آب باران هیچ جای کره زمین قابل آشامیدن نیست

براساس تازه‌ترین مطالعات دانشمندان دانشگاه استکهلم سوئد، آب باران به علت دارا بودن مواد شیمیایی سمی بیش از حد مجاز، غیر قابل آشامیدن است.

به گزارش رادیو دری، یان کازینز استاد دانشگاه استکهلم که از اعضای کلیدی این تحقیق به حساب می‌آید، گفت: بنابر داده‌های جمع آوری شده، هیچ جایی در روی کره زمین وجود ندارد که آب باران قابل شرب باشد.

کازینز  افزود:  با توجه به مطالعه داده‌های پیچیده‌ای که از سال ۲۰۱۰ تاکنون جمع آوری شده اند، حتی در منطقه جنوبگان و یا فلات تبت، سطوح (مواد شیمیایی سمی) موجود در آب باران، بالاتر از دستور العمل‌های ایمنی هستند که سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا آن‌ها را توصیه کرده است.

میزان پلی فلورو آلکیل (PFAS) موجود در سطوح آب باران، در مناطق جنوبگان و فلات تبت، ۱۴ برابر بیشتر از سطح مجازی است که دستور العمل‌های ایمنی آمریکا برای آب آشامیدنی توصیه کرده است.

ترکیبات پِروپلی فلوروآلکیل (PFAS)، خانواده بزرگی از مواد شیمیایی مصنوعی هستند که در طبیعت وجود ندارند. چون این مواد در طبیعت تجزیه نمی‌شوند جزء دسته «مواد تا ابد شیمیایی» دسته بندی می‌شوند.

این مواد دارای خاصیت نچسب و لکه ناپذیری هستند و به همین علت در بسته بندی‌های مواد غذایی، لوازم الکترونیکی، لوازم آرایشی و ظروف آشپزی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اما محققان دانشگاه استکهلم امروزه این مواد را در آب باران در دورترین نقاط کره زمین و حتی در جنوبگان، یافته‌اند؛ در نتیجه هیچ راه گریزی از مواد تا ابد شیمیایی در سطح کره زمین نیست.