بررسی مطبوعات کابل 10 اسد

حصار بلند بی اعتمادی میان مردم و حکومت

روزنامه ی افغانستان در سرمقاله ای تحت عنوان حصار بلند بی اعتمادی میان مردم و حکومت چنین نوشته است:

در 9 اسد مطابق با 30 جولای به مناسبت روز جهانی مبارزه با قاچاق انسان محافلی در داخل و خارج از کشور برگزار گردید و آمارهای تکاندهنده و جدیدی نیز در مورد قاچاق انسان در سراسر جهان منتشر شد. سال هااست که افغانستان از لحاظ قاچاق انسان در وضعیت بسیار بدی قرار دارد. جنگ، خشونت، قتل عامهای برنامه ریزی شده، کوچ اجباری، تبعیض، بی عدالتی، فقر، بیکاری، ضعف حکومت، فساد و خویشخوری از مهمترین عوامل قاچاق انسان در افغانستان به شمار می رود.

 نویسنده می افزاید:

قاچاق انسان بخصوص در یکی دو سال اخیر به یک بحران تبدیل شده است حکومت متأسفانه از مردم فاصله گرفته و حداکثر وقتش در زد و بندها و رقابت های داخلی به مصرف می رسد اکنون پس از پانزده سال روند بازسازی متوقف گردیده و زمینه های سرمایه گذاری از بین رفته و تورم و گرانی کمر مردم را شکسته است. تا زمانی که این عوامل و زمینه ها در افغانستان وجود داشته باشد، بازار قاچاق انسان نیز پر رونق خواهد بود.

و معضلی که به بسیج ملی نیاز دارد، عنوان سرمقاله ی روزنامه ی انیس است که در آن چنین آمده است:

در این روزها مصرف مواد مخدر به یک معضل تبدیل شده است. هر چند وزارت مبارزه علیه مواد مخدر هفته ی بسیج ملی علیه مواد مخدر را تحت شعار "مواد مخدر ما را به تباهی می کشاند، بیایید علیه آن بسیج شویم" برگزار کرد و طی فراخوان ملی از حکومت، نهادهای مدنی، ملی، بین المللی، رسانه های همگانی، علمای دین و روحانیون در خواست نمود تا در این امر بسیج شوند. با این وجود تجمع و افزایش بی رویه ی مصرف کنندگان مواد مخدر در بعضی از نقاط شهرکابل بویژه در پل سوخته، وضعیت رقب بار بخشی از نسل جوان را بازتاب می دهد و این موضوع را برجسته می سازد که اعتیاد و پدیده ی مواد مخدر یکی از مشکلات اصلی جامعه ی افغانستان در حال حاضر به شمار می رود.

انیس می افزاید:

مبارزه با مواد مخدر، نیاز به ریشه یابی جدی دارد و بدون کار زیربنایی و عزم جدی مسوولان امور، علمای دین، روحانیون، رسانه ها ی همگانی، نهادهای تحصیلی و به ویژه خانواده ها، نمی توان به این پدیده ی زشت نقطه ی پایان گذاشت.

هرچند این مساله اظهر من الشمس است که اعتیاد به مواد مخدر، پیوند مستقیمی به مقوله ی بیکاری دارد و تا وقتی که معضل بی کاری در این سرزمین حل نشود، نمی توان در ریشه کن نمودن مواد مخدر موفق شد اما با آن هم، راهکارهایی مانند آگاهی دهی، جلوگیری از کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر و هم چنین اراده ی محکم و ایجاد بسیجی ملی نیاز است تا به این معضل پایان داده شود.

و به سراغ روزنامه ی عدالت و توسعه می رویم که در مطلبی تحت عنوان حادثه ی دهمزنگ در تنگنای ابهام و پیچیدگی چنین نوشته است:

حادثه ی وحشتناک دهمزنگ از نادرترین حوادث چند سال اخیر در این جغرافیا شمرده می شود. در آن رویداد المناک نزدیک به سه صد تن از جوانان تحصیل کرده و روشنفکر که در حقیقت سرمایه ی ملی این مرز و بوم شناخته می شدند به خاک و خون کشیده شدند. از این لحاظ، می توان گفت که ضایعه ای بزرگ ان هم به صورت نابهنگام بر مردم افغانستان تحمیل گردیده است.

هرچند اسناد موثقی در دسترس نیست، اما آن چه تا کنون مشخص شده آن است که برخی منابع، حمله ی تروریستی دوم اسد بر شهروندان معترض جنبش روشنایی در کابل را به گروه تروریستی و دهشت افگن داعش نسبت داده اند.

در پایان نویسنده می افزاید:

این حمله ی تروریستی، بدون هیچ گونه هدف نظامی و صرفا به منظور کشتار افراد ملکی از قشر خاص اجتماعی تدارک دیده شده بود، رخدادی با انگیزه های صرفا ملکی و غیر نظامی که تا کنون سابقه ی چندانی نداشته است.

شکل گیری حادثه ی این چنینی که صرفا به منظور کشتار مردم عادی، آن هم از قشر و گروه خاص اجتماعی از میان اصناف تحصیل کرده و باسواد جامعه تحقق می یابد بیانگر آن است که مردم افغانستان علاوه بر تهدیدات متعدد دیگر تروریستی از سوی گروه های مخالف دولت نظیر حزب اسلامی، طالبان و القاعده، در برابر یک توطیه ی تمام عیار ترویستی بین المللی قرار گرفته اند.