Pars Today

زور آزمایی امریکا با جامعه جهانی بر سر موضوع قدس، به شکست سهمگین این کشور، به ویژه شخص دونالد ترامپ، رییس جمهوری امریکا انجامید. 

در حالی که رییس جمهوری امریکا شخصا جهان را تهدید کرده بود، مجمع عمومی سازمان ملل متحد با اکثریت آرا به رسمیت شناختن قدس را به عنوان پایتخت رژیم اسراییل، محکوم کرد. در یک رای گیری تاریخی، 128 عضو سازمان ملل متحد به قطعنامه قدس را مثبت دادند، هشت عضو از جمله امریکا و رژیم اسراییل به آن رای منفی دادند، 25 عضو رای ممتنع دادند و 21 عضو هم تصمیم گرفتند در رای گیری شرکت نکنند. این در حالی بود که پیش از این دونالد ترامپ و نیکی هیلی، نماینده امریکا در سازمان ملل متحد با صریح ترین واژگان اعضای این سازمان را تهدید کردند که رای گیری در مورد قطعنامه قدس را مبنای کمک های امریکا به دیگر کشورها قرار خواهند داد. به عبارت دیگر، کاخ سفید در اقدامی باج خواهانه، از اعضای سازمان ملل متحد خواست میان دفاع از حقوق بین الملل و قطعنامه های شورای امنیت در مورد آینده قدس و کمک های مالی امریکا، یکی را انتخاب کنند. ترامپ و مشاورانش امیدوار بودند کشورهایی که به حمایت سیاسی و مالی امریکا وابسته هستند، در نهایت از موضع واشنگتن در به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت رژیم اسراییل حمایت کنند. با این حال، فقط شش کشور جز امریکا و رژیم اسراییل حاضر شدند در ازای اطمینان از ادامه کمک های مالی امریکا، موضعی در برابر خواست ترامپ اتخاذ نکنند. 
جان برنان رییس سابق سیا در این باره می گوید: تهدید ترامپ علیه کشورهایی که از حق خود برای مخالفت با موضع امریکا در مورد قدس استفاده کردند، بیدادگرانه بود. این موضوع نشان داد ترامپ از همه انتظار اطاعت کورکورانه دارد؛ ویژگی که در حاکمان مستبد و کینه توز دیده میشود.    
با این حال، گزینه های متعددی هم برای اجرای تهدیدات رییس جمهوری امریکا علیه کشورهای مخالف وجود ندارد. به عنوان مثال کشورهایی همانند مصر، افغانستان، عراق و پاکستان که از کمک های مالی و نظامی امریکا برخوردارند، جایگاه ویژه ای در استراتژی های منطقه ای و جهانی این کشور دارند و قطع کمک های واشنگتن لطمات جبران ناپذیری به استراتژی های امریکا وارد می کند. از سوی دیگر اجرای تهدید ترامپ به قطع یا کاهش کمک های مالی امریکا به برخی اعضای سازمان ملل متحد یا حتی خود این سازمان، با استقبال تعدادی از کشورهای ثروتمند همچون چین مواجه خواهد شد تا جای امریکا را در نظام بین الملل پر کنند. 
بدین ترتیب، چه بسا میل امریکا و رییس جمهوری کنونی این کشور به تحمیل خواسته های خود به دیگران، در نهایت به نوعی قیام بین المللی در برابر زیاده خواهی ها و یک جانبه گرایی واشنگتن بدل شود.