Ndërveprimi me njerëzit, së bashku me butësinë

Ajeti 159 i sures Al-e Imran, duke përshkruar jetën morale të Profetit të Islamit (s.a.v.s.), na mëson se mirësia, falja dhe konsultimi janë çelësi i lidhjes së zemrave dhe sekreti i suksesit në marrëdhëniet njerëzore.

Në një botë që shpesh lidhet me shpejtësinë dhe nxitimin, butësia dhe të shprehurit qetësisht janë xhevahire të çmuara. Këto dy tipare jo vetëm që tregojnë pjekuri dhe maturi individuale, por janë gjithashtu çelësat për hapjen e shumë dyerve të mbyllura në marrëdhëniet ndërnjerëzore. Ky atribut përmendet edhe në Kur'an:

فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ  وَلَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ  فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِی الْأَمْرِفَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ  إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ

“Falë mëshirës së Allahut, ti ishe i butë me ta. Sikur të ishe i ashpër dhe zemërngurtë, ata do të të braktisnin. Prandaj falu atyre, kërko falje për ta dhe konsultohu me ta për çështjet. Dhe kur të vendosësh, mbështetu tek Allahu. Vërtet, Allahu i do ata që mbështeten.”

Ajeti 159 i sures Al-e Imran është një nga ajetet më të bukura dhe më të thella të Kur'anit Famëlartë në fushën e etikës dhe sjelljes shoqërore. Ky ajet i mëson Profetit të Shenjtë (paqja qoftë mbi të!) - si një shembull i mirë - se si t'i trajtojë njerëzit në mënyrë që t'i udhëzojë ata drejt Zotit.

Ka pika të rëndësishme në lidhje me këtë ajet.

Së pari, butësia dhe mirësia vijnë nga mëshira hyjnore dhe njeriu duhet ta forcojë këtë tipar brenda vetes.

Së dyti, ashpërsia dhe zemërngurtësia bëjnë që njerëzit të ndahen (nga njëri-tjetri) dhe pengojnë në arritjen e qëllimeve të larta.

Së treti, falja është një nga faktorët më të rëndësishëm në tërheqjen e zemrave, dhe një person duhet të falë gabimet e të tjerëve.

Së katërti, kërkimi i faljes për të tjerët tregon dhembshuri dhe dashuri, dhe njeriu duhet të lutet për udhëzimin dhe lumturinë e të tjerëve.

Dhe së pesti, konsultimi me të tjerët tregon respekt për mençurinë dhe arsyen kolektive, dhe njeriu duhet të përfitojë nga mendimet e të tjerëve në marrjen e vendimeve.

Ky ajet na mëson se për lumturinë në jetën individuale dhe shoqërore, duhet t'i japim përparësi moralit të mirë. Ne duhet t’i trajtojmë të tjerët me butësi dhe mirësi, t’ua falim gabimet, të lutemi për ta dhe të përdorim mendimet e tyre në marrjen e vendimeve. Duke ndjekur këto udhëzime, ne mund të ndërtojmë një shoqëri të shëndetshme e të begatë dhe të fitojmë kënaqësinë e Zotit.