یونسکو: منار جام افغانستان در حال فرسایش است

یونسکو می‌گوید به دلیل جریان آب در رودخانه‌ای که در نزدیکی منار جام قرار دارد، این منار بزرگ، در حال فرسایش است.

منار جام در مناطق کوهستانی ولایت غور در ۶۲ کیلومتری منطقه «شهرک» در روستای موسوم به «جام»، محلی که رودخانه جام از جنوب به طرف شمال به رودخانه خروشان «هریرود» جریان دارد و در زاویه تلاقی این دو رودخانه قرار دارد.

این منار در سده دوازدهم میلادی ساخته شده و ۶۵ متر ارتفاع دارد و در سال ۲۰۰۲ مرکز حفظ میراث جهانی یونسکو خواستار ثبت این منار در فهرست میراث فرهنگی جهان شد. این بنا بعد از قطب منار در دهلی نو، هندوستان بلندترین مناره خشتی جهان است.

فرانچسکو بندارین مدیر کمیته میراث جهانی "یونسکو" دربارهٔ منار جام گفته‌است که این منار، «احتمالاً یکی از سازه‌های خارق‌العاده معماری و کهنسال‌ترین برج آجری باقی مانده در جهان است.»

یونسکو می‌گوید به دلیل جریان آب در رودخانه‌ای که در نزدیکی منار جام قرار دارد، این منار بزرگ، در حال فرسایش است.

براساس اسناد سازمان یونسکو، این مناره در سال ۱۱۹۴ میلادی در دوران سلطنت «سلطان غیاث‌الدین غوری» ساخته شده‌است. در شماره ششم کتیبه نشریه «انجمن حفظ میراث‌های فرهنگی افغانستان» (سپک) آمده‌است که سازنده این مناره معماری به نام «علی» بوده که نام او در دو نقطه این مناره دیده می‌شود همچنین در پای منار جام نیز نام شاه غیاث الدین غوری به چشم می‌خورد.

منار جام در نشست ۲۶ام کمیته میراث جهانی یونسکو به تاریخ ۲۷ ژوئن ۲۰۰۲ در شهر «بوداپست» که از طرف سازمان آموزش، علمی و فرهنگی یونسکو برگزار شد در فهرست میراث فرهنگی جهان قرار گرفت.