بررسی مطبوعات چاپ کابل 31 ثور 1399

"چهره های تکراری و احتمال تکرار ناکامی" ، "اشتیاق طالبان به بی رحمی" و "توافق سیاسی، پایان یک بحران و نگرانی از آغاز بحرانی دیگر"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی هشت صبح در سرمقاله ای تحت عنوان چهره های تکراری و احتمال تکرار ناکامی چنین نوشته است:

 توافق‌نامه سیاسی میان ارگ و سپیدار امضا شد. رییس جمهور غنی و عبدالله در حال حاضر بیش‌ترین انرژی‌شان را معطوف به تقرری‌های پیش رو ساخته‌اند. تا این‌جای کار، رییس جمهور در برخی از نهادها، تقرری‌ها و جابه‌جایی‌ها را انجام داده است، اما در هیچ‌یک از تقرری‌های تازه، خبری از چهره‌های نو در ساختار سیاسی – اداری افغانستان نیست. به جز عبدالهادی ارغندیوال و حنیف اتمر که چهره‌های تکراری بیرون از ساختار حکومت هستند، سایر جابه‌جایی‌ها نیز از درون حکومت انجام شده است. مثلاً سرپرست وزارت اطلاعات و فرهنگ، سرپرست وزارت امور زنان شده است. رییس اداره امور، والی هرات شده، فضلی مشاور پیشین رییس جمهور، رییس اداره امور شده است. والی‌هایی که تازه در پنج ولایت تعیین شده‌اند نیز از درون حکومت جابه‌جا شده‌اند. حقیقت قضیه این است که جابه‌جایی چهره‌های تکراری، نشان می‌دهد که اصلاحات در حکومت افغانستان جایی ندارد.

هشت صبح می افزاید:

 نهادهای دولتی نیاز به چهره‌های جدید، افکار جدید، سیاست‌های جدید و کارهای جدید دارند. وزارت های تخنیکی نباید به افراد غیرمسلکی سپرده شوند، جابه‌جایی و تغییر چهره‌ها و مقام‌های قبلی و تکراری از وزارتی به وزارت دیگر نمی‌تواند مشکلات افغانستان را کاهش دهد و در نهایت کسانی‌که در گذشته در وزارت‌های مختلف موفق نبوده‌اند، هرگز نمی‌توانند در وزارت‌های دیگر موفق باشند.

و اشتیاق طالبان به بی رحمی عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

خشونت‌های چند روز اخیر در افغانستان به‌شدت مردم افغانستان را به روند صلح بی‌باور کرده است. مردم حق دارند نگران باشند. زیرا در هیچ روندی که به صلح منجر شده، چنین چیزی سابقه ندارد که گروهی هم به‌دنبال صلح باشد و هم از خشونت کار گیرند. بنابراین، خشونت هر روزی که ادامه پیدا کند، به همان میزان رسیدن به صلح را دشوارتر می‌کند. استفاده از خشونت و کشتن غیرنظامیان برای اهداف سیاسی افکار عمومی، اراده حکومت و تلاش‌های بین‌المللی را با تردید مواجه می‌کند. از این‌رو، طالبان نمی‌توانند به این وضعیت ادامه دهند.

اطلاعات روز می افزاید:
 گروه طالبان در واکنش به توافق سیاسی در کابل خواهان رهایی پنج هزار زندانی و آغاز مذاکرات بین‌الافغانی شده است. اما آزادی کامل پنج هزار زندانی و رفتن به طرف گفت‌وگوها در موجودیت خشونت دوامدار و کشتار کور غیرنظامیان ممکن نیست. این را هر کسی می‌داند که چنین کار منطق سیاسی-نظامی ندارد. واقعا نگرانی عمده افغانستان از این است که پس از رهایی زندانیان طالب، خشونت‌های طالبان ادامه پیدا کند. این نگرانی بی‌مورد هم نیست. برای این‌که گروه طالبان نشان داده که برای رسیدن به خواسته‌های بیش‌تر حاضرند دست به هر کاری بزند. نمونه واضح آن آتش‌‌زدن پنج نفر در غزنی است.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی آرمان ملی که درسرمقاله ای تحت عنوان توافق سیاسی، پایان یک بحران و نگرانی از آغاز بحرانی دیگر چنین نوشته است:

بسیاری از شهروندان افغانستان هرچند امضای توافق‌نامه سیاسی میان آقایان غنی و عبدالله را تجربه ناکام حکومت وحدت ملی خوانده اند، اما ابراز امیدواری کرده اند که با این تفاهم میان دو رهبر بن بست سیاسی به پایان برسد و کشور از بحران موجود عبور کند. کشورهای غربی و دخیل در قضایای افغانستان و سازمان ملل متحد نیز از امضای توافق سیاسی میان رییس جمهورغنی و آقای عبدالله استقبال کرده اند. داکترعبدالله نیز پس از امضای توافق‌نامه سیاسی با رییس جمهور غنی در حساب تویترش؛ بر تعهد روی یک دولت فراگیر و پاسخ‌گو تاکید کرده و ابراز امیدواری کرده که با این توافق در برابر کلاه‌برداری، فساد و بی عدالتی راه حل‌های عملی پیدا کند.

در پایان آرمان ملی می افزاید:

خواست شهروندان کشور و حتا حامیان بین‌المللی افغانستان از این دو رهبر سیاسی و شریک قدرت، این است که منافع ملی و کشوری را برخواست‌ها و امتیازطلبی‌های شخصی و تیمی خود ترجیح دهند، تا از آزمون بزرگ که “مذاکرات صلح” است موفقانه بدر آیند.