اینجا رادیو دری؛ نماد بلند پرندگی

رادیو دری، صدای ماندگاری است که از زادگاه خورشید در شرق ایران سرفراز تا آن سوی بلندای هندوکش در افغانستان استوار، هماره در گوش جان ها حکایت همراهی و همدلی خوانده است.

به گزارش رادیو دری، آن نهال مبارک که بیش از چهار دهه پیش در جغرافیای همزبانی رویید و بالید، اکنون در سایه همسایگی ۴۴ ساله شده است؛ با دنیایی از تجربه و خاطره، به رنگ خوشی ها و ناخوشی های مردمان نجیب افغانستان.

ذوق زلال زینب بیات شاعر افغانستانی ساکن ایران که از کارکنان رادیو دری است، این همه را، به رسایی و شیوایی، به رشته غزل کشیده است.

این بار می‌رسد خبر از رادیو دری

آغاز جشنواره‌ی انگور در هری 

لبها به گُل نشست به صد شور واشتیاق

از بعد بغضهای گلوگیر گل‌پری

زنگ خبر، مخابره کرد از هوای نو

آمد بهار، رفته زمستان بی‌چری 

مجری سلام کرد، بگو حال تازه را 

از ساره و ستاره و بختاور و پری

  بعد گزارشی که از احوال رود گفت

رویید موج گندم و عطر صنوبری

تحلیل کرد کارشناس از تبسمی

بر شاخه‌های غمزده‌ی خاک مادری

یعنی دوچشم غزنه و آغوش بلخ ما

دارد دوباره خاصیت آیینه‌گری

اینجا صدا، نماد بلند پرندگی است

وقتی که باز بود درِ مکتب دری

پایان نداشت قصه‌ی لبخند تازه‌ات

این بود سرخط خبر از رادیو دری

۲۷ شهریور/سنبله سالروز تولد رادیو دری

چری: بخاری

سروده شاعر افغانستانی برای شهید اسماعیل هنیه