A e dini kodin postar të Herzogut?

ParsToday - Trump flet më shumë sesa shkruan. Por kur i duhet të shkruajë një letër për lirimin e dikujt, kjo do të thotë se moti është shumë i keq.

Jeta e Benjamin Netanyahut, kryeministrit të territoreve të pushtuara, këto ditë është si një sezon i ri i një seriali që mund të quhet "Ikja nga Llogaridhënia". Në këtë artikull, të cilin po e lexoni nga ParsToday, hedhim një vështrim mbi sfidat dhe problemet e fundit të Netanyahut. Ndërsa ky burrë hebre nuk është i lirë nga presioni i opinionit publik, as nga hija e rëndë e dosjeve gjyqësore të korrupsionit, madje as nga kritikat e ish-aleatëve të tij; ai vazhdon të bëjë kërcënimet e tij kundër Iranit dhe Hamasit me një vetëbesim të pashoq! Çfarë supozohet të mbulojë ky vëllim mburrjesh? A ka frikë Netanyahu nga ardhja e momentit të llogaridhënies?

A ka frikë Netanyahu nga momenti i ardhshëm i llogaridhënies?

Dosje të dendura gjyqësore

Rastet e korrupsionit e kanë përndjekur Netanyahun për vite me radhë, si një hije që e ndjek nga mëngjesi në darkë. Rastet e famshme "1000" dhe "4000", si dhe një sërë akuzash për ryshfet, mashtrim dhe shkelje të besimit, tani kanë hyrë në një fazë kritike. Prania e Netanyahut në gjyqin tre-ditor dhe përballja e tij me dëshmitarët kryesorë sugjerojnë se epoka e "arratisjes me vonesa nëntëdhjetë minutëshe" po i vjen fundi ngadalë.

Arriti deri në atë pikë sa, për ta bërë të dukej normale marrja e dhuratave, ai i futi në mes prokurorin e përgjithshëm dhe kreun e Mossad-it, duke thënë se edhe ata kishin marrë "dhurata" të tilla. Një veprim që ngjan më shumë me justifikimet e fëmijëve që fajësojnë miqtë e tyre për t'i shpëtuar zemërimit të prindërve të tyre. Por çfarëdo që të jetë, nuk i ngjan një mbrojtjeje serioze ligjore!

Rastet e korrupsionit e kanë ndjekur Netanyahun si një hije për vite me radhë.

Insistimi i Trump, buzëqeshja e Herzog

Historia u bë edhe më qesharake kur presidenti i zgjuar i SHBA-së, Donald Trump, ndërhyri personalisht si një avokat i fiksuar pas telasheve dhe shkroi një letër zyrtare për të shpëtuar mikun e tij të vjetër nga kjo situatë e vështirë. Trump, i cili si zakonisht e përshkroi gjithçka si "politike" dhe "mizore", i kërkoi presidentit të regjimit sionist, Isaac Herzog, që ta "falte plotësisht" Netanyahun. Sigurisht, ai mori edhe përgjigjen e tij: "Respekti i ndërsjellë është vendosur, por së pari i akuzuari vetë ose familja e tij duhet të kërkojnë falje".

Trump, si një avokat, i shkroi një letër Herzogut për të shpëtuar Netanyahun.

Trump padyshim nuk e priste një përgjigje të tillë nga Herzog, dhe ndoshta ai eci nëpër Shtëpinë e Bardhë deri natën vonë, duke menduar nëse mund t'i impononte edhe regjimit izraelit dënimin me tarifa. Është interesante se e njëjta letër është analizuar në median izraelite si provë e ankthit të Netanyahut. Sepse zakonisht vetëm dikush që është bërë i vetëdijshëm për mundësinë e dënimit kërkon mëshirë.

A mund të vendosen penalitete tarifore edhe ndaj regjimit izraelit?

Joker i Lindjes së Mesme

Në të njëjtën kohë, Netanyahu vazhdon të insiston që lufta në Rripin e Gazës duhet të vazhdojë, që Hamasi duhet të çarmatoset dhe që kërcënimi nga Irani ende ekziston. Ngjashëm me atë që diktatori gjerman Adolf Hitler tha dikur kundër të afërmve të Netanyahut. Pavarësisht dallimeve të dukshme, duket se mentaliteti dhe sjellja e diktatorëve në mbarë botën ndajnë ngjashmëri të çuditshme.

Duket se mentaliteti i diktatorëve kudo ka ngjashmëri të çuditshme.

Sigurisht, Netanyahu nuk e përmend faktin se lufta dyvjeçare në Rripin e Gazës dështoi të arrinte asnjë nga qëllimet e saj të deklaruara dhe se ata në fund të fundit u detyruan të pranonin një marrëveshje shkëmbimi të të burgosurve. Ai madje vazhdon me formimin e një komisioni për mbledhjen e fakteve mbi ngjarjet e 7 tetorit 2023 në një mënyrë të përmbajtur nën kontrollin e tij, një veprim që, nga perspektiva e opozitës, është thjesht një përpjekje për t'iu shmangur përgjegjësisë.

Qetësia para stuhisë

Përplasja e fundit politike në Tel Aviv ndodhi kur Këshilli i Sigurimit i OKB-së miratoi rezolutën e propozuar nga SHBA-të për Rripin e Gazës. Si gjithmonë, regjimi sionist pretendoi se kjo ishte një fitore historike dhe madje foli me entuziazëm për "komisionin e paqes" dhe "planin e tij prej 20 pikash" për të mirëpritur Trumpin. Por brenda territoreve të pushtuara, atmosfera nuk është aspak e favorshme! Mosmarrëveshjet në kabinet mbi "zgjidhjen me dy shtete" kanë arritur kulmin, deri në atë pikë sa aleatët ekstremistë të Netanyahut kanë kërcënuar të rrëzojnë qeverinë nëse ajo shoqërohet me referencën më të vogël për një shtet palestinez.

Avigdor Lieberman, udhëheqësi i partisë ultranacionaliste "Izraeli Shtëpia Jonë", tha troç: “Ky vendim është një ‘kthim në epokën e mandatit’ dhe tregon se kontrolli është humbur. Kur zëri i protestës ngrihet nga e djathta ekstreme, kjo do të thotë se situata është aq kaotike saqë edhe miqtë e djeshëm janë bashkuar me radhët e kritikëve".

Avigdor Lieberman, udhëheqës i partisë ultranacionaliste izraelite

Ndërkohë, tendenca në rritje e dhunës së kolonëve sionist në Bregun Perëndimor është bërë aq skandaloze sa vetë Netanyahu është detyruar të luajë rolin e policit të mirë dhe të thotë: "Ne mbështesim dhe i bindemi ligjit". Sigurisht, askush nuk shpjegon pse i njëjti ligj ka qenë thjesht një rekomandim moral për një pjesë të konsiderueshme të kolonëve sionist për vite me radhë? Statistikat zyrtare nga aparati i brendshëm i regjimit izraelit tregojnë se ndjekja gjyqësore e këtyre krimeve është praktikisht zero; një çështje që ka vetëm një rezultat: një krizë legjitimiteti në rënie.

Këto ngjarje tregojnë se regjimi sionist po përballet me një krizë të thellë, shumështresore dhe strukturore. Ndërkohë, Netanyahu ende këmbëngul të luajë rolin e heroit të historisë; heroi që shkon në gjyq çdo ditë, lufton me aleatët e tij, ka frikë nga ekstremistët dhe në të njëjtën kohë pretendon se gjithçka është nën kontrollin e tij. E vetmja gjë që ai nuk e kontrollon është realiteti i fushës… dhe sigurisht, koha!