ناکامی آمریکا در افغانستان

همزمان با پانزدهمین سالگرد حمله آمریکا به افغانستان ارزیابی محافل مختلف غربی و داخلی در این کشور از ناکامی واشنگتن و ناتو در تامین امنیت افغانستان حکایت دارند.

گروه طالبان با انتشار بیانیه‌ای تجاوز آمریکا به افغانستان را محکوم کرد و هشدار داد، اگر آمریکا از افغانستان خارج نشود مردم این کشور با مبارزه ،آنها را به زور از این کشور خارج خواهند کرد.

پس از حملات سال 2001 آمریکا ،این کشور به بهانه مقابله با القاعده و طالبان و برقراری امنیت در افغانستان به این کشور لشکر کشی و آنرا اشغال کرد.شعارهای آنروز آمریکا در مورد تامین امنیت و حل مشکلات اجتماعی و اقتصادی افغانستان به گونه ای بود که در ذهن هر شنونده ای تبدیل این کشور به ژاپنی دیگر ترسیم می شد.براساس کنفرانس "بن" که پس از سقوط رژیم طالبان تشکیل شد برنامه های سازندگی افغانستان میان کشورها تقسیم و مقابله با مواد مخدر هم به انگلیس سپرده شد.بعد از مدتی سازمان ناتو در اولین ماموریت خارج از اروپای خود وارد افغانستان شد و این سازمان و آمریکا حدود 130 هزار نیرو تا سال 2014 در افغانستان مستقر کردند. اما با گذشت زمان مشخص شد که آمریکا و ناتو برای مقابله با تروریسم به افغانستان لشکر کشی نکرده اند بلکه درصددند این کشور را به پایگاه نظامی خود در منطقه تبدیل کنند.

انگلیس نیز نه تنها برای مقابله با تولید و قاچاق مواد مخدر در افغانستان اقدام نکرد بلکه این کشور با بیشترین فعالیت در این زمینه روبرو است .در این حال بالغ بر سه میلیون نفر نیز در افغانستان آلوده به مواد مخدر شده اند .

از دیدگاه ناظران سیاسی عملکرد آمریکا و ناتو در افغانستان چند واقعیت مهم را برای جهانیان مشخص کرد ؛اول آنکه جان مردم افغانستان برای نیروهای آمریکایی و ناتو هیچ ارزشی ندارد .زیرا این نیروها بی محابا مردم افغانستان را مورد هدف قرار داده و درزندانهای تحت تسلط خود به شدت شکنجه کرده اند . دوم آنکه آمریکا به هیچ عنوان حاضر به مقابله با گروههای تروریستی در افغانستان نیست زیرا این گروه ها بازوان نظامی واشنگتن برای اجرای برنامه ها و طرح های منطقه ای آمریکا تلقی می شوند.

مذاکرات پنهانی آمریکا با طالبان و اجازه دادن به این گروه برای تشکیل دفتر سیاسی در قطر که با مخالفت جدی دولت قبلی افغانستان روبرو شد به وضوح نشان داد که آمریکا به دنبال تثبیت افراط گرایی در افغانستان و نگاه تحقیر آمیز به این کشور است .به همین دلیل افغانستان بعد از گذشت 15 سال از اشغال از سوی آمریکا همچنان با بحران ناامنی روبرو است و گروههای تروریستی نه تنها در افغانستان از بین نرفته اند بلکه با ظهور گروه تروریستی داعش اوضاع امنیتی افغانستان پیچیده تر نیز شده است .

سومین واقعیت حضور آمریکا در افغانستان این است که واشنگتن به هیچ عنوان خواهان برقراری صلح و امنیت در افغانستان نیست .زیرا در صورت برقراری صلح در افغانستان آمریکا دیگر توجیهی برای ادامه اشغال افغانستان نخواهد داشت .

کشتن برخی از فرماندهان طالبان در حالی که زمزمه از سرگیری مذاکرات صلح در افغانستان مطرح بود در همین راستا قابل توجه است .به گونه ای که «رابرت گرینی یر» رئیس سابق دفتر سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا در پاکستان هم اعلام کرد که با وجود حضور 15 ساله آمریکا در افغانستان، نیروهای طالبان تحرک بیشتری یافته‌اند و چشم انداز روشنی برای صلح در این کشور وجود ندارد.

اکنون بر کسی پوشیده نیست سیاست آمریکا در افغانستان تبدیل این کشور به پایگاه نظامی واشنگتن در منطقه و ترانزیت تروریسم و افراط گرایی از افغانستان به سمت آسیای مرکزی و قفقاز و تا مرزهای چین است .

به همین دلیل وضعیت افغانستان در همه بخشها به مراتب وخیم تر از گذشته است . واقعیتهای موجود افغانستان همچون تشدید تولید و قاچاق مواد مخدر ،افزایش گروههای تروریستی و ایجاد انشعاب در طالبان که مذاکره با آن را مشکل می کند از یکسو و افزایش فقر و تشدید اختلافات افغانستان با پاکستان و عمل نکردن آمریکا به تعهدات خود در توافقنامه امنیتی با دولت کابل که موجب تشدید ناامنی ها درافغانستان شده است ازسوی دیگر یک موضوع مهم را اثبات می کند و آن اینکه آمریکا در افغانستان صرفا سیاست مدیریت بحران را دنبال کرده است و وضعیت مردم این کشور هیچ اهمیتی برای واشنگتن ندارد . آنچه برای آمریکا مهم است تثبیت حضور نظامیش در منطقه و تکمیل سیاست محاصره چین و روسیه با ترانزیت افراط گرایی و تروریسم به آسیای مرکزی و قفقاز است .