Որո՞նք են Արևմուտքի նպատակները՝ Վրաստանում միջամտելով
Pars Today – Վրաստանի կառավարության և Եվրամիության միջև լարվածությունը նոր փուլ է թևակոխել։ Վրաստանի վարչապետ Իրակլի Կոբախիձեն մեղադրել է Թբիլիսիում Եվրամիության դեսպանին ցուցարարներին աջակցելու մեջ՝ նրան ուղղակիորեն պատասխանատու համարելով վերջին անկարգությունների համար. մեղադրանք, որը կտրականապես հերքվել է Եվրամիության կողմից։
Արտաքին քաղաքականության պատասխանատու Կայա Կալասի և ԵՄ զարգացման հանձնակատար Մարտա Կասի համատեղ հայտարարության մեջ Բրյուսելը մտահոգություն է հայտնել Վրաստանում տիրող քաղաքական իրավիճակի վերաբերյալ և մեղադրել Թբիլիսիի կառավարությանը քաղաքացիական հասարակության ինստիտուտները սահմանափակելու, ընդդիմությանը ճնշելու և ընտրական օրենսգրքում վիճահարույց փոփոխություններ կատարելու մեջ։ Հայտարարության մեջ ընդգծվել է, որ նման գործողությունները սպառնում են երկրի ազատ և մրցակցային ընտրական միջավայրին։
ԵՄ-ն նաև իշխող «Վրացական երազանք» կուսակցության որոշ հակառակորդների բոյկոտը և ընտրություններին հանրության մասնակցության նվազումը համարել է երկրի ժողովրդավարական գործընթացների նկատմամբ հանրության վստահության անկման նշան։ Միևնույն ժամանակ, Բրյուսելը մերժել է Թբիլիսիի մեղադրանքները վերջին բողոքի ցույցերում ԵՄ-ի դերի վերաբերյալ և իր դեսպանի դեմ բանավոր հարձակումները «անընդունելի» է համարել։
Ի հակադրություն դրա, Վրաստանի կառավարությունը՝ Իրակլի Կոբախիձեի գլխավորությամբ, մեղադրել է ԵՄ-ին «ներքին գործերին բացահայտ միջամտության» մեջ։ Վրաստանի վարչապետը պնդում է, որ ցուցարարները ձգտում են տապալել կառավարությունը, և որ նրանց գործողությունները «սահմանադրության խախտում» են։ Նա նաև մեղադրել է ԵՄ դեսպանին «հասարակական կարծիքը հրահրելու» և հակակառավարական ցույցերին աջակցելու մեջ։
Այս բացահայտ դիմակայությունը Թբիլիսիի և Բրյուսելի միջև խորացող պառակտման նշան է․ պառակտում, որը վերջին տարիներին խորացել է քաղաքական ճնշման և Եվրոպայի կողմից Վրաստանի բարեփոխումների գործընթացի վերաբերյալ բազմիցս քննադատության ներքո։ Թբիլիսիում վերջերս տեղի ունեցած անկարգություններն ու փողոցային բողոքի ցույցերը արտացոլում են խորը քաղաքական և սոցիալական ճգնաժամ, որի արմատները կապված են ինչպես ներքին կառուցվածքի, այնպես էլ արտաքին միջամտության հետ։
Ներքին մակարդակով, տնտեսական իրավիճակի և կոռուպցիայի նկատմամբ լայնածավալ դժգոհությունը բողոքի ցույցերի հիմնական գործոններից են։ Շատ երիտասարդներ և քաղաքացիական հասարակության ակտիվիստներ մեղադրում են կառավարությանը աշխատատեղեր ստեղծելու, գործազրկության և կոռուպցիայի դեմ պայքարելու անկարողության մեջ։ Տնտեսական լճացումը, արտաքին օգնությունից կախվածությունը և թույլ ենթակառուցվածքները մարդկանց մոտ կասկածի տակ են դրել գործող քաղաքական համակարգի արդյունավետությունը։
Բացի այդ, իշխող կուսակցության հակառակորդները մեղադրել են կառավարությանը: Տեղական խորհուրդների ընտրությունների արդյունքներում խարդախության և միջամտության մեղադրանքները Թբիլիսիում բողոքի նոր ալիք են առաջացրել՝ դառնալով կոռուպցիայի և վատ կառավարման դեմ հանրային դիմադրության խորհրդանիշ։
Իշխանության համար պայքար Հարավային Կովկասում
Արտաքին տեսանկյունից, Վրաստանը նույնպես դարձել է Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև մարտադաշտ: Հարավային Կովկասում երկրի ռազմավարական դիրքն այն դարձրել է զգայուն կետ երկու կողմերի միջև աշխարհաքաղաքական հակամարտություններում: Մոսկվան Վրաստանի անդամակցությունը Եվրամիությանը համարում է իր անվտանգությանն ուղղված սպառնալիք, մինչդեռ Բրյուսելն այդ երկիրը համարում է Կովկասում ազդեցության և Ռուսաստանի զսպման կամուրջ։
Վերջին ամիսներին Եվրամիությունը բացահայտորեն աջակցել է Վրաստանի կառավարության ընդդիմությանը և մտահոգություն է հայտնել Մոսկվայի հետ Թբիլիսիի մերձեցման վերաբերյալ: Սա այն դեպքում, երբ Կոբախիձեի կառավարությունը փորձում է խուսափել երկու կողմերի գերիշխանությունից՝ պահպանելով Ռուսաստանի և Արևմուտքի միջև հավասարակշռությունը։
Այնուամենայնիվ, Մոսկվայի և Բրյուսելի կրկնակի ճնշումները Վրաստանին դժվարին դրության մեջ են դրել: Երկիրը, որը դեռևս գտնվում է քաղաքական և տնտեսական անցումային փուլում, փորձում է առաջ մղել իր ներքին բարեփոխումները՝ պահպանելով իր անկախությունը։ Չնայած ժողովրդի և կառավարության միջև վստահության ճգնաժամը և արտաքին տերությունների մրցակցությունն այս ուղին դարձրել են ավելի դժվար, քան երբևէ։