برچسب تروریسم به ونزوئلا؛ اتهام سیاسی یا بهانه‌ای برای حمله؟

پارس‌تودی- «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا در تازه‌ترین اقدام خود علیه دولت «نیکولاس مادورو» رئیس‌جمهوری ونزوئلا، این دولت را تروریستی اعلام کرد و عملاً دستور محاصره همه نفتکش‌هایی را داد که به این کشور وارد و یا از آن خارج می‌شوند.

به‌گزارش پارس‌تودی، رئیس‌جمهوری آمریکا در شبکه اجتماعی خود موسوم به «تروث سوشال» مدعی شد: ونزوئلا به‌طور کامل به‌وسیله بزرگ‌ترین ناوگان دریایی که در تاریخ آمریکای جنوبی تاکنون گردآوری شده، محاصره شده است. این ناوگان بزرگ‌تر خواهد شد و شوک واردشده به آنها با هیچ‌چیز که پیش‌تر دیده‌اند، قابل مقایسه نخواهد بود، تا زمانی که همه نفت، زمین و دیگر دارایی‌هایی را که پیش‌تر از ما دزدیده‌اند، به ایالات متحده آمریکا بازگردانند.

در حالی احتمال جنگ آمریکا علیه ونزوئلا قوت گرفته‌است که آمریکا بدون هیچ مدرکی در ۲۴ نوامبرسال جاری میلادی «کارتل دِ لوس سولِس» یک گروه ادعایی را به‌عنوان یک سازمان تروریستی خارجی معرفی و تحریم‌هایی را علیه آن وضع کرد.آمریکا مدعی شد رئیس‌جمهور ونزوئلا و تعدادی از مقام‌های ارشد این کشور این کارتل را هدایت می‌کنند و از طریق آن مواد مخدر وارد آمریکا می شود. ادعای واشنگتن در حالی است که ونزوئلا وجود چنین کارتلی را «دروغی مضحک» و بهانه‌ای برای مداخله غیرقانونی در امور داخلی خود اعلام کرد.

 پیرو این اتهام، رییس‌جمهوری آمریکا ده‌ها ناوجنگی و نظامیان خود را راهی آبهای کارائیب کرد به طوری که آب‌های ساحلی ونزوئلا نیز توسط آنها محاصره شد. این در حالی است که مقامات ونزوئلا بارها موضوع مواد مخدر را تکذیب کرده‌اند. مادورو در این زمینه گفت: ترامپ با ادعای «جنگ علیه مواد مخدر» این کشور آمریکای جنوبی را با «بزرگ‌ترین تهدید قاره‌ای یک قرن» اخیر مواجه کرده است. با این حال به تازگی نیز ترامپ از احتمال حمله زمینی به ونزوئلا خبر داده است.

 همزمان با شدت گرفتن تنش‌های میان واشنگتن و کاراکاس و گمانه‌زنی‌ها مبنی بر حمله نظامی آمریکا به ونزوئلا، رسانه‌های آمریکایی گزارش داده‌اند که حدود یک‌سوم ناوگان دریایی فرماندهی جنوبی آمریکا (ساتکام) در این منطقه مستقر شده و جنگنده‌ها به‌طور مداوم در حریم هوایی بین‌المللی نزدیک ونزوئلا گشت‌زنی می‌کنند.

تنش‌ها میان واشنگتن و کاراکاس در حالی تشدید شده است و احتمال جنگ زمینی بالا گرفته است که اقدامات ترامپ در قبال ونزوئلا یکی از آشکارترین نمونه‌های سیاست‌های مداخله‌جویانه و امپریالیستی ایالات متحده است. این اقدام نه تنها نقض آشکار حقوق بین‌الملل و اصل حاکمیت ملی کشورهاست بلکه نشان‌دهنده استمرار سیاست دیرینه واشنگتن در سلطه‌جویی و کنترل منابع حیاتی کشورهای مستقل به‌ویژه در آمریکای لاتین است.

اگرچه ونزوئلا به دلیل داشتن بزرگ‌ترین ذخایر نفتی جهان همواره در کانون توجه آمریکا قرار داشته اما طی سال‌های اخیر با تغییرات سیاسی در عرصه بین‌الملل، جنگ اوکراین و روسیه و تغییرات در عرضه انرژی، به‌ویژه سیاست‌ها و خواست ترامپ که درصدد زنده کردن دکترین مونرو و بازگشت سلطه‌جویانه آمریکا به ونزوئلا است، اکنون این موضوع ابعاد گسترده‌تری یافته است و تسلط بر ونزوئلا و استفاده از منابع نفتی آن بیش از پیش مورد توجه آمریکا قرار گرفته است؛ چنانکه «ماریا الویرا سالازار» نماینده جمهوری‌خواه کنگره آمریکا از فلوریدا در این زمینه اذعان کرد: «نفت ونزوئلا» هدف اقتصادی اصلی پشت پرده اقدامات خصمانه مداوم واشنگتن و استقرار نظامی در کارائیب است. این قانون‌گذار آمریکایی اظهار داشت: برای شرکت‌های نفتی آمریکایی، ونزوئلا فرصت طلایی خواهد بود زیرا به معنای بیش از یک تریلیون دلار فعالیت اقتصادی است.

در این راستا اقدامات آمریکا در واقع تلاشی برای قطع شریان حیاتی اقتصاد ونزوئلا و وادار کردن دولت مادورو به تسلیم در برابر خواسته‌های واشنگتن محسوب می‌شود، چنان‌که این سیاست را می‌توان ادامه همان رویکردی دانست که در عراق نیز مشاهده شد؛ که به دلیل منابع عظیم انرژی و مقاومت در برابر سلطه‌جویی آمریکا هدف حملات و مداخلات مستقیم قرار گرفت.

به نظر می رسد اعلام دولت مادورو به‌عنوان «سازمان تروریستی» بخشی از سیاست تبلیغاتی و برچسب‌زنی آمریکا است، در واقع آمریکا از مفهوم «تروریسم» به‌عنوان ابزاری سیاسی برای مشروعیت‌زدایی از دولت‌های مخالف خود استفاده می‌کند، در حالی که استفاده ایالات متحده از ابزارها و اقدامات نظامی و اقتصادی برای سرنگونی دولت های مخالف واشنگتن، خود مصداق بارز تروریسم است.

تجربه تاریخی نشان داده است که ملت‌ها در برابر سیاست‌های سلطه‌جویانه مقاومت می‌کنند. ونزوئلا نیز با تکیه بر حمایت مردمی و همبستگی منطقه‌ای همچنان در برابر فشارهای آمریکا ایستاده است. آنچه امروز در ونزوئلا رخ می‌دهد نمونه‌ای روشن از تضاد میان ادعاهای آمریکا درباره صلح و دموکراسی و واقعیت سیاست‌های تجاوزکارانه و امپریالیستی آن است؛ تضادی که هر روز بیش از پیش آشکار می‌شود و مشروعیت ادعاهای واشنگتن را در سطح جهانی زیر سؤال می‌برد.

ad