اردوی افغانستان به لحاظ تعداد و خودکفایی مالی در وضعیت مناسبی قرار ندارد
اردوی این کشور در وضعیت نسبتاً خوبی قرار دارد اما زیرساخت های آن به لحاظ تعداد و خودکفایی مالی در وضعیت مناسبی نیست
سخنگوی سابق وزارت دفاع افغانستان گفت: اردوی این کشور در وضعیت نسبتاً خوبی قرار دارد اما زیرساخت های آن به لحاظ تعداد و خودکفایی مالی در وضعیت مناسبی نیست.
ژنرال محمد ظاهر عظیمی در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری اظهار داشت: اردو (ارتش) افغانستان به لحاظ آموزش، اردوی توانمندی است، به لحاظ تجهیزات در سطحی که بتواند اوضاع داخلی را کنترل کند (نه در سطحی که توازن قوا را برای خود در منطقه ایجاد کند) در وضعیت مناسبی قرار دارد و اگرچه نفرات اردو به اندازه کافی نیست تاسیسات کافی در اختیار دارد.
وی افزود: یک بحث عمده در بخش نظامی در افغانستان موضوع مالی است زیرا بخش زیادی از هزینه نیروهای نظامی در افغانستان از ناحیه کمک های خارجی تامین می شود که تعهد آن تا سال 2024 است و تاکنون افغانستان نتوانسته یک استراتژی ملی نظامی متکی بر خودکفایی و منابع داخلی ایجاد کند که این یک کمبود محسوب می شود.
این کارشناس نظامی در رابطه با میزان توانایی نظامی حکومت افغانستان در برابر طالبان در صورتی که گفت و گوهای صلح بی نتیجه بماند عنوان کرد: در این زمینه باید یادآور شد که یک موضوع مهم میزان حمایت مردمی از طرف های تاثیرگذار در افغانستان است، در ابتدای ظهور طالبان در افغانستان در سال های 1374 و 1375 که کم کم بر اوضاع مسلط شد، تصور بسیاری از مردم آن بود که این گروه به نوعی نجات دهنده مردم از اوضاع نابسامان آن زمان است اما اکنون شرایط تغییر کرده و در دو دهه اخیر نسل جدیدی روی کار آمده که با اندیشه های نوین مانند مردم سالاری، آزادی بیان، حقوق بشر و امثال آن آشنا است و دور کردن این نسل از چنین افکاری کار آسانی نیست.
به گفته عظیمی بنابر همین ملحوظ اردوی افغانستان می تواند با حمایت مردم این کشور و تعریف یک استراتژی زمان بندی شده که هم از هزینه ها کاسته شود و هم متکی به منابع داخلی باشد با توان کامل اوضاع را کنترل کند.
سخنگوی سابق وزارت دفاع افغانستان تصریح کرد: یک نکته قابل توجه دیگر این است که دو طرف جنگ به این نتیجه رسیده اند که از لحاظ نظامی به بن بست رسیده اند. در حال حاضر نه ظرفیت طالبان به حدی است که بتواند به تمام افغانستان مسلط شود و نه وضعیت نظامی حکومت افغانستان به حدی است که بتواند طالبان را کاملاً از بین ببرد بنابراین اگر مذاکرات صلح به نتیجه نرسد "که البته به نظر می رسد که به نتیجه برسد"، ممکن است جنگ با شدت بیشتری ادامه پیدا کند.
وی با اشاره به حضور نیروهای خارجی طی هجده سال گذشته و میزان پیشرفت نیروهای نظامی افغان هم گفت: نیروهای خارجی در هر کشوری که حضور پیدا کنند در درجه اول منافع خود را دنبال می کنند و در صورتی که منافع شان تامین شود با آن کشور همکاری می کنند.
عظیمی یادآور شد: افغانستان در سال های بین 2001 تا 2008 می توانست یک اردوی توانمند با توجه به توازن منطقه ای داشته باشد اما اینگونه نشد یعنی خارجی ها در این زمینه همکاری نکردند و به نظرات افغانستان هم توجهی نشد، امریکا کمک کننده اصلی به این بخش تحت تاثیر کشور پاکستان بود ضمن اینکه جورج بوش رئیس جمهور وقت امریکا بیشتر روی مسایل عراق تمرکز کرد بنابراین اردویی که در آن زمان باید در افغانستان تشکیل می شد و قادر به حفظ استقلال و تمامیت ارضی می بود، تشکیل نشد.
وی اضافه کرد: ارتش افغانستان بیشتر بصورت عکس العملی تشکیل شد و هر زمانی که بار جنگ به دوش نیروهای خارجی افزایش می یافت برای کاهش آن تعداد نیروهای ارتش افغانستان زا زیاد می کردند که این تعداد کم کم از 50 هزار نفر به 195 هزار نفر رسید و این در حالی بود که بر اساس استانداردهای جهانی در برابر هر نیروی شورشی با توجه به شرایط بین 15 تا 20 نفر نیروی امنیتی نیاز است. به عنوان مثال اگر طالبان 60 هزار نیرو داشته باشند تعداد نیروهای اردوی افغانستان باید به حدود یک میلیون نفر برسد در حالی که اکنون این تعداد حدود 230 هزار نفر است.
