هوایی اسرائیل همچنان ادامه دارد و هزاران نفر را آواره کرده است. با تشدید درگیری‌ها، ممکن است تا یک میلیون نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شوند.   

در منطقه کورام پاکستان، در نوامبر ۲۰۲۴، یک کمین بر کاروان شیعیان منجر به کشته شدن حداقل ۵۴ نمازگزار شد. خشونت‌های تلافی‌جویانه در هفته‌های بعد، تلفات را به بیش از ۱۳۰ نفر رساند، تا اینکه بزرگان قبایل با میانجیگری، آتش‌بسی شکننده برقرار کردند. غم و خشم همچون خاکستری داغ بر این سرزمین‌ها سایه انداخته و اختلافات قدیمی توسط سودجویان دوباره شعله‌ور شده است.  

لبابیدی می‌گوید: شکاف سنی - شیعه که زمانی بحثی علمی در کتابخانه‌ها و حلقه‌های مطالعاتی بود، امروز به خط گسلی سیاسی تبدیل شده است.  

اما در میان این تاریکی، نورهایی از امید نیز می‌درخشند:

در عمان، اردنی‌ها (اعم از فلسطینی، سوری و بومی) با اهدای خون برای مجروحان غزه، همبستگی نشان دادند.

در لبنان، خانواده‌های سنی، دروزی، شیعه و مسیحی در مناطق شوف و بقاع، بی‌سروصدا خانه‌های خود را به آوارگان جنوب گشوده‌اند.  

در پاکستان، پس از حملات کورام، بزرگان قبایل از هر دو فرقه گرد هم آمدند، ایست‌های بازرسی فرقه‌ای را برداشتند و برای حفاظت از اماکن مذهبی، آتش‌بس‌هایی مبتنی بر وجدان (نه دستور مقامات) توافق کردند.  

در عراق، داوطلبان سنی در روز عاشورا، کنار عزاداران شیعه آب توزیع کردند و به زخمی‌ها رسیدگی کردند.   

در بحرین، امامان سنی در محرم، سیاه‌پوش در کنار شیعیان به عزاداری پرداختند.  

در یمن، روحانیون زیدی و سنی در تعز و اب، دور هم جمع شدند تا دعا کنند و بر عدالت و آشتی تأکید ورزند.  

در هفته وحدت اسلامی، جوامع مسلمان در بغداد، صیدا و منامه، با وجود اختلافات، کنار هم نشستند و از یک کتاب مقدس (قرآن) تلاوت کردند.  

آنچنانکه دیدیم، در دل تاریکی‌های خشونت، آوارگی و بی‌عدالتی، نشانه‌هایی از همبستگی میان مسلمانان شیعه و سنی در مناطق بحران‌زده، نویدبخش امیدی زنده و دیرپا هستند. این حرکت‌ها از سطح قدرت‌های رسمی عبور کرده و در بستر رفتارهای انسانی، دینی و عرفانی مردم عادی تجلی یافته‌اند؛ از کمک به زخمی‌ها، تا دعاهای مشترک و محافظت از اماکن مذهبی. وحدت مذهبی نه در انکار تفاوت‌ها بلکه در پذیرش صادقانه آن‌ها و تعهد مشترک به عدالت، رحمت و وجدان ریشه دارد. چنین پیوندهایی اگرچه بی‌سروصدا، اما ریشه‌دارند؛ و نشان می‌دهند که آینده‌ای دور از خشونت و مبتنی بر فهم متقابل، هنوز امکان‌پذیر است.

hk