Pars Today

جامعه شناس و آگاه سیاسی افغان تاکید کرد: طالبان برای به رسمیت شناخته شدن و تعامل با جهان ناگزیرند تغییراتی در سیاست ها و رفتارهای خود از جمله تشکیل حکومت فراگیر و رعایت حقوق بشر اعمال کنند.

محمد جواد برهانی در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری با اشاره به برگزاری پنجاهمین نشست سازمان ملل در مورد افغانستان و اینکه مقامات سازمان ملل از اوضاع بد بشری در افغانستان ابراز نگرانی کرده و سازمان عفو بین الملل هم نگرانی خود را از سیاست های ناعادلانه طالبان علیه شهروندان افغان اعلام کرده اظهار داشت: موضع گیری های سازمان ملل بصورت روشن باید تاثیراتی روی سیاست های طالبان داشته باشد، طالبان نیاز دارند که به رسمیت شناخته شوند و به رسمیت شناختن طالبان هم مستلزم تغییراتی در سیاست ها و رفتارهایشان است.

وی افزود: اوضاع بشری در افغانستان واقعا به شدت نگران کننده است و سیاست های طالبان با توجه به نظام نامه ای که اخیرا منتشر کرده اند که حکم قانون اساسی را برایشان دارد نشان داد که جایگاهی برای اقوام، مذاهب و اقلیت های قومی قائل نیستند و از آنجایی که شعارشان این است: "حق با کسی است که غلبه پیدا می کند" و فکر می کنند که از طریق غلبه بر افغانستان تسلط یافته اند، خود را مشروع می دانند.

به گفته این کارشناس افغان به این ترتیب هرکس در مقابل طالبان بایستد حکم یاغی را برایش جاری می کنند که این مساله وضعیت را نگران کننده تر کرده است. اما اگرطالبان بخواهند به رسمیت شناخته شوند باید تغییراتی در سیاست های خود ایجاد کند. اما با توجه به اینکه در بین طالبان هم اختلافاتی وجود دارد و یکدست نیستند و عده ای افراطی در میان آن ها حضور دارند که افکار خاصی را دنبال می کنند و زیاد هم به فکر مجامع بین المللی نیستند که این کار را مشکل می کند و بهای آن را مردم افغانستان می پردازند.

برهانی با اشاره به بیانیه خداحافظی دبورا لاینز رئیس پیشین دفتر معاونت سازمان ملل در افغانستان (یوناما) که تاکید کرده؛ "بهترین امید در راهبرد تعامل نهفته است که به مقامات حاکم نشان دهد نظامی که زنان، اقلیت ها و افراد با استعداد را نادیده بگیرد دوام نخواهد آورد"، اظهار داشت: در صورتی که طالبان بخواهند از سوی جامعه جهانی به رسمیت شناخته شوند و تعامل مثبتی با جهان داشته باشند باید اموری را که در جهان به عنوان ارزش تلقی می شود و حکومت های جهان به آن سمت پیش رفته اند مثلا راجع به زنان، اقلیت ها، افراد شایسته و امثال آن باید این مسایل را در نظر بگیرند و حقوق اقلیت ها و زنان را مد نظر داشته باشد.

این جامعه شناس افغان عنوان کرد: اما تاکنون طالبان در این زمینه ها نگاه و رفتار مثبتی نداشته و موضع درستی اتخاذ نکرده اند و عملا شاهد هستیم که اقلیت ها از مرکز تصمیم گیری دورند و در هیچ جای حکومت جایگاهی ندارند، در رده های بالا اصلا دیده نمی شوند و در رده های پایین هم حضور بسیار کمی دارند. تعامل طالبان با زنان هم نشات گرفته از همان تفکری است که دارند.

وی اظهار کرد: پیش از این اثر مکتوب از مواضع طالبان در اختیار نبود و داوری در مورد آنان دشوار بود اما در کتابی که اخیرا تحت عنوان "امارت اسلامی و نظام آن" منتشر کرده اند به صراحت بیان شده که زنان حق تحصیل دارند اما این تحصیل باید در خانه باشد و توسط محارم صورت بگیرد و زنان بیرون نروند، یعنی عملا باید زنان در خانه باشند و در اجتماع حضور نداشته باشند، البته این مساله در برخی مناطق افغانستان به ویژه مناطق روستایی و دور افتاده هم مورد تائید است اما برای کسانی که در شهرها زندگی می کنند و برای دیگر اقوام این نوع نگاه ظالمانه است. طالبان هم نشان داده اند که تاکنون خوب عمل نکرده اند، در مقابل تحصیلات زنان موضع گرفته اند و مدارس دخترانه از صنف ششم به بالا هنوز مسدود است.

وی اضافه کرد: این وضعیت به گونه ای زمینه فرار مغزها را هم فراهم کرده که دورنمای روشنی را به تصویر نمی کشد اما اگر طالبان به دنبال به رسمیت شناسی و حکومت باشند باید این مسایل را رعایت کنند و نسبت به زنان و اقلیت ها هم نگاه عادلانه و منصفانه ای داشته باشد. جامعه جهانی هم باید فشارها بر طالبان را افزایش داده و بر شروط خود پافشاری و عنوان کند که زمانی طالبان را به رسمیت می شناسد که این حداقل ها را رعایت کند.