با خروج غربی ها از افغانستان کشورهای منطقه باید به تامین نیازهای این کشور توجه کنند
کارشناس اقتصادی افغان تاکید کرد: اکنون که کشورهای غربی از افغانستان خارج شده اند و ادامه کمک های آنان هم در ابهام قرار دارد کشورهای منطقه باید به تامین نیازهای افغانستان در بخش های مختلف توجه کنند.
سیف الدین سیحون در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری اظهار داشت: کشورهای مواجه با چالش های اقتصادی نیازمند دو نوع کمک از جامعه بین المللی هستند؛ کمک های بشردوستانه و کمک های فناورانه.
استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه کابل تصریح کرد: کمک های بشر دوستانه به منظور رفع مشکلات ناشی از خشکسالی، جنگ ها و درگیری ها و بیجا شدن های داخلی صورت می گیرد و افغانستان هم در شرایط کنونی به چنین کمک هایی از سوی نهادهای بین المللی نیاز دارد.
وی افزود: موضوع دیگر پیشرفت و توسعه اقتصادی و اجتماعی و توسعه فناوری است که برای دستیابی به آن نیاز به کمک های بین المللی چه از نظر مالی و چه از نظر فنی است که از این لحاظ هم افغانستان به کمک ها نیاز دارد. تلاش هایی هم صورت می گیرد که این کمک ها دریافت شود و اکنون که غربی ها از افغانستان خارج شده اند کشورهای دیگر این کمک ها را انجام دهند.
به گفته این کارشناس اقتصادی البته کشورهای امریکایی و اروپایی ثروتمند هستند و کشورهای منطقه نمی توانند مانند آن ها کمک مالی کنند و کمک هایشان محدود تر خواهد بود. اما افغانستان ظرفیت های خوبی هم در داخل دارد و اگر قرار باشد که از این ظرفیت ها مانند معادن و منابع طبیعی بر اساس قراردادهای درست و منطقی استفاده شود امکان تامین نیازهای داخلی وجود دارد، البته برای این ملحوظ هم نیاز به توانایی های تخصصی و فنی است و در حال حاضر این توانایی وجود ندارد.
سیحون در مورد تمرکز ویژه طالبان برای ارتباط اقتصادی با چین در کنار ارتباط با سایر کشورها و نیز تمایل چین به این ارتباط هم گفت: طالبان درک کرده اند که در شرایط کنونی بدون تعامل با کشورهای جهان پیشرفت و پیشبرد امور اقتصادی و اجتماعی و روابط تجاری امکان ندارد زیرا نیازمندی ها از طریق تجارت و داد و ستد تامین می شود، هر پروژه ای هم که در افغانستان روی دست گرفته شود برای پیشرفت آن نیاز به تخصص و فناوری جامعه جهانی است، به این لحاظ تعامل با جامعه جهانی و خواست های جامعه جهانی از این تعامل هم باید مد نظر قرار بگیرد.
این کارشناس اقتصادی در عین حال تاکید کرد: در رابطه با تعامل اقتصادی با چین باید جانب احتیاط هم در نظر گرفته شود، زیرا تجربه نشان داده که چین در پروژه هایی که در کشورهای خارجی روی دست می گیرد، توجهی به همکاری ها و استخدام های داخلی در آن کشورها ندارد و فقط از نیروهای بومی خود استفاده می کند.
سیحون عنوان کرد: برنامه خطرناک دیگری که چین در رابطه با کشورهای فقیر دارد، اعطای وام های سنگین به این کشورها است و پس از مدتی که خواستار بازپرداخت این وام ها می شود، مشخص است که این کشورها توان بازپرداخت را ندارند، از اینرو مابع طبیعی، بنادر و دیگر مراکز درآمد آن ها را با قراردادهای درازمدت در اختیار می گیرد که به زیان پیشرفت و استقلال این کشورها تمام می شود.
وی اضافه کرد: روابط اقتصادی با هر کشوری باید بر اساس عقلانیت و منافع متقابل باشد و با خوشبینی های ساده انگارانه نمی توان مسایل اقتصادی کشورها را پیش برد و به ویژه در ارتباط اقتصادی با چین باید بسیار با احتیاط برخورد شود.
