نمایشگاه کتاب تهران یک رویداد بزرگ فرهنگی برای تمام فارسی زبانان است
مدیر انتشارات زریاب در افغانستان گفت: نمایشگاه کتاب تهران یک رویداد بزرگ فرهنگی برای تمام فارسی زبانان به شمار می رود که ده ها سال است برگزار می شود.
منوچهر فرادیس در گفت و گو با برنامه انعکاس رادیو دری با اشاره به برگزاری سی و پنجمین دوره نمایشگاه بین المللی کتاب تهران اظهار کرد: در سال های گذشته ناشرانی هم از داخل افغانستان در این نمایشگاه شرکت می کردند و کتاب های منتشر شده به زبان فارسی در افغانستان، در این نمایشگاه عرضه می شد اما بنا به دلایلی برای دومین سال متوالی ناشران از داخل افغانستان در این نمایشگاه حضور ندارند.
این نویسنده و پژوهشگر افغان در بخش دیگری از این گفت و گو با اشاره به پایین بودن سرانه مطالعه در افغانستان و دلایل آن گفت: مشکل اصلی در این زمینه به وزارت معارف یا آموزش و پرورش و خانواده ها برمی گردد.
وی تصریح کرد: بسیاری از والدین در افغانستان بی سواد بوده اند، فرزندان چنین والدینی هم چندان به سوی مطالعه سوق داده نمی شوند، بسیاری از ازدواج ها هم ناسالم بوده به عنوان مثال دختران کم سن و سال به ازدواج مردان مسن درآمده اند که فرزندان چنین خانواده هایی هم کمتر سراغ مطالعه می روند. در چنین شرایطی وظیفه دولت ها و به ویژه وزارت آموزش پرورش سنگین تر می شود.
به گفته این پژوهشگر افغان مساله این است که آموزش و پرورش هم به مسوولیت های خود عمل نکرده است. بسیاری از معلمان ادبیات فارسی یا دری در مدارس افغانستان بهره ای از ذوق، هنر و حتی سواد ندارند و نمی توانند ذوقی برای دانش آموزان در جهت مطالعه کتاب ایجاد کنند، برنامه خاصی هم برای ترویج کتاب و کتابخوانی در افغانستان وجود نداشته و فقط بر خواندن دروس مکاتب یا مدارس تاکید شده است.
فرادیس عنوان کرد: در حالیکه باید به کودکان فهمانده شود مسوولیت شان فهمیدن، آموزش و یادگیری است طی چند دهه گذشته در افغانستان تلاشی در این زمینه نشده و این مساله روی مسایل دیگر هم تاثیر گذاشته است. بسیاری از دانشجویان هم بیشتر برای دریافت مدارک دانشگاهی به دانشگاه رفته اند تا آموختن علم.
وی یاد آور شد: طی بیش از بیست سال گذشته و با ایجاد دانشگاه های خصوصی در افغانستان که بسیاری از آن ها هم شبانه بودند، تعدادی از کارمندان که از صبح تا ساعت چهار بعد از ظهر در محل کار بودند با خستگی ناشی از کار به این دانشگاه ها می رفتند، بسیاری هم با وجود اینکه از سواد لازم برخوردار نبودند چون پول پرداخت می کردند در دانشگاه ها جذب می شدند. برخی هم که در ادارات مختلف مسوولیت داشتند اما مدارک دانشگاهی نداشتند صرفا برای دریافت مدرک به دانشگاه می رفتند. به گفته فرادیس برخی استادان دانشگاه ها هم که کتابی نوشته بودند بیشتر به دنبال آن بودند که کتاب هایشان به فروش برسد تا اینکه دانشجویان مطالب آن ها را فرابگیرند. چنین وضعیتی در شهرهای بزرگ حاکم بوده و درشهرهای کوچکتر و یا روستاهای افغانستان هم وضعیت بسیار وخیم تر بوده است.
