بررسی مطبوعات چاپ کابل 29 اسد 1396

"بیست وهشت اسد روز استقلال یا روز افتراق" ،"جشن استقلال فراگیرترین‌رخداد ملی در افغانستان" و"عزت و ناموس شان دفاع کنند" ، عناوین سرمقاله روزنامه های مهم امروز چاپ کابل است که در ادامه می خوانید:

"بیست وهشت اسد روز استقلال یا روز افتراق" عنوان مطلبی از روزنامه ی ماندگار است که در آن چنین آمده است:

 ۲۸ اسد، ۹۸مین سالروز واپس‌گیری استقلالِ افغانستان در سراسر کشور با مراسمِ ویژه برگزار شد. برگزاری این جشن در سال روان با تفاوت‌های چشم‌گیری نسبت به سال‌های گذشته انجام شد. از هفته‌ها پیش از این روز، دولت با مصارفِ هنگفت در ولایت‌های کشور، چهرۀ شهرها را تغییر داد و به آن رنگ و جلوۀ شادی بخشید.دلایل برگزاری پُرشکوه این جشن در سال روان، شاید برخاسته از همان حس و نگاه رییس‌جمهوری به شخص غازی امان‌الله خان و کارنامۀ او باشد. رییس‌جمهور غنی از زمانی که وارد ارگ ریاست‌جمهوری شده، سمپاتی و تمایلِ خود به امان‌الله خان را پنهان نکرده و هرازگاهی که فرصتی دست داده، با صدای بلند گفته است که ادامه دهندۀ راه امان‌الله خان در افغانستان است.

ماندگار می افزاید :

در این جای شک نیست که ۲۸ اسد در تاریخ کشور از جایگاه ویژه برخوردار است و باید از آن به عنوان روز ملی گرامی‌داشت کرد. اما افغانستان در حالی از این روز تجلیل می‌کند که بیش از هر زمانِ دیگری دچار انقطاب سیاسی و بحران امنیتی است. این روز در افغانستان در حالی برگزار می‌شود که جلوه‌های پُررنگِ قوم‌گرایی و تضادهای قومی در کشور دامن زده می‌شود. جالب این‌جاست که تعصباتِ قومی عمدتاً از سوی افراد و نهادهایی دامن زده می‌شود که عملاً خود را ادامه‌دهندۀ راه شاه امان‌الله خان می‌دانند و تلاش می‌کنند از این روز به‌صورتِ ویژه تجلیل شود. آیا این نوع برخورد، خود در تضاد با آرمان‌های استقلال‌طلبانه و آزادی‌خواهانه قرار ندارد .

و "جشن استقلال فراگیرترین‌رخداد ملی در افغانستان"  عنوان سرمقاله ی روزنامه ی افغانستان است که در آن چنین آمده است:

 در آسمان تاریک این سرزمین کمتر رشته ای یافت می شود که همگان بدان بیاویزند و احساس وفاق و اجماع همگانی را تجربه کنند. اما روز جشن استقلال که اکنون کم کم به صدسالگی خود نزدیک می شود، توانسته است از مرزهای قومی و قبیله ای عبور کند و به عنوان یک احساس مشترک و یک ارزش مشترک برای خود جایی در قلب مردم افغانستان باز کند.

سالروز استقلال امسال اگرچه نسبت به سال های گذشته متفاوت تر و پررنگ تر برگزار شد؛ ولی با آن هم دچار کمبودهایی بود. مهم ترین نارسایی در سال جاری نبود برنامه های فرهنگی، نشست های علمی و سمینارهای موثر در راستای تحلیل و معرفی آرزوهای امان الله خان و دیگر چهره های ترقی خواه هم عصر وی و هم چنین فقدان برنامه های متحدالمال و یک سان در سراسر کشور بود.

نویسنده می افزاید :

 امسال علی رغم سهم گرفتن همگانی در ابراز شادمانی و تجلیل از سالروز استقلال، در بخش هایی از کشور محافل تجلیل پر رنگ تر بود و در بخش هایی یا بسیار کمرنگ برگزار شد و یا اصلا برگزار نشد. این مساله باز هم نوعی سمت گرایی و مباحث قومی را در اذهان تداعی می کند. در حالی که حکومت می توانست با دستورالعمل های روشن به ادارات محلی در سراسر کشور محافل گرامیداشت یکسان و با شکوه خاص برگزار کند، اما در عمل چنین نشد. جشن استقلال یکی از سرمایه های اجتماعی و نمادین مردم افغانستان است و باید آن را با همان ویژگی هایی که داشت تجلیل کرد.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی آرمان ملی که در سرمقاله ای تحت عنوان "مردم از عزت و ناموس شان دفاع کنند" چنین نوشته است:

چنان به نظر می رسد که تروریستان در شمال کشور بیشتر از پیش جان گرفته اند و قصد دارند تا مناطق بیشتری را در کنترول شان درآورند.باور همه بر این است که اگر تروریستان در شمال سرکوب نشوند و اراده قوی در حکومت برای نابودسازی طالبان به وجود نیاید بعید نیست که به زودی همة شمال به دست هراس افگنان سقوط کند و یک فاجعه عظیم بشری و جنایات بسیار تکان دهنده در این ولایت ها رخ دهد.

به همین گونه برخی باور دارند که حلقاتی در حکومت با تبانی با شبکه های جاسوسی در ناامن سازی شمال نقش دارند و در برابر آن عده از افراد با نفوذ مردمی که مخالف طالبان و داعشیان تلقی می شوند دسیسه و توطیه می کنند تا آنها را از راه طالبان بردارند.

در پایان نویسنده می افزاید :

اگر چنین برداشت ها و تحلیل ها رنگ حقیقت به خود بگیرد و بخواهند شمال را عملاً به سوریه تبدیل کنند باید در برابر این توطیه ایستاده گی صورت بگیرد و به مردم آگاهی و امکانات داده شود که از عزت و ناموس شان دفاع کنند و نگذارند طالبان آنها را لگدمال بسازد و افغانستان به میدان جنگ میان قدرت های بزرگ جهان مبدل گردد.