ادامه نخست وزیری الحریری، شکست تنش آفرینی آل سعود در لبنان
سعد الحریری، نخست وزیر لبنان روز گذشته به طور رسمی استعفای خود از نخست وزیری را پس گرفت و در نشست کابینه لبنان حضور یافت.
سعد الحریری روز چهارم نوامبر در عربستان از نخست وزیری لبنان استعفاء داد. استعفای الحریری به میل و رضایت خودش انجام نگرفت بلکه نخست وزیر لبنان پس از ورود به ریاض، با متن از قبل نوشته شده مواجه شد و صرفاً بیانیه استعفا را قرائت کرد. هدف اصلی دولت سعودی، تنش آفرینی در لبنان با هدف تحت فشار قرار دادن حزب الله بود.
پس گرفتن استعفا توسط الحریری حامل یک پیام مهم است: پروژه سعودی برای تنش آفرینی در لبنان با شکست مواجه شد. اما سوال مهم این است که چگونه این پروژه شکست خورد؟ در پاسخ به این سوال باید به موضع سید حسن نصرالله و موضع مقتدرانه میشل عون، رئیس جمهوری لبنان اشاره کرد.
سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله لبنان در نخستین موضع گیری درباره استعفاء الحریری، آنرا تصمیم سعودی دانسته نه الحریری. دبیرکل حزب الله لبنان در آخرین موضع گیری خود نیز اعلام کرد که حزب الله با الحریری برای تقویت ثبات لبنان و حفظ دولت و حفظ جان الحریری و ممانعت از فتنه همکاری خواهد کرد. این موضع گیری که حمایت رسمی حزب الله از الحریری را ثابت کرد، به معنای اثبات عقلانیت سیاسی و روحیه مدارای سیاسی حزب الله و سید حسن نصرالله و به خصوص شکست توطئه سعودی برای ایجاد شکاف میان حزب الله و الحریری و متهم کردن حزب الله به ایجاد دودستگی در لبنان بود.
رئیس جمهوری لبنان نیز از همان نخستین روز استعفای اجباری و تحت فشار الحریری در ریاض، ضمن دوری کردن از هر گونه اعمال فشار بر الحریری، سیاست لبنان را در جهت اعمال فشار بر عربستان سعودی قرار داد و «گروگان شدن» و «بازداشت» الحریری در ریاض را طرح کرد که اقدامی غیردیپلماتیک در جهان سیاست محسوب می شود.
میشل عون در واکنش هایی که پس از بازگشت الحریری به بیروت انجام داد نیز ضمن حمایت از تداوم نخست وزیری لبنان، خواستار تداوم ریاست الحریری بر کابینه این کشور شد. میشل عون نیز مانند سید حسن نصرالله عقلانیت و دوراندیشی سیاسی خود را ثابت کرد.
سعد الحریری نیز، اگرچه، همچنان تحت فشار آل سعود قرار دارد، اما با پس گرفتن استعفای خود نشان داد که این استعفاء تحت فشار آل سعود انجام شد. پس گرفتن استعفاء توسط الحریری ضمن اینکه عزم شخصیت ها و گروههای سیاسی لبنانی برای حفظ ثبات سیاسی در این کشور را نشان داد، برای لبنان گامی رو به جلو در جهت اثبات استقلال در سیاست داخلی و خارجی محسوب می شود.