حامیان ترامپ علیه مداخله؛ واشنگتن در آستانه بحران سیاست خارجی

پارس تودی - تهدید نظامی رئیس جمهوری آمریکا ضد ونزوئلا موجی از انتقادهای حامیان راست‌گرا تا فعالان حقوق بشری بین‌المللی را برانگیخته است. .

با تشدید حضور نظامی ایالات متحده در دریای کارائیب و افزایش تنش‌ها با دولت نیکلاس مادورو، دو جریان اصلی در فضای سیاسی و رسانه‌ای آمریکا بر سر مشروعیت و پیامدهای سیاست جدید دونالد ترامپ در قبال ونزوئلا به توافق نظر رسیده‌اند.
نیویورک‌تایمز گزارش داده است که بخشی از حامیان و مشاوران راست‌گرای ترامپ نسبت به ورود احتمالی آمریکا به درگیری نظامی در ونزوئلا ابراز نگرانی کرده‌اند. این طیف، که شامل چهره‌هایی چون استیو بنن، لورا لومر و کرت میلز می‌شود، معتقدند هرگونه اقدام نظامی علیه دولت مادورو با شعارهای ضد‌مداخله‌گرایانه و "اول آمریکا" که پایه‌ی کارزار ترامپ بود، در تضاد است. به گفته‌ی آنان، چنین درگیری‌هایی نه تنها پرهزینه و بی‌نتیجه خواهند بود، بلکه می‌توانند پایگاه سیاسی رئیس‌جمهور را در داخل کشور تضعیف کنند.

به گزارش پارس تودی، استیو بنن، استراتژیست پیشین کاخ سفید، هشدار داده است که "آیا این آغاز نسخه سوم نومحافظه‌کاری است؟" عبارتی که نشان‌دهنده نگرانی از بازگشت سیاست‌های مداخله‌جویانه‌ای است که پس از جنگ عراق به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفت. لورا لومر نیز گفته است که تمرکز دولت باید بر همکاری اقتصادی و مهار نفوذ چین در آمریکای لاتین باشد، نه تغییر رژیم در کاراکاس.

در مقابل، گزارش تحلیلی گاردین به قلم کنث راث، مدیر پیشین دیده‌بان حقوق بشر، لحن بسیار تندتری علیه دولت ترامپ اتخاذ کرده است. راث در مقاله‌ای با عنوان "شمشیرکشیدن ترامپ ضد ونزوئلا غیرقانونی است" می‌نویسد که اقدامات و تهدیدهای رئیس‌جمهور آمریکا نه تنها سیاسی و اشتباه، بلکه از نظر حقوق بین‌الملل "غیرقانونی" است.

به باور او، منشور سازمان ملل تنها در صورت دفاع مشروع یا با مجوز شورای امنیت اجازه استفاده از زور را می‌دهد؛ شرایطی که در مورد ونزوئلا وجود ندارد. او تصریح می‌کند که مادورو هرچه هم که باشد، سقوط او با نیروی نظامی مشروعیتی ندارد، زیرا ونزوئلا هیچ حمله‌ای علیه آمریکا انجام نداده است.

راث همچنین از تلاش دولت ترامپ برای توجیه حملات مرگبار علیه قایق‌های مظنون به قاچاق مواد مخدر انتقاد کرده و آن را "قتل فراقضایی" خوانده است. به گفته‌ی او، دولت با برچسب "قاچاقچی تروریست" narco-terrorist در پی مشروعیت‌بخشی به اقداماتی است که عملاً حکم اعدام بدون محاکمه را دارند؛ اقدامی که با موازین بین‌المللی و حتی قوانین داخلی آمریکا ناسازگار است.

این مقاله یادآور می‌شود که توجیه‌های مشابهی پیش‌تر برای حمله به عراق و لیبی به کار رفت و نتایج آن کشورها را در آشوب فروبرد. راث هشدار می‌دهد که ادامه این رویکرد می‌تواند نظم حقوقی بین‌الملل را تضعیف کرده و "الگوی خطرناکی از مصونیت رئیس‌جمهور از قانون" ایجاد کند.

در مجموع، دو روایت منتشرشده بازتاب‌دهنده دو نگرانی متفاوت از درون و بیرون ساختار قدرت در واشنگتن‌اند: حامیان سیاسی ترامپ نگران آنند که ماجراجویی نظامی در ونزوئلا پایگاه مردمی او را از بین ببرد و شعار "پایان دادن به جنگ‌های بی‌پایان" را بی‌اعتبار کند؛ در حالی که ناظران حقوق بشری و بین‌المللی، همچون راث، این سیاست را تهدیدی برای نظم حقوقی جهانی و بازگشت به دوره‌ای از مداخله‌گری بی‌قید و بند می‌دانند.

با وجود این اختلاف نظرها، هر دو طیف در یک نکته هم‌داستان‌اند: مداخله نظامی در ونزوئلا ، چه با هدف مبارزه با قاچاق مواد مخدر و چه برای تغییر رژیم، خطرناک، پرهزینه و از منظر اخلاقی و سیاسی پرابهام است.

در حالی‌که ترامپ تأکید دارد این اقدامات بخشی از "جنگ علیه مواد مخدر" است، منتقدان می‌گویند چنین رویکردی بیش از آن‌که نظم و امنیت بیاورد، می‌تواند بی‌ثباتی و بحران انسانی تازه‌ای در منطقه ایجاد کند. به نظر می‌رسد بحران ونزوئلا اکنون نه فقط آزمونی برای دولت مادورو، بلکه محک مهمی برای حدود قدرت و مسئولیت آمریکا در نظم بین‌المللی معاصر است.

NH2