حکمتیار با ماموریت دامن زدن به اختلافات قومی، نژادی و مذهبی به افغانستان آمده است
گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی با ماموریت دامن زدن به اختلافات قومی، زبانی، نژادی و مذهبی به افغانستان آمده است
کارشناس و فعال رسانه ای افغان تاکید کرد: گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی با ماموریت دامن زدن به اختلافات قومی، زبانی، نژادی و مذهبی به افغانستان آمده است.
ویس ناصری در گفت و گو با خبرنگار رادیو دری اظهار داشت: حکمتیار در طول حیات سیاسی خود همواره با دامن زدن به اختلافات قومی، زبانی و مخصوصاً مذهبی یک طرف نزاع و معضل در افغانستان بوده است و بار دیگر با این ماموریت وارد افغانستان شده است. او با دامن زدن به اختلافات باعث مشتعل شدن جنگ شد و آرمان جهاد را بر باد داد.
مدیر مسوول سایت آزمون ملی گفت: حکمتیار پس از آمدن به کابل مواضع خاصی اتخاذ کرده و انتقادهایی به برخی مسایل زبانی و قومی داشته و در مصاحبه ای هم که با بی بی سی داشت اعلام کرد که جنگ در شمال افغانستان جنگ با پشتون ها است و عده ای به دنبال پاکسازی قومی هستند و اینکه چهل هزار خانواده پشتون از شمال کوچ کرده اند.
وی با اشاره به اظهارات اخیر حکمتیار در گفت و گو با بی بی سی مبنی بر اینکه در سال های بین 1998 تا 2001 در ایران به عنوان زندانی سیاسی بوده نه پناهنده سیاسی عنوان کرد که همه شاهدند گلبدین حکمتیار در زمان جهاد افغانستان علیه نیروهای شوروی سابق روابط نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران داشت و کمک های زیادی دریافت می کرد بویژه پس از سقوط کابل توسط طالبان وی به جمهوری اسلامی ایران پناهنده شد و در آرامش زندگی می کرد.
به گفته این فعال رسانه ای افغان مقیم آلمان این درحالی بود که شخصیت های دیگر مانند شهید احمد شاه مسعود، شهید برهان الدین ربانی، عبدالرب رسول سیاف و دیگران در شرایط سختی بسر می بردند و به مقاومت علیه طالبان ادامه دادند.
ناصری یادآور شد که در سال های دهه 80 زمانی که در بن آلمان در سالروز تجاوز ارتش شوروی سابق به افغانستان در شش جدی (دی) علیه این تجاوز به اتفاق گروه های اسلامی افغان در تظاهرات شرکت می کرده حزب اسلامی در مخالفت با دیگران قرار گرفت و گفت: ما تظاهراتی را که عکس امام خمینی در آن برافراشته نباشد، تظاهرات امریکایی می دانیم.
این کارشناس سیاسی گفت: حکمتیار که از این رابطه تنگاتنگ و پیروی عمیق فکری و ایدئولوژیک از جمهوری اسلامی ایران برخوردار بود امروز اعلام می کند که در ایران نه به عنوان پناهنده سیاسی بلکه به عنوان زندانی سیاسی حضور داشته است، این مساله نشان دهنده آن است که وی در رقابت های جهانی در جبهه مخالفان ایران قرار گرفته است.
وی تصریح کرد: امروز کشمکش هایی میان ایران و عربستان سعودی جریان دارد، کشمکش های عمیق منطقه ای، جنگ یمن و جنگ سوریه در جریان است و مخالفت هایی با حضور ایران در عراق وجود دارد، همچنان به نظر می رسد که امریکا و متحدینش در یک جبهه قرار گرفته اند و در مقابل ایران، روسیه و برخی کشورهای دیگر منطقه قرار دارند.
این فعال رسانه ای گفت: قضایای افغانستان به قضایای منطقه ای و بین المللی گره خورده و ماموریت آقای حکمتیار هم در طرفداری از جناح مقابل جمهوری اسلامی ایران است. البته افراد می توانند با هر طرفی مخالفت داشته باشند اما دامن زدن به مسایل قومی، زبانی، نژادی و مخصوصاً مذهبی در افغانستان جفا است.
ناصری یادآور شد که ما شاهد جنگ های نژادی، قومی و زبانی در سال های 1992 تا 1996 بودیم که کشتارهای بزرگی هم صورت گرفت، این جنگ ها افغانستان را به نابودی کشاند و آرمان جهاد را بر باد داد و حکمتیار عامل آن بود. او با دامن زدن به اختلافات قومی، زبانی و نژادی باعث مشتعل شدن جنگ در سال 1992 شد و امروز باز می خواهد همان قضایا را تکرار کند.
وی اضافه کرد: ظاهراً مخالفت های حکمتیار با جمهوری اسلامی ایران هم شخصی است اما در پس پرده این مساله وابستگی های فکری و سیاسی قرار دارد و اینکه حکمتیار در حالی به افغانستان آمده که این کشور زیر سیطره امریکا قرار دارد سوال برانگیز است.
این صاحبنظر سیاسی با اشاره به برخی اظهار نظرات مبنی بر همکاری آقای حکمتیار با گروه داعش گفت: زمانی که طالبان بیشتر مناطق افغانستان را در کنترل خود گرفته بودند و حکمتیار در حال خروج از افغانستان بود به نیروهای تحت امر خود فرمان داد که در جنگ میان طالبان و نیروهای تحت امر احمد شاه مسعود بی طرف باقی بمانند و اگی بی طرف نمی مانند طرف طالبان را بگیرند که در نهایت حزب اسلامی در سنگر طالبان قرار گرفت. ناصری تصریح کرد: زمانی هم که بحث خلافت ابوبکر البغدادی مطرح شد بیانیه ای از سوی حزب اسلامی در حمایت از داعش صادر شد که کسی هم آن را رد نکرد
وی افزود: گلبدین حکمتیار با آمدن به افغانستان این فرصت را داشت که برای صلح و امنیت در این کشور کار کند اما موضع گیری ها و سخنان وی این مساله را به اذهان متبادر می سازد که وی ماموریت جدیدی برای دامن زدن به اختلافات قومی، زبانی، نژادی و مخصوصاً مذهبی در این کشور دارد و این برای وحدت ملی و امنیت در افغانستان بسیار خطرناک است.
