طالبان بخش بزرگی از جامعه افغانستان را خانه نشین کرده اند
فعال حقوق زنان در افغانستان گفت: طالبان با سیاست های محدود کننده خود بخش بزرگی از جامعه افغانستان را خانه نشین کرده اند.
سوسن خالقیار در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری در کابل اظهار داشت: با روی کار آمدن طالبان در افغانستان بخش زیادی از زنان کارهای خود را از دست دادند، دختران بالاتر از صنف ششم و دختران دانشجو از رفتن به مدارس و دانشگاه ها محروم شدند.
وی با اشاره به پایان سال تحصیلی در ولایت های گرمسیر افغانستان و اینکه دختران صنف ششم با ناامیدی به خانه بازگشتند، عنوان کرد: طالبان از حدود یک سال قبل تاکید می کردند که در مورد بازگشایی مدارس دخترانه بالاتر از صنف ششم در افغانستان نگرانی وجود ندارد و مدارس به زودی بازگشایی خواهند شد اما تا کنون هیچ اقدامی در این زمینه انجام نشده و تغییر دیدگاهی هم در میان طالبان نسبت به مساله زنان مشاهده نمی شود.
به گفته این فعال حقوق زنان محدودیت ها همچنان باقی است و دخترانی که صنف ششم را به پایان رسانده اند با ناامیدی و با گریه با مدارس وداع کرده و به خانه های خود بازگشتند و با شرایط موجود گمان می کنند که سال آینده نمی توانند به مدرسه بروند و ادامه تعلیم بدهند.
خالقیار بیان کرد: زنان و دختران افغانستان در شرایط بسیار نابسامانی بسر می برند، کسانی که تحصیلکرده و با تجربه هستند بیکارند و خانه نشین شده اند، کسانی هم که به مدرسه و دانشگاه می رفتند خانه نشین شدند و افرادی که فعالیت های ورزشی و اجتماعی داشتند نیز در شرایط نابسامانی بسر می برند و هنوز مشخص نیست که این وضعیت که زنان افغانستان از کار، تحصیل، ورزش و تفریح محروم شده اند تا چه زمانی ادامه خواهد داشت.
وی همچنان خاطرنشان کرد: سازمان ملل متحد و سازمان های حقوق بشری وانمود می کنند که طرفدار زنان افغانستان هستند و می خواهند برای آنان کاری کنند اما کار خاصی انجام نمی دهند، بیشترین کاری که می کنند ابراز تاسف و نگرانی است در حالی که ابراز تاسف و نگرانی دردی را دوا نمی کند. اکنون مردم و به ویژه زنان افغانستان در وضعیتی بسر می برند که سرنوشت آن ها مشخص نیست و فقر، بیکاری و محدودیت های تعلیمی و تحصیلی بر آن ها فشار آورده است.
حالقیار گفت: زمان بسیار مهم است و اگر از آن استفاده درست شود نتایج موثری دارد اما اگر به هدر رود حاصلی نخواهد اشت، کشورهای دیگر نمی خواهند حتی یک روز به عقب برگردند اما مردم و جامعه افغانستان و نسل آینده این کشور سال ها به عقب رانده شده اند که خسارت آن را هم همین مردم خواهند پرداخت، اگر فرزندان این کشور بی سواد و نا آگاه باشند نسل های آینده هم بی سواد و نا آگاه خواهند بود.
وی با بیان اینکه در حال حاضر دورنمای روشنی از آینده افغانستان مشاهده نمی شود در حالیکه طی بیش از دو سال گذشته این امکان وجود داشت که تغییرات مثبتی ایجاد شود، اظهار امیدواری کرد که هرچه زودتر مدارس و دانشگاه های افغانستان بازگشایی شوند و مشکلات فقر و بیکاری مردم هم رفع شود.
