Սպիտակ հրեաները զոհաբերում են սև հրեաներին. Իսրայելը եթովպացիներին ուղարկում է պատերազմ՝ զոհվելու համար
Ապարտեիդի և Իսրայելի ռեժիմի ռասիստական համակարգի գոյությունը հայտնի է համաշխարհային հանրությանը, և այդ ռասայական խտրականության օրինակ են Ֆալաշայի հրեաները:
Այլ երկրներից հրեաներին գրավելն ապրելու օկուպացված Պաղեստինում եղել է Իսրայելի ռեժիմի կարևորագույն առաքելություններից մեկը:
Ռազմական գործողություններում իսրայելական ռեժիմի պարտություններն ու անհաջողությունները, որոնք հիմնականում պայմանավորված են իսրայելցի զինվորների վախի և բարոյականության պակասով, ստիպել են այս ռեժիմին տեղավորել Ֆալաշա հրեաներին (Եթովպական ծագումով տարրերին) պատերազմի առաջին գծում և ամենավտանգավոր առանցքներում, որոնք ավելի ցածր կենսապայմաններ և սոցիալական իրավունքներ ունեն:
Ընդհանրապես, մյուս հրեաները աֆրիկյան այս հրեաներին այնքան էլ չեն գնահատում, և անկախ խտրականությունից, նրանց համարում են արատավոր մարդիկ։
Օրինակ, այն բանից հետո, երբ այս հրեաները գնացին օկուպացված պաղեստինյան հիվանդանոցներ արյուն նվիրաբերելու, իսրայելցիները հրաժարվեցին օգտագործել իրենց արյունը և կարծում էին, որ իրենց արյունը հավանաբար պարունակում է բազմաթիվ վիրուսներ:
Սպիտակամորթ իսրայելցիների մեծ մասը Ֆալաշաներին հրեա չեն համարում, սակայն նրանց համապատասխան վարչակարգերը դիմում են նրանց կյանքի ամենադժվար պահերին:
1970 թվականին Իսրայելի վարչակարգը, նպատակ ունենալով ավելացնել իր բնակչությունը, Ֆալաշաներին ճանաչեց որպես հրեաներ՝ խրախուսելու նրանց ներգաղթել պաղեստինյան հողեր:
Եթովպիայում ապրուստի վատ պայմաններն ու աղքատությունը պատճառ դարձան, որ մեծ թվով Ֆալաշաներ մեկնեն օկուպացված Պաղեստին և ստանձնեն դժվարին պարտականություններ այս ռեժիմի բանակում։
Պաշտոնական վիճակագրության համաձայն՝ մոտ 160,000 եթովպացիներ այսօր ապրում են որպես իսրայելցիներ օկուպացված Պաղեստինում։
Գազայի պատերազմի շարունակությունը Իսրայելում բազմաթիվ քաղաքական և սոցիալական ճգնաժամերի պատճառ է դարձել, և իսրայելցիները եկել են այն համոզման, որ Իսրայելն ապահով վայր չէ: