شکوه سوئیسی | پشت کردن به پرچمِ ستم، رو کردن به وجدانِ بشریت
پارس‌تودی - پشت کردن ورزشکاران سوئیسی به پرچم اسرائیل نشان از یک واقعیت عظیم فلسفی در اذهان جوانان اروپایی دارد.
حرکت نمادین شمشیربازان سوئیسی که در مراسم اهدای مدالِ قهرمانی اروپا به پرچم رژیم صهیونیستی پشت کردند، فراتر از یک اعتراض ورزشی است؛ این اقدام، طنینِ یک موضع‌گیری فلسفی عمیق در برابر سکوتِ اخلاقی جهان است. در جهانی که قدرتهای بزرگ، کشتار کودکان غزه را زیر پرچمِ "حق دفاع از خود" توجیه میکنند، این ورزشکاران با چرخشی ساده اما پرمعنا، وجدانِ بیدارِ بشریت را به رخ کشیدند.
۱. مقاومتِ سکوت: فلسفهٔ اعتراض در عصرِ عادیسازی خشونت در فلسفهٔ اخلاق، گاه کوچکترین امتناعها، بزرگترین انقلابها را می‌آفریند. شمشیربازان سوئیسی نه با شعار، نه با خشونت، که با "پشت‌کردن" به نمادِ یک رژیم نژادپرست، از سنتِ "نافرمانی مدنی" الهام گرفتند. آنها نشان دادند که گاهی حضورِ سکوت‌آلود در مراسمِ رسمی، اگر معترضانه باشد، از هزاران سخنرانیِ دیپلماتیک اثرگذارتر است. گویا این ورزشکاران با زبانِ بدن، خانهٔ وجودِ خود را از آلودگی به عادیسازی نسل‌کشی پاک کردند.
۲. طنزِ تاریخ: وقتی "بیطرفیِ سوئیسی" رنگِ انسانی میگیرد سوئیس، کشوری که قرنها با دکترین "بیطرفی" شناخته میشد، امروز در قامت ورزشکارانش بیطرفی را نه در برابر ستمگر، که در برابر ستمدیده نقض میکند! این، طنزِ تلخِ تاریخ است که نمایندگانِ کشوری با پیشینهٔ بیطرفی، وجدان جمعیِ اروپا را به رخ میکشند، در حالی که سیاستمدارانِ همان کشور – مانند سفیر سوئیس در تلآویو – با عذرخواهیِ ذلیلانه، ثابت میکنند که گویی "بیطرفی" فقط وقتی ارزش دارد که پای منافعِ صهیونیستها در میان نباشد.
۳. پشت‌کردن به پرچم، روکردن به انسانیت: نقد به نظامهای دوگانه انگار رژیم صهیونیستی عادت دارد هر انتقادی را به "یهودستیزی" تقلیل دهد، اما این بار با اعتراضی روبهرو شد که نه از موضعِ دین یا نژاد، که از موضعِ جهانشمولیِ حقوق بشر صورت گرفت. ورزشکاران سوئیسی با این حرکت ثابت کردند که مسئلهٔ فلسطین، مسئلهٔ تمامِ انسانهایی است که هنوز به "دیگری" احترام میگذارند. این، همان نگاهِ اگزیستانسیالیستی است: "هنگامی که به یکی ظلم میشود، همه باید فریاد بزنند."
۴. عذرخواهیِ نهادها، فرصتی برای افشای ریاکاریِ غرب عذرخواهی فدراسیون شمشیربازی سوئیس و تهدید به "برخورد" با ورزشکاران، نمایشِ آشکاری از دوگانگیِ اخلاقیِ غرب است: آنها در تئوری از "آزادی بیان" دفاع میکنند، اما وقتی پای اسرائیل در میان باشد، این آزادی فقط در چارچوبِ تأییدِ جنایت معنا دارد! این دقیقاً همان چیزی است که آن را "قدرتِ انضباطی" مینامند: نظامهایی که ادعای دموکراسی دارند، اما کوچکترین اعتراض به صهیونیسم را سرکوب میکنند.
۵. پیام به تاریخ: جنبشِ ضدصهیونیسم، اکنون یک جنبشِ جهانی است از امتناع مکرر ورزشکار ایرانی از مسابقه دادن با نمایندگان رژیم کودک‌کش تا انصراف تیم عراق در ۲۰۲۳ و اعتراض شمشیربازان سوئیسی در ۲۰۲۵، پیام روشن است: جنبش مقابله با آپارتاید صهیونیستی، دیگر محدود به جهان اسلام نیست؛ اینک وجدانِ بیدارِ غرب نیز دارد به صفوف مبارزه میپیوندد. این حرکت، زنگِ خطرِ برای رژیمی است که فکر میکرد میتواند با پول و رسانه، واقعیتِ نسل‌کشی را برای همیشه بپوشاند.
شمشیربازان سوئیسی با یک حرکت ساده، پرچم و سرود اسرائیل را نه به عنوان نماد یک کشور، که به عنوان پرچم و سرود اشغال و نسل‌کشی معرفی کردند. آنها ثابت کردند که در جهانِ امروز، "سکوت در برابر ظلم، همدستی با ظالم است" – و این، همان درسی است که فلسطین به بشریت می‌آموزد: مقاومت، اشکالِ مختلف دارد؛ گاهی با شمشیر است، گاهی با پشت‌کردن به پرچمِ ستمگر.
x/hm
