پاکستانی ها به خاطر مساله خط دیورند و نیروهای افراطی در مرزهای افغانستان و پاکستان ایجاد درگیری و سختگیری می کنند
کارشناس و پژوهشگر سیاسی ایرانی گفت: پاکستانی ها به خاطر به رسمیت شناخته شدن خط دیورند و جلوگیری از ورود نیروهای افراطی از افغانستان به پاکستان هر ازگاهی در مرزهای بین دو کشور ایجاد درگیری و سختگیری می کنند.
پیر محمد ملا زهی در گفت و گو با بخش خبر رادیو دری با اشاره به درگیری به وجود آمده در مرز تورخم و مسدود شدن گذرگاه تورخم بین افغانستان و پاکستان از روز گذشته که انتقال کالاهای تجاری، بیماران و رفت و آمد مسافران را مختل کرده اظهار داشت: پاکستانی ها انتظاراتی از طالبان داشتند که برآورده نشده است.
وی تصریح کرد: تا قبل از مذاکرات و توافق امریکایی ها با طالبان در دوحه قطر، پاکستانی ها تصور می کردند که طالبان کاملا در اختیار آن ها هستند و زمانی که بار دیگر در افغانستان به قدرت برسند تمام اهداف استراتژیک پاکستان از طریق طالبان قابل دسترسی خواهد بود، یکی از این اهداف استراتژیک به رسمیت شناخته شدن خط دیورند است در حالی که نه تنها طالبان که از زمان عبدالرحمان خان در افغانستان تا کنون هیچ حکومتی این خط را به عنوان مرز بین افغانستان و پاکستان به رسمیت نشناخته و به ویژه در ذهنیت قوم پشتون این خط که آن ها را به دو بخش تقسیم کرده به عنوان مرز قابل شناسایی نیست.
این پژوهشگر سیاسی عنوان کرد: در کنار مساله مربوط به خط دیورند مساله مهم بین پاکستان و طالبان ادعای پاکستانی ها در مورد حمایت حکومت طالبان در افغانستان از تحریک طالبان پاکستان یا تی تی پی است که در زمان جنگ طالبان با امریکایی ها و دولت های افغانستان متحد طالبان افغانستان بودند و به لحاظ ایدئولوژیک باهم نزدیک هستند، اما طالبان در افغانستان ادعا می کند که از تی تی پی حمایت نمی کند.
ملا زهی افزود: با وجود این پاکستانی ها می گویند این احتمال وجود دارد که نیروهای تحریک طالبان پاکستان که در افغانستان مستقر هستند، به نام تاجر یا مسافر وارد خاک پاکستان شوند و ایجاد مشکل کنند. به این خاطر به دنبال آن هستند که با بستن مرز تورخم، ایجاد درگیری و حتی گلوله باران مناطق مرزی افغانستان، حکومت طالبان را تحت فشار قرار دهند تا جلو نیروهای تی تی پی را بگیرد.
وی بیان کرد: مساله این است که نیروهای افراطی اگر بخواهند می توانند از هر نقطه از مرز طولانی بین افغانستان و پاکستان عبور کنند و حتی دیوارکشی های مرزی پاکستانی ها هم تاثیر چندانی ندارد ضمن اینکه نگرانی دیگر پاکستان ورود مهاجرین افغانستانی به پاکستان است. در این شرایط پاکستانی ها و طالبان هر کدام دیگری را متهم به آغاز درگیری می کنند و چندان هم مشخص نیست که کدام طرف آغازگر درگیری بوده است.
این کارشناس ایرانی همچنان خاطرنشان کرد: افغانستان به دلیل محصور بودن در خشکی به شدت به سواحل مکران پاکستان نیاز دارد و مخصوصا پشتون ها مرز خاصی بین افغانستان و پاکستان قائل نیستند بنابراین رفت و آمدشان هم نظم خاصی ندارد، کوچی ها هم با توجه به فصل و سرما و گرما بین افغانستان و پاکستان در رفت و آمد هستند.
به گفته ملا زهی به این ترتیب در مورد اینکه پاکستانی ها بتوانند با طالبان کار کنند و در درازمدت به اهداف خود برسند تردید وجود دارد. با وجود این منافع پاکستان ایجاب می کند که حکومت طالبان هرچه زودتر از طرف جامعه جهانی به رسمیت شناخته شود و در این راستا تلاش هم می کند.
وی اضافه کرد که سیاست منطقه ای پاکستان را دولت ها به ویژه دولت های حزبی تعیین نمی کنند، مخصوصا منطقه کشمیر و مناسبات با هند و خط دیورند و مناسبات با افغانستان از حیطه قدرت و تصمیم گیری دولت ها و به ویژه دولت های حزبی پاکستان خارج است و در اختیار ارتش پاکستان است، در مقاطعی هم تضاد بین دولت ها و ارتش پاکستان در مورد این مسایل مشاهده می شود.
