دخالت طالبان در امور نهادهای بین المللی کمک رسان باعث کاهش انگیزه و فعالیت آن ها شده است
کارشناس اقتصادی افغان تاکید کرد: دخالت طالبان در امور نهادهای بین المللی کمک رسان به افغانستان آشکار است که این امر باعث کاهش انگیزه و فعالیت آن ها شده است.
محمد عیسی رضایی در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری در کابل گفت: طبعاً آسیب این کاهش و یا قطع فعالیت ها و کمک های این نهادها به مردم بی بضاعت افغانستان می رسد.
وی در مورد گزارش اداره بازرسی ویژه امریکا در امور بازسازی افغانستان (سیگر) مبنی بر اینکه حکومت طالبان دخالت در امور نهادهای امداد رسان بین المللی را تشدید کرده و این دخالت ها شامل بازدیدهای بدون هماهنگی، درخواست اطلاعات در مورد فعالیت ها، درخواست اسناد و مدارک و تصمیم گیری در مورد پروژه های این نهادها می باشد، اظهار داشت: دخالت طالبان در کار نهادهای امداد رسان آشکار است، آنان نه تنها در امور کمک رسانی دخالت می کنند بلکه به منابع مالی نهادهای کمک رسان و نهادهای مجری کمک رسانی چه داخلی و چه بین المللی دستبرد می زنند.
به گفته این کارشناس افغان طالبان هنوز هم به شکل شبه نظامیان غیر رسمی عمل می کنند و همانگونه که در گذشته و قبل از قدرت یافتن بخشی از منابع مالی خود را از طریق مسدود کردن مسیرها، باج گیری از مسیر راه ها، باج گیری از دولت و نهادهایی تامین می کردند که پروژه های عمرانی و اقتصادی را در مناطق دور دست افغانستان اجرا می کردند و به آن عادت کرده بودند امروز هم اقداماتی شبیه آن انجام می دهند.
رضایی تصریح کرد: حکومت طالبان نمی تواند فرماندهان رده پایین خود را وادار کند که به حقوق دولتی قناعت کنند و آنان هم تلاش می کنند کسری بودجه خود را از طریق دستبرد زدن به نهادهای امداد رسان تامین کنند. نکته دیگر هم این است که رهبری طالبان روی گروه های وابسته به طالبان در ولایت های دور دست تسلطی ندارد و نمی تواند رفتار فرماندهان محلی را که در رابطه با منابع درآمدی خود مستقل عمل می کنند تحت کنترل قرار دهد.
وی در مورد اینکه طالبان از نهادهای امداد رسان اسناد و مدارک مطالبه می کند هم گفت: این موضوع دلایل اطلاعاتی و استخباراتی دارد، طالبان تلاش می کنند روی تمام فعالیت های نهادهای داخلی و خارجی تسلط و اشراف اطلاعاتی داشته باشند و از این طریق گاهی به منابع مالی آن ها هم دستبرد می زنند و یا کمک های بشردوستانه ای را که به مردم افغانستان اعطا می شود به سمت گروه های وابسته به خود یعنی طرفداران طالبان، سربازان، فرماندهان محلی و خانواده های آن ها هدایت می کنند. به همین خاطر نهادهای کمک رسان دچار چالش هستند و نمی توانند فعالیت های امداد رسانی خود را آنگونه که باید انجام دهند.
رضایی عنوان کرد: دو دلیل عمده سبب کاهش انگیزه نهادهای امداد رسان بین المللی در افغانستان شده؛ یکی دستبرد به منابع مالی آن ها توسط طالبان و دیگری مسایل اطلاعاتی و استخباراتی و اینکه اجازه هر نوع فعالیتی را به آن ها نمی دهند و مخصوصا اجازه کار به کارمندان زن این نهادها نمی دهند.
وی اضافه کرد: این مسایل باعث کاهش انگیزه و دلسردی نهادهای بین المللی امداد رسان شده که تصمیم گرفته اند کم کم افغانستان را ترک کنند که آسیب آن به مردم فقیر افغانستان می رسد. حتی نهادهای آموزشی تحت نظر یونسکو که به بهبود وضعیت آموزش مردم فقیر مناطق دوردست افغانستان کمک می کردند، تصمیم به محدود کردن فعالیت های خود گرفته اند.
