دامن زدن به اختلافات مرزی ثمره ای جز افزایش ناامنی نخواهد داشت
کارشناس مسائل منطقه معتقد است مطرح کردن ادعاهای مرزی در دوران کنونی و دامن زدن به اختلافات جغرافیایی ثمرهای جز خونریزی و افزایش ناامنی ندارد.
گلمحمد مختاری آگاه مسائل سیاسی در گفتوگو با خبر رادیو دری در مورد اختلافات بین افغانستان و پاکستان و تأثیراتش بر ادامه مذاکرات دو کشور گفت: تا زمانی که چالشهای امنیتی و مشکلات مرزی و تاریخی بین پاکستان و افغانستان حل و فصل نشود همچنان اختلافات بین دو کشور به قوت خود باقی خواهد ماند. به همین خاطر نه تنها مذاکرات دو کشور در دوحه و استانبول نتیجه نداد بلکه تهدیدهای طرفین علیه همدیگر شدیدتر هم شد.
مختاری افزود: مقامات افغانستان هنوز خط دیورند را به رسمیت نمیشناسند و معتقدند بخش پشتوننشین و بلوچستان پاکستان در دایره جغرافیای افغانستان قرار دارد؛ به همین خاطر مقامات پاکستانی احساس خطر بیشتری میکنند و همین موضوع لحن آنها را تندتر کرده است و به همین دلیل دنبال اهرم های فشار بیشتری علیه افغانستان هستند.
این کارشناس مسائل منطقه گفت: موضوع دیگری که حایز اهمیت است تبار پشتون ساکنان دو طرف این خط مورد مناقشه است که به نحوی هم با همدیگر قرابت نسبی دارند و هم سببی و در طول تاریخ رفت و آمد و مراوده های زیادی باهم داشته و دارند و همین موضوع باعث وحشت پاکستانیها شده است و از آن مهمتر مطرح شدن بحث استقلال پشتونستان و بلوچستان است که این اواخر بر سر زبانها افتاده است و ممکن است به عنوان یک اهرم فشاری از طرف افغانستان مطرح شود.
وی افزود: در نقطه مقابل مقامات افغانستان هم پاکستانیها را متهم به تشکیل و تمویل گروههای تروریستی مثل داعش میکنند و در این اواخر اختلافات آبی و دخالتهای خارجی را هم میشود به چالشهای موجود اضافه کرد.
این کارشناس سیاسی در مورد راه حل نهایی حل مشکلات بین افغانستان و پاکستان از لحاظ حقوقی نیز گفت: اگر صفحات تاریخ را ورق بزنیم بسیاری از کشورها جغرافیای متفاوتی داشته اند و مرزها دستکاری شده اند مثلا پاکستان از قلمرو هند جدا شد، خط دیورند هم نزدیک به یک قرن است که بین افغانستان و پاکستان ترسیم شده است و در این مدت در دو سوی مرز زندگیهای متفاوتی با آداب و رسوم متفاوتی در جریان بوده است به همین علت جابجایی این خط به این آسانی ها نیست و مشکلات و تعارضاتی را به همراه خواهد داشت.
وی ادامه داد: هر کشوری برای حفظ حریم جغرافیایی خودش بیکار نخواهد نشست و قطعا تعصبات و احساسات عده ای برانگیخته خواهد شد و این مسأله سرانجام خوبی نخواهد داشت. حتی اگر این موضوع در افغانستان به همهپرسی گذاشته شود شاید طیف وسیعی از جمعیت افغانستان به خاطر اجتناب از خشونت و درگیری مخالف باشند زیرا دامن زدن به اختلافات جغرافیایی و مرزی ثمره ای جز خونریزی و ناامنی نخواهد داشت.
مختاری در پاسخ به این سؤال که چرا پاکستان به جای اتهام زنی به دیگران با خود تی تی پی مذاکره نمی کند، گفت: معمولا در تقابلها و حوادثی که رخ می دهد کشورها هیچگاه خود را مسؤول نمیدانند و آن را به مشکلات داخلی طرف مقابل نسبت می دهند. مثلا افغانستان تی تی پی را مشکل داخلی پاکستان می داند و در نقطه مقابل هم پاکستان، گروههایی را که در داخل افغانستان مشکل می آفرینند محصول خود افغانستان میداند و متعاقب این موضوع، به خاطر وحدت دیدگاه بین طالبان پاکستانی و افغانستانی، کشور پاکستان انتظار دارد که طالبان افغانستانی تی تی پی را مجبور به تمکین از دولت پاکستان کنند.
گلمحمد مختاری آگاه مسائل سیاسی گفت: شاید حاکمان کنونی افغانستان در این زمینه (مهار تی تی پی) قبلا تعهداتی سپرده بودهاند اما موفق نشده و یا عمل نکرده اند و همین مسأله برای پاکستانیها قابل تحمل و پذیرش نیست و به همین علت گروههایی را علیه امنیت افغانستان تمویل کنند که این فرآیند به بدتر شدن اوضاع در روابط دو کشور منجر خواهد شد.
