بررسی مطبوعات چاپ کابل 23سرطان 1399
"چرا طالبان از خشونت دست بردار نیستند" ، "بن بست مذاکرات صلح جدی است" و "پول کمکی بلاعوض در بخش هایی که بیشتر اولویت دارد مصرف شود" عناوین سرمقالات امروز چاپ کابل است.
روزنامه ی اطلاعات روز در سرمقاله ای تحت عنوان چرا طالبان از خشونت دست بردار نیستند چنین نوشته است :
چیزی که تاکنون قطعی شده این است که خشونتها مشکلی اصلی روند صلح است. اصرار طالبان به ادامه خشونت به معنای دوام جنگ است. این رویکرد طالبان تقریبا تمامی طرفها را نگران کرده و ممکن است بار دیگر روند صلح افغانستان شکست بخورد. برای اینکه یک روند صلح شانس موفقیت بالا داشته باشد، باید خصومت و بیاعتمادی کنار گذاشته شود. درحالیکه روزبهروز بیاعتمادی و خصومت میان حکومت افغانستان و طالبان بیشتر میشود.
اصرار طالبان بر رهایی حدود 600 زندانی این گروه که گفته میشود بهدلیل داشتن مسائل جرمی آزاد نمیشوند، سختگیری بیمفهوم است.
اطلاعات روز می افزاید:
طالبان در تازهترین واکنش ارگ را به سنگاندازی بر سر راه شروع مذاکرات متهم میکند. البته که به دلایل بسیار روشن ارگ نمیخواهد مذاکرات بین الافغانی سر بگیرد. اما خشونتطلبی طالبان و نگاه صفر و صدی این گروه برای مخالفان روند کنونی صلح در داخل حکومت افغانستان فرصت مانور بیشتری میدهد. زیرا منطقی این است که نباید افراد که مسایل جرمی دارند و ادعای حقالعبدی علیهشان وجود دارد از زندان رها شوند. اگر حکومت هم بخواهد، نهادهای حقوق بشری و افکار عمومی در افغانستان اجازه آزادی به چنین افرادی نمیدهند.
و بن بست مذاکرات صلح جدی است عنوان سر مقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:
رهایی زندانیان طالب به چالش عمده و اصلی در روند مذاکرات بینالافغانی بدل شده است. در این باره حکومت و طالبان نقطه نظرهایشان را بیان کردهاند، از این مواضع معلوم میشود که مذاکرات صلح به بنبست جدی روبهرو شده است. پیش از این حکومت درباره رهایی ۵۹۲ زندانی طالبان ملاحظاتی را مطرح کرده بود که این زندانیان به علت ارتکاب جرایم جدی از رده زندانیان جنگی خارجاند و رهایی این زندانیان از صلاحیت حکومت نیست. در تازهترین مورد حکومت گفته است که ۵۹۲ زندانی طالب جرایم جدی و موارد حقالعبدی را مرتکب شدهاند و رییس جمهور نیز پیش از این گفته بود که صلاحیت عفو این زندانیان براساس قانون جزا محدود است و صلاحیت تصمیم درباره آنها را به نهادهای عدلی و قضایی سپرده است. گروه طالبان نیز بارها گفته است که تا رهایی کامل زندانیانی که نامهایشان را به حکومت سپرده است، بحث درباره آغاز مذاکرات پیش از وقت است.
هشت صبح می افزاید:
آیا خواستههای حکومت وقتی که میگوید رهایی شماری از طالبان از صلاحیتهای ارگانهای عدلی و قضاییاند و علت آن را نیز ارتکاب جرایم میداند موجه است؟ اگر این زندانیان واقعاً دارای چنین ویژگیهای جرمیای باشند به گونه روشن از لحاظ وضعیت حقوقی با کسانی که زندانی جنگ حساب میشوند در یک وضعیت حقوقی قرار نمیگیرند. از سوی دیگر حکومت افغانستان گزینه دیگری را نیز در پیش طالبان گذاشته است.
و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی آرمان ملی که در سرمقاله ای تحت عنوان پول کمکی بلا عوض در بخش هایی که بیشتر اولویت دارد مصرف شود چنین نوشته است:
بانک جهانی روز پنجشنبه ۱۹ سرطان در خبرنامه از کمک بلاعوض دو صد میلیون دالری به افغانستان خبر داد، هرچند این بانک به تاریخ ۱۹ ماه ثور سال جاری نیز از تصویب کمک چهار صد میلیون دالری به افغانستان خبر داده و تأکید نموده بود که این کمک ها در بخش مبارزه با ویروس کرونا و تقویت سکتور خصوصی در این کشور به مصرف خواهد رسید،
در پایان نویسنده می افزاید:
گرچه توجه و کمک به افغانستان از سوی نهادهای بین المللی و دوستان استراتیژیک افغانستان در بخش های مختلف این کشور، اهمیت افغانستان در نزد جامعه جهانی را نشان می دهد، اما انتظار می رود که این پول ها نیز به طور شفاف مدیریت و در بخش های که بیشتر اولویت دارد به مصرف برسد.