تا زمانی که نیاز جدی به صلح در افغانستان احساس نشود، بحث آن همواره در حاشیه باقی می ماند
عضو پیشین پارلمان افغانستان تاکید کرد: تا زمانی که نیاز جدی به صلح اجتماعی در این کشور احساس نشود، بحث صلح همواره در حاشیه محتوایی و اجرایی باقی خواهد ماند.
محمد صالح سلجوقی در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری با اشاره به روز جهانی صلح و موضوع صلح در افغانستان گفت: برای رسیدن به صلح قبل از هر چیز باید نیاز به یک صلح اجتماعی احساس شود اما چون این احساس نیاز به وجود نیامده، صلح در افغانستان هنوز یک آرمان است.
این کارشناس سیاسی اظهار داشت: کشورهای مختلف به ویژه آن هایی که در افغانستان حضور داشتند، به نوعی به دنبال صلح هستند اما طرف های درگیر در افغانستان را هم حمایت می کنند و فشار لازم را به حکومت طالبان نمی آورند تا صلح واقعی که خواسته تمام مردم افغانستان است ایجاد شود و این مردم صلح و امنیت واقعی را در کشور خود ببینند.
وی یاد آور شد: گروه های مختلف در افغانستان تا زمانی که بر سر قدرت نیستند می گویند باید صلح کنیم و هیچ راهی برای حل بحران افغانستان به جز گفت و گو و صلح نیست چنانکه طالبان هم در قطر چنین چیزی می گفتند، حکومت وقت افغانستان هم اعلام می کرد که مشکلات باید از طریق گفت و گو حل شود، اما زمانی که به قدرت می رسند صلح را برای تحکیم مواضع قدرت در حوزه استقرار خود می خواهند نه اینکه بخواهند به خواسته های طرف مقابل وقعی بنهند و در یک تعامل مشترک در ساختار سیاسی شریک شوند.
این عضو سابق پارلمان افغانستان عنوان کرد: صلح در افغانستان تا کنون از سوی هیچ طرفی نه درک شده و نه برای آن آمادگی گرفته شده، هر گروهی هم که خواستار صلح شده این موضوع تعبیر به ضعف آن شده، طرف مقابل صلح را نپذیرفته و سعی کرده از این تلاش های صلح خواهانه به نفع خود استفاده و قدرت را تصاحب کند.
سلجوقی گفت: طرف های درگیر در افغانستان تا کنون فقط به قدرت فکر کرده اند، هیچ گاه به صلح واقعی و اجتماعی باور نداشته اند و قدمی برای آن پیش نگذاشته اند و همواره صلح در حد حرف و شعار بوده است. کشورهایی هم که این طرف ها را تشویق به صلح کرده اند، خودشان گذشته از اینکه صلح واقعی را در افغانستان نمی خواهند، آن را به نفع خود هم نمی دانند، آن ها همواره تلاش کرده اند به صورت عوامفریبانه از صلح بگویند اما پشت پرده گروه های مختلف را به جنگ تشویق کرده و افغانستان را به وضعیت کنونی رسانده اند.
این کارشناس سیاسی اظهار کرد: حکومت طالبان هم اگر بحثی از صلح به میان می آورد چیزی به نام صلح اجتماعی، برابری و عدالت را قبول ندارد بلکه بیشتر مساله عفو عمومی و دعوت از افراد و گروه های مختلف سیاسی و اجتماعی و تامین امنیت آن ها را مطرح می کنند، گروه های مخالف طالبان هم با وجود اینکه قدرتی ندارند بین خود هم نمی توانند تفاهم داشته باشند بنابراین صلح برای مردم افغانستان هنوز یک آرمان است و مشخص نیست که چه زمانی تحقق خواهد یافت.
سلجوقی با اشاره به نظر برخی کارشناسان در مورد کنفرانس بن پس از سقوط طالبان در سال 2001 و اینکه حذف کامل طالبان از صحنه سیاست یک اشتباه بود و اکنون هم طالبان همان اشتباه را تکرار می کنند، عنوان کرد: در کنفرانس بن گروه های مختلف به فکر دستیابی خودشان به قدرت بودند و این اشتباه بود اما در حکومت هایی که به وجود آمدند هم زمینه های صلح ایجاد شد که کشورهای دیگر مانند امریکا و پاکستان نگذاشتند صلح ایجاد شود.
وی اضافه کرد: پس از فروپاشی طالبان در سال 2001 هم رهبران طالبان در قندهار می خواستند با رهبران سیاسی در داخل افغانستان گفت و گو کنند اما سازمان های استخباراتی به ویژه آی. اس. آی پاکستان نگذاشتند گفت و گوهای صلح انجام شود و رهبران طالبان به پاکستان منتقل شدند.
