تسلیت رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع)
رحلت پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) تسلیت باد.
پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص) در بیست و هشتم صفر سال 11 هجری قمریدر 63 سالگی، چشم از جهان فروبست.
آن بزرگوار 52 سال قبل از هجرت، در شهر مکه متولد شد. حضرت محمد (ص ) از اوان جوانی به خاطر صداقت و درستی اش، از محبوبیت خاصی در جامعه آن روز مکه برخوردار بود و بدین لحاظ به او لقب امین داده بودند.
حضرت محمد(ص ) در 40 سالگی، به امر خداوند متعال به مقام بلند نبوت مبعوث شد تا مردم را به سوی خداوند یکتا، عدالت و برادری دعوت کند و امتیازات موهوم قومی، نژادی و طبقاتی را لغو کند.
حضرت محمد (ص)، اسلام را در قالب دینی جامع ، کامل و جاوید به جهانیان عرضه کرد. اکنون قرن ها از آن زمان می گذرد، اما دین اسلام همچنان زنده و پویاست و بیش از یک میلیارد انسان از این دین آسمانی پیروی می کنند.
درباره شخصیت پیامبر اسلام (ص) سخن ها و گفته های بسیاری از سوی مسلمانان، پیروان ادیان دیگر و حتی آنانکه پیرو اندیشه های غیرمذهبی بوده اند، مطرح شده است.
ضمن عرض تسلیت به مناسبت سـالروز رحلت آن یگانه تاریخ، توجهتان را به بخشی از نوشته های استانلی لین پول ( Stanley Lane Poole ) نویسنده اروپایی درباره پیامبراسلام (ص) جلب می نماییم. او دراین باره نوشته است: «از لحاظ قدرت اندیشه و علو فکر و لطف و زیبایی و صفای احساس، دارای موهبت خاصی بود. در محاوره، صحبت های او از هر کس شیرین تر و مطلوبتر بود. هرکس به او نزدیک می شد، به شدت او را دوست می داشت. هرکس او را دیده چنین توصیف کرده و گفته است: نه پیشتر از آن تاریخ و نه بعداز آن تاریخ ، کسی را مانند او ندیده ایم.»
همچنین امام حسن مجتبی (ع)، نوه پاک رسول گرامی اسلام (ص)،در بیست و هشتم صفر سال 50 هجری قمری و به روایت قوی تر در هفتم صفر به شهادت رسید.
امام حسن (ع) فرزند حضرت فاطمه (س)، دختر گرامی حضرت محمد(ص)، در سومین سال هجرت پیامبر اسلام به مدینه، در این شهر متولد شد. امام حسن (ع) این افتخار را داشت که هفت سال اول عمر خود را در پرتو تربیت الهی جدش پیامبر اسلام (ص) با تعالیم و معارف اسلامی آشنا شود . 37 سال از عمر مبارک امام حسن (ع) گذشته بود که پدر بزرگوارش حضرت علی (ع) به شهادت رسید و وظیفه خطیر هدایت جامعه اسلامی و نشر و گسترش قوانین قرآن و سنت پیامبر(ص ) بر عهده امام حسن (ع) قرار گرفت.
مسلمانان پس از شهادت حضرت علی (ع) با امام حسن (ع) بیعت کردند. امام حسن (ع) پس از رسیدن به خلافت، با کارشکنی معاویه بن ابوسفیان مواجه شد و در نتیجه، سپاهی را که پدرش برای جنگ با معاویه تدارک دیده بود، آماده کرد. اما امویان با حیله و نیرنگ، یاران امام حسن (ع) را از اطرافش پراکنده کردند.
به تدریج آن بزرگوار متوجه شکاف عمیق بین سپاهیان خود شد که احتمال پیروزی در جنگ را بشدت کاهش می داد. در این زمان امام حسن (ع) که اساس دین اسلام را در خطر می دید، به خاطر حفظ مصالح مسلمانان، صلح با معاویه حاکم اموی را پذیرفت. اما نفوذ معنوی و محبوبیت امام حسن (ع) در بین مردم چنان بود که حاکم اموی از آن حضرت سخت در هراس بود.
وی می دانست که روشنگری های امام حسن (ع) در مورد ماهیت امویان، پایه های حکومت آنان را تهدید می کند. به همین دلیل معاویه در توطئه ای، امام حسن (ع) را مسموم کرد و به شهادت رساند.
