Gaza, vazhdimësi e tragjedisë së Srebrenicës

Pars Today - Ministri i Punëve të Jashtme i Republikës Islamike të Iranit lëshoi një mesazh me rastin e 30-vjetorit të gjenocidit të Srebrenicës.

Ministri i Jashtëm i Republikës Islamike të Iranit shkroi në një mesazh me rastin e 30-vjetorit të gjenocidit të Srebrenicës: “Nëse bota do të kishte mësuar vërtet nga kjo tragjedi, nuk do të ishim dëshmitarë të një tjetër gjenocidi kundër myslimanëve sot, këtë herë në Gaza”.

Sipas Pars Today, kjo fjali e shkurtër nga Seyyed Abbas Araghchi mbart të vërtetën më të hidhur të kohës sonë; një e vërtetë që tregon se jo vetëm që kujtesa historike e botës është selektive, por vullneti politik që e qeveris atë në fakt ka bërë të mundur që të njëjtat krime të përsëriten.

Në vijim, Araghchi, duke iu referuar vendimit të OKB-së për të shpallur 11 korrikun si "Dita Ndërkombëtare e Përkujtimit të Gjenocidit të Srebrenicës", e quajti këtë ditë "një kujtesë të turpshme për ata që ishin ose bashkëpunëtorë në këtë krim të tmerrshëm ose, me heshtjen e tyre, hapën rrugën për masakrën e mijëra myslimanëve të pafajshëm".

Më 11 korrik 1995, Lufta e Bosnjës arriti kulmin e dhunës. Qyteti i Srebrenicës, i shpallur "zonë e sigurt" për civilët myslimanë nga Organizata e Kombeve të Bashkuara, ra në duart e milicive raciste serbe të Bosnjës të udhëhequra nga Ratko Mlladiç. Rreth dy mijë serbë racistë dhe vrasës, para syve indiferentë të botës dhe në prani të Helmetave Blu holandeze të OKB-së, ndanë sistematikisht më shumë se 8 mijë burra dhe djem myslimanë boshnjakë nga familjet e tyre, i transferuan në kampe të përkohshme dhe i ekzekutuan në masë, vetëm për shkak të përkatësisë së tyre fetare dhe etnike.

Kjo masakër ishte aq e kujdesshme dhe e projektuar saqë edhe varret u zhvendosën shumë herë për të mbajtur të fshehur të vërtetën. Qeveritë perëndimore, përfshirë Shtetet e Bashkuara të Amerikës, duke ditur vendimin e serbëve për të kryer vrasje masive, jo vetëm që nuk ndërmorën veprime për ta parandaluar atë, por edhe u bënë bashkëpunëtorë në këtë krim me heshtjen e tyre. Serbët racistë vranë brutalisht më shumë se 100,000 njerëz gjatë Luftës së Bosnjës nga viti 1992 deri në vitin 1995. Më shumë se 2 milionë njerëz u zhvendosën nga shtëpitë e tyre dhe 50,000 gra dhe vajza u përdhunuan në grup në kampe.

Në vitin 1995, Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së në atë kohë, Kofi Annan, tha pas tragjedisë së Srebrenicës: “Ky ishte një dështim për bashkësinë ndërkombëtare”.

Sot, Antonio Guterres udhëheq të njëjtën OKB që deri më tani ka dështuar nëntë rezoluta për një armëpushim në Gaza për shkak të vetos së SHBA-së. Një raport i kohëve të fundit i OKB-së tregon se 93 përqind e fëmijëve në Gaza po përballen me një krizë ushqimore, një statistikë që të kujton rrethimin e Srebrenicës.

Ajo që e bëri Srebrenicën një ngjarje globale nuk ishte vetëm shkalla e katastrofës, por edhe mosveprimi i strukturave ndërkombëtare nën ndikimin e qeverive perëndimore në përgjigje të saj. Mosveprim që po përsëritet sot, me detaje edhe më të zymta, në Gaza.

Përdorimi i urisë si mjet lufte, zhvendosja me forcë, privimi masiv dhe sulmet e qëllimshme ndaj civilëve janë shembuj të njohur të gjenocidit në Konventën e vitit 1948. Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë (GJND) paralajmëroi zyrtarisht në janar 2024 se ekzistonte mundësia e gjenocidit në Gaza dhe se Izraeli ishte i detyruar të merrte masa parandaluese. Por ky vendim, ashtu si paralajmërime të ngjashme për Srebrenicën, jo vetëm që nuk u mor seriozisht, por qeveritë perëndimore në fakt ndihmuan në përjetësimin e krimit duke dërguar armë, duke krijuar narrativa mediatike dhe duke ofruar mbështetje diplomatike. Realiteti është se gjenocidi nuk është vetëm një tragjedi njerëzore, por edhe një simbol i rënies morale të një rendi ndërkombëtar që nuk respekton më të drejtat e njeriut, nuk njeh drejtësinë, apo edhe nuk beson në përgjegjësinë për të mbrojtur jetën e civilëve. Viktimat e Srebrenicës u liruan me premtime për siguri. Sot, Gaza po shkatërrohet nga premtimet për një "zgjidhje me dy shtete".

Srebrenica u bë simbol i mosveprimit të fuqive botërore përballë një tragjedie. Por Gaza po bëhet një simbol i bashkëfajësisë moderne në gjenocid. Dallimi i madh është se në Bosnjë, pas përfundimit të luftës, Perëndimi ndërhyri për të rindërtuar, për të ngritur gjykata, për të identifikuar varret dhe për të regjistruar rrëfimet e viktimave. Por në Gaza, edhe dhembshuria për viktimat konsiderohet krim në kryeqytetet perëndimore. Edhe shqiptimi i fjalës "gjenocid" përballet me akuza për antisemitizëm, dhe thirrja për ndalimin e krimit interpretohet si mbështetje e terrorizmit. Qeveritë perëndimore që pretendojnë se mbrojnë të drejta e njeriut, qëndrojnë indiferente jo vetëm ndaj një gjenocidi të fshehur, por përkundrazi ndaj një katastrofe të hapur dhe publike. Fëmijët në Gaza po digjen të gjallë nën bombardime, njerëzit po dëbohen nga toka e tyre, duke lënë pas kufijtë e gjeografisë, njerëzimit dhe ligjit, të gjitha në të njëjtën kohë.