شورای همکاری خلیج فارس ؛ اصرار بر ادامه سیاست سیاهنمایی علیه ایران
لندن و شورای همکاری خلیج فارس در نشست اخیر خود در منامه از تصمیم برای همکاری های های نظامی و طرح های استراتژیکی خبردادند . این همکاری و حضور نظامی موضوع تازه ای نیست ؛ اما چرا نشست منامه همچنان در کانون توجه محافل خبری و رسانه ای منطقه و انگلیس قرار دارد .
نگاهی به بیانیه پایانی نشست منامه تا حدودی به این پرسش پاسخ می دهد. دراین بیانیه ایران به دخالت در امور کشورهای منطقه متهم شده وآشکارا تلاش شده است در یک سیاست هماهنگ و البته در ادامه جریان "ایران هراسی" ؛ ایران بعنوان خاستگاه تهدید های منطقه معرفی شود .
شورای همکاری خلیج فارس براساس فلسفه وجودی خود سالهاست که در بیانیه های کلیشه ای اعاهای موهوم را علیه ایران تکرارمی کند .اکنون نیز همین جریان تکرار شده اما با این تفاوت که حمایت لندن درغالب آنچه ترزا می " نخست وزیر انگلیس - "اقدامات منطقه ای تهاجمی " تهران عنوان کرد؛ به این بیانیه اضافه شده است .
بدیهی است هدف انگلیس از این حمایت ، زمینه سازی برای بازگشت نظامی به خلیج فارس است . البته بریتانیا حضور استعماری دیرینه ای نزدیک به دو قرن در خلیج فارس دارد و اتفاقا" بخش بزرگی از اختلافات مرزی و ادعاهای ارضی واهی که از سوی شیخ نشین های عرب منطقه مطرح می شود، میراث همان دوران استعماری و ناشی از هویت سازی های ساختگی برای برخی کشورهای این منطقه است که گذشته خود را فراموش کرده اند . در این میان اما نقش عربستان سعودی تا حدودی متفاوت به نظر می رسد ، زیرا اهداف خاص خود را مدنظر دارد .اهدافی که بیشتر ناشی از رقابت های مخرب برای ایجاد برتری و سیطره بر دیگر کشورهای منطقه است .با همین رویکرد است که نگاه عربستان به نقش ایران درمنطقه همواره از زاویه یک رقیب بوده است . این واقعیتی است که حتی وزیر خارجه انگلیس نیز به ان اذعان کرده و در موضعی تا حدودی متفاوت با نخست وزیر،ازعملکرد عربستان در منطقه انتقاد کرده است . روزنامه گاردین ویدئویی را منتشر کرده که در آن بوریس جانسون - وزیر امور خارجه انگلیس - به شدت از سیاست عربستان درمنطقه انتقاد می کند ؛ با این حال این انتقاد توام با حمایت ازعربستان است.
"ترزا می " نخستین زن و نخستین رئیس دولت انگلیس است که در اجلاس شورای همکاری شرکت کرد و به آنها پیشنهاد همکاری برای تقویت امنیت با سرمایه گذاری ها در دفاع و تعلیمات نظامی را داد . در این پیشنهاد نوعی چرخش عربستان از امریکا به سمت اروپا مشهود است . روزنامه ال پاییس چاپ اسپانیا در این زمینه نوشت عربستان بدنبال تعمیق روابط با دیگر قدرت های متفاوت با آمریکاست . معنای دیگر این چرخش تلاقی بین منافع بین امریکا و انگلیس است .البته اهمیت این ریکرود در زمانی که لندن به دنبال گسترش روابط تجاری خود به دلیل خروجش از اتحادیه اروپا است – دو چندان شده است . این نشریه با اشاره به اینکه "می " می خواهد که این مذاکرات راه را برای یک توافق تجاری بلندپروازانه آماده کند ، نوشت : فرصت های تجاری به ارزش 30 میلیارد پوند معادل با 35 7میلیون یورو در طول پنج سال آینده در کشورهای منطقه خلیج فارس وجود دارد که برخی از آنها تحت الحمایه انگلیس تا اوایل سالهای قرن گذشته بودند .
بحرین - میزبان این اجلاس نیز با بهانه امنیت ملی و در سایه رقابت های منطقه ای از سال 2011 با کمک عربستان به سرکوب جنبش اعتراضی مردم این کشور پرداخته است .بنابراین عربستان و برخی کشورهای اقماری ریاض نظیر بحرین و امارات که همسویی بیشتری با عربستان دارند هزینه رفتن به این مسیر مخرب را از قبل پذیرفته اند . شاید یکی از دلایل حرکت به این سمت این است که خود را شکست خورده بازی های منطقه ای می دانند .بنابراین آنها تنها را خروج از بن بستی را که خود ایجاد کرده اند دربحران سازی در منطقه واین بار با هدایت انگلیس میدانند .
مقامات عربستان تا پیش از این از ورشکستگی ایران با اشباع بازار نفت صحبت می کردند ؛ اما اکنون خود را در حال عقب نشینی در تمام جبهه ها یافته اند. یمن، نیز به ویتنامِ عربستان تبدیل شده است . ایستادگی مردم یمن در حال از بین بردن اعتبار نظامی و دیپلماتیک عربستان سعودی است .در چنین شرایطی عربستان و متحدانش به دنبال شکاف تازه ای در منطقه هستند و برای رسیدن به این هدف دست به هر کاری می زنند .از جمله این تحرکات تهدید نشان دادن ایران در سطح مجامع بین المللی از جمله سازمان ملل است که بویژه بعداز برجام در قالب تحرکاتی همچون نامه نگاری ها به سازمان ملل دنبال شده است ؛در حالیکه روند ناکامی های عربستان و متحدان منطقه ای و فرا منطقه ای اش با چنین تحرکاتی تغییر نخواهد کرد .