تعیین گزارشگر حقوق بشر برای ایران ؛ اقدامی سیاسی و فرا قانونی
انتصاب گزارشگر ویژه حقوق بشر برای ایران اقدامی سیاسی و گزینشی است واین انتصاب کاملا در تقابل با اصل همکاری برای ارتقای و حمایت از حقوق بشر قرار دارد.
«کاظم غریب‌آبادی» معاون امور بین الملل و همکاری‌های بین المللی قضایی ستاد حقوق بشر ایران در سی و چهارمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو با تاکید بر این موضوع ؛ تصریح کرد ؛ایران دارای بزرگترین دموکراسی در منطقه است که ریشه در دین مبین اسلام، تاریخ و فرهنگ جامعه دارد و مبتنی بر عقلانیت اسلامی است.
معاون امور بین الملل ستاد حقوق بشر قوه قضائیه ایران افزود: نخستین گزارش «عاصمه جهانگیر» گزارشگر جدید، متاسفانه دستاورد و پیشرفت‌های حقوق بشر در ایران را نادیده گرفته و برگرفته از ادعاهای بی اساس است.
جمهوری اسلامی ایران بارها اعلام کرده ؛ گزارش هایی که توسط گزارشگر ویژه ای تهیه می شود مبتنی بر اهداف و اغراض سیاسی و گزینشی برخی کشورهای خاص است ؛ به همین دلیل ایران انرا به رسمیت نمی شناسد. هدف این نوع گزارش ها سیاه نمایی وضعیت حقوق بشر در ایران با هدایت تعدادی از کشورها در شورای حقوق بشر است . در حالیکه بسیاری از دولت های بانی وحامی چنین رویکردی ؛ خود مسبب مشکلات و معضلات بی شمار حقوق بشری هستند. یکی از موضوعات انتقادی در گزارش های حقوق بشری ایران ؛ مساله اعدام قاچاقچیان مواد مخدر است . این مواد مخدر در کشورهای همسایه شرقی ایران تولید می شوند یعنی درجایی که ناتو هم حضور دارد. جمهوری اسلامی ایران در واقع مانع از قاچاق مواد مخدر می شود و سالانه صدها شهید درارتباط با مبارزه با مواد مخدر می دهد .
شکی نیست که تعیین گزارشگر حقوق بشر برای جمهوری اسلامی اقدامی سیاسی است که به عنوان یک اهرم برای فشار به جمهوری اسلامی توسط غرب استفاده می شود. جمهوری اسلامی ایران کشوری است که براساس دموکراسی اداره می شود و نیاز به گزارشگر ندارد .ارکان دموکراسی درایران درمقایسه با بسیاری از کشورها بالاتر است. گزارشگر باید برای کشوری تعیین شود که در خفقان و دیکتاتوری باشد . این نگاه دوگانه نشان می دهد که معیارهای غیرحقوقی بر شورای حقوق بشر سازمان ملل سایه انداخته است؛ حال آنکه ایران با فرد و یا شخص گزارشگر مشکلی ندارد و حتی همکاری درسطح بالا داشته است ؛ مسئله اصلی ماهیت و چرایی تعیین گزارشگر ویژه برای ایران است .در حالیکه نگاهی گذارا به کشورهای پیرامونی ایران و برخی از دیگرکشورها نشان می دهد که اگر نیاز به تعیین گزارشگر ویژه باشد ؛ بسیاری از این کشورها در صف اول هستند اما از این روند مستثنی شده اند .
