Loja mashtruese e Ankarasë do të përfundojë keq
Nën sytë e habitur të Ankarasë, NATO-s dhe SHBA-së, ushtria siriane, e mbështetur kryesisht nga brigadat Fatemijun, arriti që në kohë rekord të sigurojë autostradën Damask-Alepo (M5).
Analisti ushtarak sirian Ali Maksud e sheh atë si një "ringjallje të kryeqytetit ekonomik të Sirisë, Alepo", çlirimi i të cilit u njoftua të dielën në mbrëmje. Sigurimi i M5 zvogëlon me katër orë kohën e hyrjes në Alepo nga i gjithë territori sirian: "Më shumë se 1.300 kilometra katrorë të shtrirë midis Khan Sheikhun dhe Tuman dhe më pas në Alepo u çliruan me koston e mijëra jetëve të sakrifikuara. Kjo është një arritje strategjike për forcat aleate që vazhdojnë përparimin e tyre, duke marrë, njëra pas tjetrës, zonat e kontrolluara nga terroristët pro-Ankarasë. Marrja e M5 gjithashtu përbën hapjen e rrugës Alepo-Latakia (M4) e cila të çon në Mesdhe. Qytetet Xhisr al-Shoghur dhe Ariha tani presin me padurim ardhjen e forcave siriane ". "Në të vërtetë, ajo që bëri Rezistenca në Alepo dhe M5 ka pasoja shumë serioze për Turqinë. Rihapja e autostradës M5 ka shkatërruar përfundimisht projektin e një Emirati Nusratist në veri të Sirisë, siç imagjinohet nga Turqia dhe aleatët e saj, "shtoi eksperti sirian. Ai në analizën e tij thekson: "Turqia tani po mburret se ka dërguar tri herë pajisje ushtarake në Idlib dhe rrëzoi tre helikopterë ushtarakë sirianë. Por, përkundër këtij investimi, ushtria turke dhe aleatët e saj të NATO-s nuk e kanë penguar çmontimin e terroristëve; Ankaraja nuk arriti të ruajë rajonet strategjike Maarat al-Numan dhe Sarakib. Postet turke të vëzhgimit të krijuara me aq nxitim nga Turqia në Maarat Masrin dhe Taftanaz, ku NATO e mbështet atë, më nuk do të jenë të dobishme. Turqia kërkon të rishikojë marrëveshjen e Adanasë, por ajo nuk është në lartësinë e kësaj sfide dhe nuk do të jetë në gjendje t'i rezistojë Ushtrisë Siriane, Rezistencës dhe Rusisë. Është po kjo frikë që e ndaloi ushtrinë turke në aeroportin Neirab dhe që e shtyu të tërhiqte trupat e saj nga rajoni Sarmin, duke lënë disa të vdekur atje ".
Po pse ka humbur Turqia?
"Nuk janë vetëm aleatët dhe partnerët e saj që Ankaraja i tradhton. Mbështetja e saj është po aq tradhtuese edhe për mercenarët e saj që nuk i trajton me besnikëri. Për shkak se kanë kundërshtuar Turqinë, shumë prej tyre u dërguan me forcë në Libi, dhe madje iu shitën palëve të ndryshme ndërluftuese me çmimin 30,000 dollarë për secilin prej tyre. Ky qëndrim ka bërë që mercenarët tani refuzojnë të ndjekin komandantët e tyre turq. Kjo është një sfidë e madhe kur mendohet se pasi të çlirohet, Idlibi do të zbrazet masivisht nga këta terroristë që do të shkojnë në Turqi me ndjenjën e hakmarrjes. Veprimet dhe kërcënimet urrejtëse të Ankarasë e pasqyrojnë këtë perspektivë. Deri në fund, Erdogan është mashtruesi dhe i humburi kryesor: ai dëshiron të qetësojë zemërimin e mercenarëve duke pretenduar t'i mbështesë ata, ndërsa koordinon gjestet dhe veprimet e tij me Rusinë, në mënyrë që të eliminojë mercenarët e tij në sulmet ruse, ose duke i shtyrë ata të kryejnë sulme vetëvrasëse. Këtyre u shtohen edhe ata terroristë që Ankaraja po i përgatit për Evropën ".
