بررسی مطبوعات چاپ کابل 26 قوس 1397

افغانستان کشوری محتاج در چهار فصل ،نخبگان سیاسی و ضرورت نگاه استراتژیک به مسائل افغانستان،فروکاستن حکومت داری در تبلیغات،عنوان سرمقاله های امروز روزنامه های افغانستان است.

افغانستان کشوری محتاج در چهار فصل عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است :

نجیب آقا فهیم وزیر دولت در امور رسیده‌گی به حوادث طبیعی، روز گذشته در مجلس سنا گفته است که حدود هشتادوسه‌هزار خانواده به کمک‌های زمستانی نیازمند هستند. اما او توضیح داده که وزارت مبارزه با حوادث، برای کمک به سی‌هزار خانواده از این جمعیت، هیچ منبعی در اختیار ندارد. 

اکنون که در آستانۀ فصلِ زمستان قرار گرفته‌ایم، باید یادآوری کرد که بارش برف در مناطق مرتفعِ کوهستانی هرساله فقیرترین مردمانِ این کشور را در ولسوالی‌ها و قریه‌جاتِ گوناگون اسیر می‌سازد. 

نویسنده می افزاید:

با بارش برف، هرساله مسیرهای مواصلاتیِ صدها قریه و ولسوالی مسدود می‌گردد و بر اثر این انسداد، گرسنگی و بیماری از مردم تلفات می‌گیرد. پس از آن اما در فصل بهار، ریزش بهمن یا برف‌کوچ از مردم قربانی می‌گیرد و پس از آن نیز در فصل تابستان وقوع سیل به زنده‌گی مردم آسیب می‌رساند. در پهلوی این عوامل، افغانستان با تهدیدهایِ دیگری چون خشکسالی، آلوده‌گی آب‌وهوا، تخریب محیط زیست و جنگ مواجه است که همۀ این‌ها روی هم این حکم را صادر می‌کنند که در چهارفصلِ سال این کشور در معرضِ آسیب و محتاج به کمک می‌باشد. بنابراین اولاً دولت می‌باید این تهدیدها و آسیب‌پذیری‌ها را در یک چرخۀ منطقی مطالعه کرده و مدِ نظر قرار دهد و ثانیاً وزارت‌خانۀ مهمی چون رسیده‌گی به حوادث، به‌رغم کمبود منابع مالی، نباید افقِ دیدِ خود را به یک فصل یا چند ولایت محدود سازد.

و نخبگان سیاسی و ضرورت نگاه استراتژیک به مسائل افغانستان  عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان ما است که در آن چنین آمده است:

ما هم‌اکنون فقط 740 میلیون دالر صادرات و 7 میلیارد دالر واردات داریم. این وضعیت نشان دهندۀ این است که در 17سال گذشته روی ظرفیت‌های اقتصادی افغانستان  علیرغم تلاش های صورت گرفته، چندان کار نشده است. 
اذهان عمومی ‌و فضای سیاسی افغانستان متأسفانه در فراغت کامل از مسئلۀ اصلی به سر می‌برد. مسایل اصلی و‌‌استراتژیک برای آیندۀ افغانستان هیچگاه در افکار عمومی‌طرح مسئله نشده است. حوادث و فاجعه‌های مکرر، اذهان عمومی‌ را به شدت به خود مشغول کرده است تا آن‌جا که فرصت برای طرح مسایل ‌‌استراتژیک سیاسی و اقتصادی به کلی سلب شده است.

نویسنده می افزاید :

 نهاد‌های سیاسی و احزاب سیاسی نیز نسبت به مسایل ملی و بنیادی افغانستان رویکرد به شدت سنتی و ساده دارند. شاید طرح مسایل ‌‌استراتژیک و بنیادین برای توسعۀ پایدار در افغانستان از سطح احزاب سیاسی و اپوزیسیون حکومت در افغانستان خیلی بالا باشد. احزاب و نهاد‌های سیاسی در افغانستان در وضعیتی قرار دارند که چیزی به نام اتاق فکر و یا کدر‌های تخصصی در تشکیلات شان وجود ندارد.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سرمقاله ای تحت عنوان فروکاستن حکومت داری در تبلیغات چنین نوشته است:

بسیاری از اقدامات ریاست جمهوری در این اواخر جنبه‌ی تبلیغی داشته است. به بیان دیگر جنبه‌ی تبلیغاتی اقدامات حکومت در این اواخر بسیار پررنگ‌تر از جنبه‌های دیگر بوده است. گویی برای رییس جمهور غنی بُعد تبلیغاتی اقدامات ارگ بیش‌تر مد نظر است تا بعد اجرایی و کارکردی. مثال برجسته‌ی این اقدامات، افتتاح راه لاجورد است. روابط عمومی ارگ برای افتتاح راه لاجورد زیاد تبلیغ کرد.ولی واقعیت‌های اقتصادی‌، امنیتی و سیاسی افغانستان برای مجموع شهروندان کشور آشکار است. اتاق‌های تجارت و صنایع به بسیار وضوح کسر تجارت افغانستان را برای هر پرسنده‌ای توضیح می‌دهد.

در پایان هشت صبح می افزاید:

وقتی تبلیغات با اقدامات عملی و محسوس همراه نباشد،‌ تاثیرش را از دست می‌دهد. گفتن حرف‌های دهن‌پُرکُنی مثل برگشت شکوه دوره‌ی تیموریان هرات و بدل شدن بامیان به مرکز ترانزیت، هیچ تغییری در وضعیت نمی‌آورَد و حتا برای مردم عام هم جذاب نیست. مردم از ناامنی،‌ فقر،‌ فساد مالی و ناکارآمدی نهادهای حکومتی رنج می‌برند و سران حکومت را ناکارآمد و بی‌عرضه می‌دانند.