بررسی مطبوعات کابل 9 اسد

امنیت به عنوان عامل تعیین کننده در سرنوشت کشور از اهمیت فوق العاده برخوردار می باشد.

امنیت را جدی بگیریم عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان است که در آن چنین امده است :

انفجارهای پیاپی و همزمان در ولایت های مختلف افغانستان نشان می دهد که کنترل حکومت بر اوضاع امنیتی کاهش پیدا کرده و هراس افگنان با فکر آرام می توانند اهداف شان را شناسایی و مورد حمله قرار دهند. در پانزده سال گذشته کمتر زمانی بوده که شهروندان کشور با خیال آرام خوابیده باشند و یا با اطمینان خاطر از خانه بیرون رفته باشند.  سایه مرگ همیشه به صورت دشمن نامریی مردم ما را تعقیب کرده و چه بسا به نیستی و نابودی کشانیده است.مسؤلان حکومتی همواره وعده داده اند که امنیت شهروندان را بهبود می بخشند؛ اما نه تنها این وعده ها جامه عمل نپوشیده که ناامنی چون اژدهای دوسر زندگی و حیات مردم را به مخاطره انداخته است.

نویسنده می افزاید :

امنیت به عنوان عامل تعیین کننده در سرنوشت کشور از اهمیت فوق العاده برخوردار می باشد و برعکس ناامنی یک معضل بزرگ برای جوامع به حساب می آید. ناامنی به نوبه خود پیامدهای مخرب دیگری را نیزدر جامعه به دنبال می آورد که می توان در این عرصه از فساد، قاچاق انسان ها، مفاسد مالی، فرقه های گمراه، تروریسم و رفتارهای خشونت آمیز نام برد. نابرابری درآمدها و ثروت، بیکاری، ناامیدی از چشم انداز زندگی ، ابعادی از امنیت اجتماعی هستند که در نهایت امنیت و نظم عمومی را کاهش می دهد. پس تا زمانی که امنیت به وجود نیاید، انکشاف اقتصادی، عدالت، برابری و حاکمیت قانون نیز صورت نخواهد گرفت. این مفاهیم زمانی معنا و مفهوم پیدامی کنند که بستر امنیتی آنها در کشور فراهم باشد..

 و مبارزه با فساد اداری بازهم در حد شعار عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین امده است :

رییس‌جمهور غنی، در نخستین جلسۀ شورای عالی حاکمیتِ قانون و مبارزه با فساد اداری و گشایش مرکز قضایی مبارزه با فساد اداری، ضمن آن‌که هفتۀ پیشِ رو را آغاز مبارزه با فساد اداری خواند، تصریح کرد: مبارزه با فساد اداری، یک اقدامِ سیاسی نبوده و نباید با آن سلیقه‌ ای برخورد شود.مرکز قضایی مبارزه با فساد اداری به‌هدفِ اصلاح و تقویتِ نظام عدلی و قضایی افغانستان و مبارزه با فساد اداری ایجاد شده و قرار است هر شش‌ماه یک‌بار فعالیت‌های آن زیر نظرِ رییس‌جمهوری افغانستان بررسی شود. آقای غنی در این نشست گفت: حکومت اراده دارد که قبل از رفتن به نشست بروکسل «گام‌های عملی در بخش‌های مختلف - از جمله مبارزه با فساد اداری -  بردارد.»

ماندگار می افزاید :

قرار است در کنفرانس بروکسل که به‌زودی برگزار می‌شود، فعالیت‌های دولت افغانستان به‌ویژه در حوزۀ مبارزه با فساد بررسی شود. سخن از مبارزه با فساد اداری در افغانستان در حالی گفته می‌شود که افغانستان مقامِ سومینِ کشور فاسدِ جهان را احراز کرده است. دولت همواره در آستانۀ نشست‌های بین‌المللی برای افغانستان، از مبارزه با فساد با آب‌وتاب سخن می‌گوید اما بعد از پایان یافتنِ آن کنفرانس‌ها، هیچ اقدامی صورت نمی‌دهد. متأسفانه جهان هم زیاد به این مورد ‌که دولت‌ افغانستان چه گام‌هایی در زمینۀ مبارزه با فساد برداشته‌ است، اهمیت نمی‌دهد و فقط برنامه‌های خودش را دارد. همین است که دولت‌مردانِ کشور اصلاً بحثِ مبارزه با فساد را جدی نمی‌گیرند.

و به سراغ روزنامه ی چراغ می رویم که در سرمقاله ای تحت عنوان روابط افغانستان و پاکستان بزرگترین مشکل آمریکا  چنین نوشته است :

اخیرا سناتور جان مک‌کین، رییس کمیته خدمات نظامی مجلس سنای امریکا تاکید کرده است که مأموریت امریکا در افغانستان بدون کمک پاکستان فوق‌العاده سخت خواهد بود. او هشدار میدهد که  بدون همکاری پاکستان نمی توانند در افغانستان به ماموریت خود ادامه دهند به همین دلیل  واشنگتن  نباید خطر عواقب بی‌توجهی به اسلام‌آباد را نادیده بگیرد.وی به پاکستان و افغانستان توصیه  می کند که  با کنار گذاشتن اختلافات برای مبارزه با تروریزم با یکدیگر همکاری کنند.این اظهارات جدید سناتور متنفذ و منتقد صریح دولت اوباما و دهن کجی چند روز قبل جیم موران عضو پیشین کنگره امریکا که از کارکرد های حکومت وحدت ملی بشدت انتقاد کرده بود؛ میرساند که امریکایی ها  با گرفتن ماهی مراد از آب گل آلود روابط این دو همسایه؛ تلاش دارد از هر دو کشور امتیازات دلخواه خود را نصیب شود.

در پایان چراغ می افزاید :

پاکستان در مبارزه با گروه‌های ستیزه‌جویی که در داخل مرزهای این کشور پناهگاه دارند تلاش کافی به خرج نداده است و افراطی‌ترین دیدگاه این است که پاکستان به‌صورت فعال به گروه‌هایی که در افغانستان حملات انجام می‌دهند، کمک کرده است. ما نمی توانیم موضع گیری های موسمی و فرصت طلبانه امریکا در روابط دو کشور را نیز نادیده گیریم و از نقش این کشور در تنش زایی میان این دو همسایه چشم پوشی کنیم و امیدواریم رهبران ما نیز چنین بینشی را پیدا کنند.