رقابت انتخاباتی نیویورک؛ نبردی محلی یا بازتابی از شکاف‌های ملی آمریکا؟
-
رقابت انتخاباتی نیویورک؛ نبردی محلی یا بازتابی از شکاف‌های ملی آمریکا؟
پارس‌تودی- با نزدیک‌شدن انتخابات شهرداری نیویورک در ۴ نوامبر ۲۰۲۵، رقابت میان زهران ممدانیِ چپ‌گرا، اندرو کوموی میانه‌رو و کرتیس اسلیوای محافظه‌کار، به صحنه‌ای از جدال ایدئولوژیک میان نسل جدید پیشرفت‌خواه و جریان‌های سنتی قدرت در بزرگ‌ترین شهر آمریکا تبدیل شده است.
نیویورک، شهری که بیش از ۸.۵ میلیون نفر جمعیت دارد و قلب تپندهٔ اقتصاد، فرهنگ و مهاجرت آمریکا است، هر چهار سال یک‌بار با انتخاب شهردار خود، جهت‌گیری‌های سیاسی‌اش را بازتعریف می‌کند. به گزارش پارس تودی، انتخابات شهرداری نیویورک در ۴ نوامبر ۲۰۲۵، نه‌تنها یک رویداد محلی، بلکه آینه‌ای از شکاف‌های عمیق سیاسی و تنش‌های ملی آمریکا به شمار می‌رود.
این انتخابات، با مشارکت بی‌سابقهٔ بیش از ۷۳۵ هزار رأی‌دهنده در دورهٔ زودهنگام، رکورد جدیدی در سال‌های غیرریاستی ثبت کرده و نشان‌دهندهٔ گرمای بحث‌برانگیز کمپین است. در حالی‌که دموکرات‌ها با نسبت ۶ به ۱ برتری عددی دارند، رقابت سه‌جانبه میان زهران ممدانی (دموکرات)، اندرو کومو (مستقل) و کرتیس اسلیوا (جمهوری‌خواه) به نمادی از تقابل پیشرفت‌گرایی جوانانه با محافظه‌کاری سنتی تبدیل شده است.
داستان این انتخابات از ژوئن ۲۰۲۵ آغاز شد، زمانی‌که زهران ممدانی، نمایندهٔ ۳۴ سالهٔ مجلس ایالتی نیویورک و عضو «دموکرات‌های سوسیالیست آمریکا» (DSA)، در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات با ۵۶.۴ درصد آرا، اندرو کومو را شکست داد.
ممدانی، که در کامپالا (پایتخت اوگاندا) به دنیا آمده و در ۷ سالگی به نیویورک مهاجرت کرده، نماد نسل جدید سیاست‌مداران مهاجر و چپ‌گرا است. او با مواضعی مانند افزایش حداقل دستمزد به ۳۰ دلار در ساعت، رایگان‌کردن حمل‌ونقل عمومی، افزایش مالیات شرکت‌ها و حمایت قاطع از فلسطین، جوانان، مهاجران و طبقهٔ کارگر را به خود جذب کرده است.
نظرسنجی‌های اخیر، مانند نظرسنجی اطلس‌اینتل از ۳۱ اکتبر تا ۲ نوامبر، او را با ۴۳.۹ درصد آرا پیشتاز نشان می‌دهد؛ هرچند حاشیهٔ برتری‌اش به ۴.۵ درصد کاهش یافته است. ممدانی، که می‌تواند نخستین شهردار مسلمان، هندی‌تبار و جوان نیویورک باشد، کمپین خود را بر پایهٔ شعار «دموکراسی برای طبقهٔ کارگر» بنا نهاده است.
در سوی دیگر، اندرو کومو، فرماندار سابق نیویورک (۲۰۱۱–۲۰۲۱)، پس از شکست در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات، به‌عنوان نامزد مستقل وارد میدان شد. کومو، ۶۷ ساله، با سابقهٔ مدیریت بحران کووید–۱۹ و اتهامات جنسی که منجر به استعفایش شد، بر تجربهٔ اجرایی و میانه‌روی تأکید دارد. او ممدانی را به «سیاست‌های ضدتجاری» متهم می‌کند و هشدار می‌دهد که پیروزی او، نیویورک را «نابود» خواهد کرد. کومو با ۳۹.۴ درصد حمایت در نظرسنجی‌ها، از حمایت مالی قدرتمندان وال‌استریت و تأیید دونالد ترامپ که او را «دموکرات بد» در برابر ممدانی «کمونیست» خوانده است بهره می‌برد.
