Vajza që e shndërroi një kërcënim global në krenari iraniane

ParsToday - Historia e përpjekjeve të një vajze për ta kthyer plastikën në karburant të pastër nga parkingu i shtëpisë së saj dhe për ta bërë emrin e Iranit të njohur në mbarë botën.

ParsToday prezantoi një vajzë që lindi në rrugicat e qeta të qytetit Kum dhe më vonë provoi se disa ëndrra nuk janë thjesht ëndrra; ato mund të ndriçojnë rrugën e një vendi. Somayeh Shayestpour nuk ishte si të tjerat nga fëmijëria e saj. Kur fëmijët luanin, ajo kalonte orë të tëra duke u përkulur mbi copa plastike në parkingun e shtëpisë së saj, me erën e fortë të kimikateve dhe dritën e zbehtë të një llambë leximi, dhe kishte një ëndërr të madhe në kokën e saj: "Shpëtimi i Tokës, Shpëtimi i Iranit".

Ajo thotë se herën e parë që mësoi se plastika mund të zgjasë në natyrë për 500 deri në 700 vjet, bota e saj ndryshoi. Adoleshenca e saj nuk kaloi duke festuar dhe duke u argëtuar, por duke eksperimentuar, duke dështuar dhe duke përsëritur. Por dështimet nuk e lodhën, sepse një dritë shkëlqeu në zemrën e saj që i tha: "Duhet të gjesh një mënyrë."

Vite më vonë, e njëjta vajzë kureshtare arriti të zbulonte atë që bota po kërkonte: "një “antipolimer”; një substancë e aftë për të rikthyer plastikën në gjendjen e saj origjinale dhe për ta transformuar atë në një karburant të pastër, të sigurt dhe të përdorshëm". Ky shpikje ishte rezultat i katërmbëdhjetë viteve përpjekje me insistim, lotësh, zhgënjimesh, shpresash të ripërtërira dhe besimi të sinqertë.

Kur shpikja e saj u regjistrua në mbarë botën, ajo e kuptoi se të gjitha ato net pa gjumë, gjithë hidhërimi që kishte gëlltitur, ia vlenin. Kjo shpikje, e cila ishte rezultat i katërmbëdhjetë viteve përpjekje të vazhdueshme, pas dizajnit industrial, u bë fabrika e parë që shndërroi plastikën në lëndë djegëse të ngurtë dhe u lançua në Teheran në vitin 2023 me një kapacitet prej pesë tonësh; një fabrikë që funksionon pa ndotje, me miratimin e Organizatës Mjedisore.

Por ndoshta pika e kthesës në jetën e saj nuk ishte laboratori, por "momenti kur takoi udhëheqësin e Revolucionit Islamik të Iranit". Ajo ishte po aq e etur për t'u takuar me udhëheqësin e saj sa edhe për të bërë kërkimet e saj; përfundimisht, ajo u kontaktua nga zyra e udhëheqësit suprem të Revolucionit dhe iu dha lajmi i mirë i takimit. Gjatë këtij takimi, udhëheqësi i Revolucionit Islamik tha një fjali që i kishte rrënjosur thellë në shpirt: "Duhet ta bësh emrin e Iranit të famshëm ndërkombëtarisht". Lotët i mbushën sytë Somayeh-s aty për aty dhe ajo u betua: "Nuk do të tërhiqem as edhe për një ditë të vetme për krenarinë e Iranit". Udhëheqësi i Revolucionit Islamik i dha asaj shafijen e tij si dhuratë; shafija që mori si dhuratë nuk ishte thjesht një kujtim për të; ajo u bë një pjesë e premtimit, një mbështetje shpirtërore, diçka që sa herë që zemra e saj dridhej, ajo e shikonte atë dhe ngrihej përsëri.

Më vonë ai ngriti fabrikën e parë të shndërrimit të plastikës në karburant në Teheran, një fabrikë që nuk lëshon asnjë ndotje as brenda qytetit, dhe në vitin e parë të funksionimit, kjo i fitoi Çmimin Kombëtar Iranian për Mjedisin. Ditën që makina u ndez dhe plastika e parë u shndërrua në karburant, thotë Shayestpour, lotët i mbushën sytë, sepse për herë të parë ndjeu ëndrrën e saj të fëmijërisë të bëhej realitet.

Kur vendet kryesore të botës i kërkuan asaj të promovonte dhe regjistronte këtë shpikje në emrin e tyre, ajo i mbylli sytë ndaj të gjitha këtyre ofertave. Edhe kur Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Franca dhe Gjermania donin ta blinin këtë, ajo gjithmonë përsëriste një fjali: "Irani duhet të jetë vendi i parë që përfiton nga kjo teknologji". Ajo beson se është e mundur që plastika të bëhet një mundësi, jo një kërcënim; jo një barrë për natyrën, por një karburant për të ardhmen e Iranit.

Dr. Somayeh Shayestpour, një vajzë që filloi nga një parking i thjeshtë, është sot një frymëzim për një brez që beson se dashuria për atdheun, nëse kombinohet me shkencën dhe vendosmërinë, mund ta ndryshojë botën. Ajo vërtetoi se ndonjëherë revolucionet më të mëdha nuk fillojnë në laboratorë të pajisur mirë, por në zemrën e një vajze të re - një vajzë që vendosi ta thërriste emrin e Iranit më fort se kurrë.