بررسی مطبوعات چاپ کابل 14 حمل 1396

حکومت و سیاست های نرم افزاری و سخت افزاری  امنیت،رهایی زندانیان ، بازی با صلح و پر شدن جیب و چرا صلح با طالبان نتیجه بخش نیست؟از مطالب نشر شده مطبوعات امروز چاپ کابل است که در ادامه میخوانید:

روزنامه ی افغانستان در سرمقاله ای تحت عنوان حکومت و سیاست های نرم افزاری و سخت افزاری  امنیت چنین نوشته است :

مردم افغانستان درعین حالی که از نا امنی و خشونت رنج می برند، از فساد و نحوه حکومت داری نیز به ستوه آمده اند.

کندی روند مبارزه با فساد به این دلیل است که اشخاص قدرتمندی که در درون دولت به فساد دست داشته اند، خود شان را با گروه های هراس افگن، شبکه های بزرگ قاچاق و گروه های مافیایی، پیوند زده اند. اکنون این گروه ها و حلقه ها بر محور منافع مشترک با یکدیگر همکاری و همسویی دارند.

بنابراین پیروزی و ناکامی حکومت در یکی از جبهه ها، مؤفقیت و شکست حکومت را در عرصه های دیگر نیز به همراه خواهد آورد. 

نویسنده می افزاید ، وضعیت افغانستان در حال حاضر به گونه ای است که نه در عرصه امنیت پیشرفت های قابل ملاحظه ای داشته است و نه در زمینه فساد. اگرچه تغییرات اساسی در استراتژی امنیتی به وجود آمده و نیروهای امنیتی با تمام توان در برابر حملات دشمنان مقاومت می کنند؛ اما واقعیت این است که نا امنی و خشونت همه ساله ابعاد پیچیده تری به خود گرفته و صف بندی ها دشوارتر شده است .

در دوره حکومت قبلی با این که سیاست حکومت امنیت محور بود و تمام سیاست ها و برنامه ها بر محور امنیت می چرخید، ولی اوضاع امنیتی در کشور هر روز به وخامت نزدیکتر می شد. در واقع همان سیاست های مبهم بود که برای مخالفان مسلح دولت زمینه پیشروی بیشتر را در ولسوالی ها و ولایت ها فراهم نمود. 

رهایی زندانیان ، بازی با صلح و پر شدن جیب عنوان سرمقاله ی روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین امده است :

در حالی که هنوز نشانی از آمدنِ آقای حکمتیار به کابل دیده نمی‌شود، ریاست‌جمهوری اعلام کرده است که تا چند روز دیگر، بخش‌هایی از زندانیان حزب اسلامی از زندان‌های کشور رها می‌شوند.

پیشتر خبرهایی وجود داشت مبنی بر اینکه شماری از زندانیانِ طالبان نیز به نام زندانیان حزب اسلامی، از زندان‌ها رها می‌شوند و این مسأله نگرانی‌هایی را به‌بار آورده است؛ اما حالا پس از یک خاموشیِ مختصر در مورد بحث مذاکره با حزب اسلامی، بار دیگر بحث رهایی زندانیانِ حزب اسلامی مطرح شده است.

ماندگار می افزاید : حزب اسلامی تا کنون هیچ تعهدی را عملی نکرده است؛ از جمله این گروه هنوز تشکیلاتِ نظامی‌اش را ملغی و سلاح و مهماتش را تسلیمِ دولت نکرده است.

اما برعکس دولت شدیداً در پی دادن امتیازهای مالی و جانیِ بیشتر به این حزب است. مهمان‌خانه‌های مجلل با امکانات نظامی ـ امنیتی که از سوی حکومت در اختیار اعضای این حزب قرار گرفته، این هراس را به میان آورده که این مراکز خطراتِ تازه‌ ای را برای مردمِ افغانستان خلق کنند.

از دیگرسو مردم می‌دانند که هیچ شفافیتی در روند رهایی زندانیان حزب اسلامی وجود ندارد و هیچ مرجعی نیست که آن را نظارت و ارزیابی کند.

صلح با حکمتیار همانند صلح با طالبان، به داستانِ لودگیِ یک‌طرف و پُر شدنِ خزانۀ طرفِ دیگر تبدیل شده و از سوی دیگر، این مردم افغانستان هستند که با درد و دریغ این بازی پُر از غم را نظاره‌گر اند!

و به سراغ رونامه ی انصار می رویم که در سرمقاله ای تحت عنوان  چرا صلح با طالبان نتیجه بخش نیست چنین نوشته است :

در حالی که قرار است نشستی پیرامون اوضاع افغانستان در مسکو به تاریخ 25 حمل با حضور کشورهای منطقه برگزار شود، نماینده روسیه در پیمان آتلـانتیک شمالی (ناتو)، مذاکره این کشور با گروه طالبان افغانستان را تائید و اعلـام کرد که این گفت وگوها در دو محور انجام میشود.

الکساندر گروشکو تصریح کرد، این مذاکرات در برگیرنده محورهای امنیت شهروندان روس و همگرایی طالبان با طرح سازش ملی افغانستان است.

در پایان انصار می افزاید :

 اساساً بازیگران اصلی صلح با طالبان در افغانستان، چه در داخل و چه در خارج متعدد و متنوع است. در خصوص مذاکره با طالبان در جناح‌های حاکم به ویژه جناح اشرف‌غنی و جناح عبداله عبداله از یکسو و سایر جریان‌های سیاسی و قومی از سوی دیگر رویکرد هماهنگ و یکسانی وجود ندارد و همین امر موجب شده است تا نحوه برخورد با طالبان از سوی جریان‌های سیاسی، رویکردهای متفاوتی داشته باشد، البته جناح حاکم یعنی اشرف غنی و دکتر عبداله موافق مذاکره با طالبان هستند، اما نسبت به کم و کیف و چگونگی مذاکره رویکرد متفاوتی دارند.

وجود بازیگران متعدد خارجی که هر یک به دنبال اهداف و منافع خاصی در افغانستان حضور دارند، روند مذاکرات با صلح را با پیچیدگی و دشواری خاصی روبه‌رو ساخته است.

امریکا، انگلیس، پاکستان، روسیه، چین، عربستان سعودی، هند، ترکیه و ایران از جمله بازیگران مؤثر افغانستان محسوب می‌شوند که هر یک دارای اهداف و منافع خاصی در افغانستان هستند.

بدون شک تضاد منافع به ویژه میان هند و پاکستان، روسیه و امریکا، عربستان و چین، روند و نتیجه مذاکرات را با مشکل روبه‌رو خواهد کرد.