بررسی مطبوعات چاپ کابل 20 اسد 1399

"آمریکا باید تضمین کند که زندانیان رها شده خون نمیریزند" ، " حالا توپ در میدان طالبان است" و" امضای ناخوانده ؛ برویم به مذاکره" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی آرمان ملی در سرمقاله ای تحت عنوان آمریکا باید تضمین کند که زندانیان رها شده خون نمیریزند چنین نوشته است :

با آزادی زندانیان که یکی از خواست های اصلی طالبان در موافقت‌نامه امریکایی ها با آنها بود، مذاکرات بین الافغانی آغاز خواهد شد، زیرا دیگر هیچ بهانه یی برای هردو طرف گفت و گو کننده وجود ندارد که از مذاکرات شانه خالی کنند.

یکی از نگرانی های اصلی مردم افغانستان این است که نباید زندانیان آزاد شده طالبان به جنگ و خشونت دوباره رو بیاورند.

در مورد رهایی زندانیان طالبان، مقامات امریکایی بسیار تلاش کردند تا مواد موافقت‌نامه یک به یک عملی گردد. حال همین مقامات امریکایی، مسوولیت دارند تا تضمین کنند که زندانیان آزاد شده طالبان به قتل و کشتار و خشونت دوباره متوصل نمی شوند.

آرمان ملی می افزاید: 

از سوی دیگر در آستانه آغاز مذاکرات بین الافغانی که زندانیان طالبان آزاد می شوند، گراف جنایت و خشونت در کشور رو به افزایش است. تعدادی از پاسگاه های امنیتی در گوشه و کنار کشور مورد هدف تروریستان قرار می گیرند.

راه اندازی چند انفجار مهیب در ولایت ها از جمله ولایت لوگر، این نگرانی را به وجود آورده است که جنگ در افغانستان به این زودی ها، پایان نمی یابد. یعنی شبکه های استخباراتی منطقه هنوزهم هراس افگنان را حمایت می کنند تا آتش جنگ در افغانستان شعله ور باشد.

وزیر داخله کشور در هفته پیش اعلام کرد که «داعش» نام دیگر شبکه حقانی است.

شبکه حقانی مستقیماً از سوی دستگاه جاسوسی پاکستان آی.اس.آی حمایت و تمویل می شود.

این در حالی است که شبکه حقانی هم زیر چتر جنگی طالبان فعال می باشد و همه جنایات و آدم کشی را زیر نام طالبان انجام می دهند.

و حالا توپ در میدان طالبان است عنوان سر مقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

 با گذشت یک‌ونیم سال از آغاز گفت‌وگوهای صلح،‌ شرایط متفاوت‌تری شکل گرفته است. گفت‌وگوهای صلح، افغانیزه‌تر از هر زمان دیگری شده است. حکومت افغانستان نیز تا حدودی انعطاف‌پذیر شده و مردم برای رسیدن به صلح، از خون عزیزترین اعضای خانواده‌شان گذشته‌اند. حالا توپ در میدان طالبان و نوبت انعطاف‌پذیری این گروه است. دیروز لویه‌جرگه‌ی راه را برای طالبان هموارتر از هر زمانی ساخت.لویه‌جرگه با همه مشکلاتی که داشت، در نهایت بر رهایی ۴۰۰ زندانی خطرناک طالبان تاکید کرد. لویه‌جرگه حتا زندانیان خارجی وابسته به گروه طالبان را نیز گفت که به قید ضمانت آزاد شوند.

هشت صبح می افزاید:

هیچ جناحی به شمول حکومت و طالبان، نباید از صلح برای رسیدن به مقاصد سیاسی خود استفاده کند. طالبان نباید انگیزه اسقاط نظام سیاسی افغانستان را داشته باشند. آن‌ها باید تلاش کنند تا بخشی از یک حکومت مشارکتی و سیستم رقابتی سیاسی باشند که در آن شهروندان از طریق مشارکت سیاسی و انتخابات حکومت‌کننده‌گان را برگزینند و کثرت‌گرایی سیاسی در آن تمثیل شود. طالبان باید ثابت سازند که افکارشان با چنین روی‌کردهایی مطابقت دارد. ارزش‌های دموکراتیک مثل آزادی بیان و حقوق بشر در قوانین فعلی افغانستان، از جمله قانون اساسی این کشور، تضمین شده است. طالبان باید بپذیرند که بازگشت افغانستان به دهه‌های ۶۰ و ۷۰، امکان‌پذیر نیست. آن‌ها باید به همه‌ی این ارزش‌ها احترام بگذارند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی  اطلاعات روز که در سرمقاله ای تحت عنوان امضای ناخوانده ؛ برویم به مذاکره چنین نوشته است:

 حکومت باید فهرست زندانیان و مشخصات آن‌ها را با اعضای جرگه و رسانه‌ها شریک می‌کرد، اما نکرد. ۳۴۰۰ عضو جرگه در‌حالی‌که هرگز نمی‌دانند ۴۰۰ زندانی کی‌هایند و چه کرده‌اند، نخوانده امضا کردند و این امضاهای ناخوانده ۳۳۰ میلیون افغانی روی دست افغانستان خرچ گذاشت.

جرگه نتوانست خلای قانونی را پر کند. در نهایت امضای اشرف غنی منجر به آزادی زندانیان طالبان خواهد شد. اما حالا باید بتواند به مذاکرات مستقیم طالبان و حکومت افغانستان منجر شود. اشرف غنی زمانی را که می‌خواست برای شروع مذاکرات داشته باشد، به آن رسید. تأخیر تا آخرین حد ممکن. حالا دیگر بهانه‌ای برای شروع مذاکرات نیست. 

اطلاعات روز می افزاید:

انتظار می‌رود که بهانه‌ها و موانع برای گفت‌وگو ختم شده باشد. مذاکرات میان افغان‌ها هرچه زودتر شروع شود و آنچه که افغانستان به آن نیاز مبرم دارد، به‌زودی در زندگی مردم پدیدار شود. ما باید به مذاکره برای رسیدن به صلح برویم.