ترامپ حتی تهدید کرده است در صورت پیروزی ممدانی در این انتخابات، کمک‌های فدرال به نیویورک را قطع می‌کند؛ موضوعی که رقابت‌های شهرداری را به مسئله‌ای در سطح ملی کشانده است.
نامزد سوم، «کرتیس اسلیوا»، بنیان‌گذار «گاردین آنجلز» و نامزد جمهوری‌خواه، بر حقوق حیوانات و امنیت عمومی متمرکز شده و در نظرسنجی‌ها تنها ۱۳ تا ۱۵ درصد آرا را دارد. اسلیوا که در انتخابات سال ۲۰۲۱ نیز شکست خورد، از رأی‌دهندگان محافظه‌کار استاتن‌آیلند حمایت می‌گیرد، اما در شهری دموکرات‌محور، شانس اندکی برای پیروزی دارد.
در نهایت، «اریک آدامز»، شهردار فعلی نیویورک نیز پس از اتهامات فساد و خروج از رقابت‌های مقدماتی حزب دموکرات، به‌عنوان نامزد مستقل وارد این دور از انتخابات شد، اما در ماه سپتامبر از ادامهٔ رقابت‌ها انصراف داد؛ با این‌حال نام او همچنان بر برگه‌های رأی باقی مانده است.
این انتخابات شهرداری، با وجود تمرکز بر مسائلی چون مسکن مقرون‌به‌صرفه، امنیت مترو و مهاجرت، پیامدهای عمیقی بر سیاست محلی و ملی دارد. در سطح محلی، پیروزی ممدانی می‌تواند نیویورک را به آزمایشگاهی برای سیاست‌های سوسیالیستی تبدیل کند؛ از یارانهٔ مسکن برای دو میلیون مستأجر تا سرمایه‌گذاری در حمل‌ونقل سبز که بودجهٔ ۱۰۰ میلیارد دلاری شهر را بازسازی می‌کند. این تغییرات، با توجه به تنوع قومی (۳۷ درصد لاتین‌تبار، ۲۴ درصد سیاه‌پوست، ۱۵ درصد آسیایی)، می‌تواند شکاف‌های نژادی و اقتصادی را کاهش دهد؛ هرچند منتقدانی مانند کومو هشدار می‌دهند که افزایش مالیات‌ها ممکن است سرمایه‌گذاران را فراری دهد و شهر را به رکود اقتصادی بکشاند.
در سطح ملی، این انتخابات زنگ خطری برای دموکرات‌هاست. پیروزی ممدانی می‌تواند جناح چپ حزب را در آستانهٔ انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۲۶ تقویت کرده و الگویی برای شهرهایی چون لس‌آنجلس یا شیکاگو باشد.
باراک اوباما، پیروزی احتمالی ممدانی را با «زلزلهٔ ۲۰۰۸» ناشی از انتخابات ریاست‌جمهوری مقایسه کرده و آن را الهام‌بخش جوانان می‌داند. در مقابل، ترامپ با حملات خود می‌کوشد از این رقابت برای بسیج پایگاه رأی‌دهندگانش استفاده کند. تهدید او به قطع بودجهٔ فدرال نیز می‌تواند تنش میان واشنگتن و نیویورک را تشدید کند. این روند همچنین می‌تواند به چالش‌های قانونی منجر شود و سیاست مهاجرتی ترامپ را در معرض یک آزمایش جدی قرار دهد. علاوه بر این، مواضع ممدانی در قبال تحولات غرب آسیا مانند انتقاد از اسرائیل، بحث‌های ملی در مورد سیاست خارجی آمریکا را در انتخاباتی محلی، داغ کرده است، به ویژه در شهری با جامعه پرتعداد یهودی و مقر سازمان ملل متحد. در نهایت، انتخابات ۲۰۲۵ شهرداری نیویورک بیش از انتخاب یک مدیر شهری؛ نمادی از گذار آمریکا از تنوع ایدئولوژیکی به منازعه ایدئولوژیکی محسوب می‌شود که می‌تواند تنش‌های سیاسی - اجتماعی در کشوری به شدت قطبی شده را تشدید کند.
aa/ha
