روز معلم؛ بزرگداشت از قشری که در تنگنای معیشت فراموش شده‌اند
امسال نیز 13 میزان برابر با پنجم اکتوبر روز جهانی معلم در حالی فرارسیده است که آموزگاران افغانستانی همچنان با مشکلات بسیار دست و پنجه نرم می‌کنند.
به گزارش فیض احمد محمدی خبرنگار رادیو دری، با طلوع آفتاب، صدای زنگ مکتب در گوشه‌وکنار هرات طنین‌انداز می‌شود اما پشت لبخند آرام بسیاری از معلمان، دغدغه‌های عمیقی نهفته است؛ دغدغه نانی که هر روز سخت‌تر به دست می‌آید، اجاره‌خانه‌ای که هر ماه سنگین‌تر می‌شود و آرزویی که روزبه‌روز دورتر به نظر می‌رسد؛ آرزوی زندگی آبرومند در شأن معلمی.
در روز جهانی معلم، بسیاری از آموزگاران هرات می‌گویند که سال‌ها است از وضعیت معیشتی خود ناراضی‌اند. حقوق ناچیز، نبود حمایت‌های اجتماعی، کمبود امکانات آموزشی و فشار اقتصادی خانواده‌ها از جمله مشکلاتی است که آنان را به ستوه آورده است.
سید اشرف سادات آگاه امور اجتماعی افغانستان در گفت‌وگو با رادیو دری می‌گوید: وضعیت کنونی معلمان افغانستان به‌ویژه در ولایت هرات، بیانگر بی‌توجهی جدی به نقش این قشر در جامعه است. معلمان ستون‌های اصلی تربیت نسل آینده‌اند اما امروز خودشان زیر فشار فقر و نابرابری خم شده‌اند.
وی می گوید: وقتی معلم درگیر تأمین ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی باشد نمی‌توان انتظار داشت نسل آینده با انگیزه و آگاهی پرورش یابد.
آقای سادات با تأکید بر اینکه آموزش با فقر جمع نمی‌شود، می‌افزاید: تا زمانی که سیاست‌گذاران به جای شعار، برنامه عملی برای معلمان نداشته باشند انگیزه در آنان کاهش خواهد یافت و این به‌طور مستقیم بر کیفیت آموزش تاثیر می‌گذارد.
وی سه راه‌حل اساسی برای بهبود وضعیت معلمان پیشنهاد می‌کند: افزایش حقوق و مزایای معلمان متناسب با شرایط اقتصادی کشور؛ ایجاد صندوق حمایتی و بیمه اجتماعی برای پشتیبانی از معلمان در برابر مشکلات مالی و بیماری؛ وسرمایه‌گذاری در ارتقای مهارت‌ها و ظرفیت‌های آموزشی معلمان برای افزایش انگیزه و کیفیت تدریس.
سادات با اشاره بر اینکه بحران معیشتی معلمان، تنها یک مسأله فردی یا صنفی نیست بلکه پیامدهای اجتماعی گسترده‌ای دارد گفت: وقتی معلم با مشکلات اقتصادی شدید روبه‌رو باشد دیگر نمی‌تواند همان نقش تربیتی و اخلاقی خود را به‌درستی ایفا کند و این مسأله در درازمدت به تضعیف ارزش‌های آموزشی و فرهنگی جامعه منجر می‌شود.
به باور سادات بی‌توجهی به معلمان در حقیقت بی‌توجهی به آینده کشور است. او می‌گوید: جامعه‌ای که معلمش را در تنگدستی رها کند باید انتظار داشته باشد که نسل آینده‌اش در تاریکی بی‌سوادی و بی‌انگیزگی رشد کند. راه نجات افغانستان از مسیر آموزش می‌گذرد و این مسیر بدون تقویت جایگاه معلم ممکن نیست.
در حالی‌که امروز در مکاتب هرات شاگردان با گل و لبخند از معلمان‌شان تجلیل می‌کنند، بسیاری از آموزگاران در دل آرزو می‌کنند روزی برسد که این لبخندها تنها به مناسبت روز معلم نباشد بلکه از رضایت از زندگی و شأن واقعی‌شان در جامعه سرچشمه بگیرد.
بزرگداشت روز جهانی معلم؛ زندگی خانم معلم‌ها در افغانستان دشوار است
