Սեյմարե, Իրանի «Թաքնված Պոմպեյը»․ պատուհան դեպի Հին աշխարհ
Սեյմարեհ հին քաղաքը, որը հայտնի է որպես «Իրանի Թաքնված Պոմպեյ»՝ ավերածությունների պահպանման շնորհիվ, Իլամ նահանգի ամենակարևոր և ամենամեծ հնագիտական վայրերից մեկն է: Երկրաբանական գտածոների համաձայն՝ մ.թ. 945 թվականին տեղի ունեցած հզոր երկրաշարժը վերջ է դրել քաղաքի կյանքին:
Սեյմարե՝ Իրանի «Թաքնված Պոմպեյը»
Սեյմարեն հնում անվանել են Մադեկտու։ Ժամանակին այն եղել է տարածաշրջանի մշակութային և տնտեսական կենտրոնը: Գտնվելով Դարեհ Շահրից հարավ-արևելք և Քաբիրքուհ լեռան լանջին, քաղաքը հայտնի էր իր առաջադեմ քաղաքաշինությամբ, լայն փողոցներով, շուկաներով, ջրատարներով, կոյուղու համակարգերով և սասանյան ծեփածո շինություններով: Քաղաքի տարածքն, ըստ գնահատականների, կազմել է 142-ից 200 հեկտար։
Մադեկտուից մինչև Սեյմարե
Սեյմարեն նվաճվել և ավերվել է ասորեստանցիների կողմից մ.թ.ա. 7-րդ դարում, վերակառուցվել Սասանյանների ժամանակաշրջանում և դարձել կայսրության բարգավաճման խորհրդանիշ: Այս ժամանակահատվածում կառուցվել են բաղնիքներ, պալատներ, տաճարներ և ջրային ռեսուրսների կառավարման համակարգեր, ինչի շնորհիվ քաղաքը դարձել է առաջադեմ քաղաքաշինության մոդել:
Երկրաշարժ, որը ավարտեց մի դարաշրջան
Ըստ պատմական փաստաթղթերի՝ քաղաքի բնակչության մի մասը, հավանաբար, լքել է տարածքը երկրաշարժից առաջ՝ անհասկանալի տնտեսական կամ քաղաքական պատճառներով: Երկրաշարժից հետո Սեյմարեն լքվել է և դարեր շարունակ մնացել գետնի տակ:
Պեղումներ
20-րդ դարի սկզբից այնպիսի հնագետներ, ինչպիսիք են Հենրի Ռոլինսոնը և Ժակ դը Մորիգանը, ուսումնասիրել են Սեյմարեն:
Վերջին պեղումները բացահայտել են մզկիթներ, կավագործության և ապակու արհեստանոցներ, ջրհեղեղների դեմ պայքարի համակարգ և ազնվական մարդկանց մնացորդներ: Քաղաքը 1931 թվականին ավելացվել է Իրանի ազգային հուշարձանների ցանկին:
