مین روبی؛ آزمونی دیگر برای امریکا و طالبان

کمیته بین المللی صلیب سرخ اعلام کرد: سالانه هزاران نفر در افغانستان قربانی انفجار مین و مواد منفجره می شوند و بی توجهی به آن همچنان بزرگترین تهدید جانی مردم این کشور است.

حدود پنج دهه از اشغال و جنگ در افغانستان از زمان حمله ارتش سرخ شوروی به آن کشور می گذرد که ماحصل و میراث آن در کنار ویرانی ها و آواره شدن مردم افغانستان، کارگذشتن میلیونها عدد از انواع مین در کنار جاده ها و مزارع است که با در نظر گرفتن هزاران مواد منفجره عمل نکرده کاملا قابل درک است که مردم افغانستان بخصوص کودکان با چه فاجعه ای انسانی روبرو هستند.

براساس گزارش منابع رسمی بیش از ۶۰۰ کیلومتر مربع از خاک افغانستان مین گذاری شده است و ماهانه حدود ۱۲۰ نفر قربانی انفجار مین می شوند که هشتاد و پنج درصد انرا غیر نظامیان تشکیل می دهند که چهل درصد ان کودکان هستند. معلول و قطع نخاع شدن افرادی که روی مین میروند نه تنها اینده سلامت جامعه افغانستان را تهدید می کند بلکه میلیون ها دلار بر وضعیت اقتصادی و پزشکی این کشور هزینه تحمیل می کند.

نورالدین رستم خیل کارشناس مسایل مین در افغانستان در این باره می گوید: "بسیاری از مناطق افغانستان حتی نزدیک روستاها و شهر ها مین گذاری شده است که متاسفانه مزارع کشاورزی و راههای منتهی به انرا نیز شامل میشود. با این حال نه تنها کمک های لازم برای مین روبی در افغانستان از سوی منابع بین المللی بخصوص کشورهایی که مین ها را کار گذاشته اند صورت نگرفته است بلکه در دوره جدید نیز طرح بخصوصی در این مورد مطرح نیست".

با توجه به اینکه افغانستان در دو دهه گذشته در اشغال امریکا بود این کشور نه تنها اقدامی جدی برای مین روبی در افغانستان انجام نداد بلکه گزارشهای خبری از افزایش مینهای کارگذاشته شده از سوی ارتش امریکا حکایت دارند. در این حال آمریکا که خود را به اصطلاح مدافع حقوق بشر می داند نه تنها به جامعه بین المللی و گروههای مین روب برای مین روبی در افغانستان کمک نمی کند بلکه نقشه های انرا نیز در اختیار گروههای مین روب قرار نمی دهد.

رویی صفت کارشناس مسایل افغانستان در این باره می گوید: "امریکایی ها برای نجات مردم افغانستان به این کشور لشکر کشی نکردند که اکنون انتظار کمک داشته باشند. هدف امریکا نابود کردن زیر ساختهای افغانستان و نابود کردن این کشور بود که بعد از تحقق ان، افغانستان را به شکل ویرانه به مردم این کشور تحویل داد که قربانیان روز شمار انفجار مین ها نیز بخشی از میراث آن است".

در هر حال، اگر چه افغانستان با مشکلات بسیاری در بخشهای مختلف اقتصادی و مالی روبرو است اما مساله مین ها که همچنان موجب مرگ و معلولیت غیرنظامیان بخصوص کودکان به شکل خاموش میشود از جمله بزرگترین مصیبتهای مردم افغانستان است که درجه اهمیت حل ان کمتر از حل مشکلات اقتصادی مردم این کشور نیست. به نظر می رسد طالبان نیز برای حل ان برنامه ای ندارد.

در این شرایط سازمان ملل با مسئولیت سنگینی در برابر حفظ سلامتی و جان مردم افغانستان روبرو است تا با بسیج امکانات بین المللی برای نجات غیرنظامیان افغانستان بویژه کودکان اقدام کند. زیرا تجربه نشان می دهد به هر میزان گزارشهای سازمان ملل و محافل بین المللی از جمله کمیته بین المللی صلیب سرخ در مورد تلفات مین ها در افغانستان درد آور و نگران کننده باشد برای آمریکا و حامیان ان که مسبب مین گذاری ها هستند فاقد هر گونه ارزش انسانی است.

سالانه هزاران نفر در افغانستان قربانی مین و مواد منفجره می‌شوند