بررسی مطبوعات چاپ کابل 29 اسد 1399

"ناامنی تا محوطه ی ریاست جمهوری" ، " چگونگی روابط منطقه ای گروه طالبان" و" استقلال سیاسی در نبود دولت های ملی " ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

ناامنی تا محوطه ی ریاست جمهوری عنوان سر مقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:
شلیک ۱۴ راکت در روزی که در کابل برای گرامی‌داشت از جشن ۱۰۱ سالگی استقلال افغانستان تدابیر شدید امنیتی برقرار بود، نگران‌کننده و پرسش‌برانگیز است. پرسش این است که آیا ناامنی‌ها بیخ گوش ارگ رسیده و حکومت ناتوان از تأمین امینت است؟ شهروندان حق دارند نگران باشند؛ زیرا در روزی که پایتخت شاهد حضور سنگین نیروهای امنیتی است، چگونه مخالفان مسلح موفق می‌شوند مناطق سبز پایتخت را ۱۴ راکت بزنند. درحالی‌که شهروندان عادی به سختی می‌توانستند در شهر رفت‌وآمد کنند. بدون شک این وضعیت نتیجه‌ی ضعف مدیریتی و ناتوانی نهادهای کشفی و اطلاعاتی افغانستان است که نمی‌توانند تهدید به این برزگی را شناسایی و از میان بردارد. این ناتوانی  سبب شده تا برهم‌زنندگان نظم و امنیت از خلای به‌میان آمده بهر برده و توان کار اطلاعاتی نیروهای امنیتی ما را زیر سوال ببرد.
اطلاعات روز می افزاید :
حکومت افغانستان به بهانه شروع مذاکرات نباید از تأمین امنیت غافل شود. تأمین امنیت شاهراه‌ها، ولسوالی‌ها و مناطقی که زیر کنترل حکومت افغانستان است، باید با چنگ و دندان حفظ شود. در آستانه مذاکرات صلح هر قدر که نیروهای امنیتی از خود ضعف نشان دهند، مذاکره با طالبان سخت‌تر خواهد شد. زیرا در صلح، منافع بیش‌تر را کسی به‌دست می‌آورد که برنده میدان جنگ یا حد اقل در جنگ دست بالا را داشته باشد. بنابراین، حکومت افغانستان نباید در جنگ ضعف نشان دهد.

و چگونگی روابط منطقه ای گروه طالبان عنوان سر مقاله ی روزنامه ی راه مدنیت  است که در آن چنین آمده است:
طالبان با حمایت‌های پنهان ارتش، استخبارات و نیروی هوایی پاکستان، توانستند حکومت مجاهدین را در سال۱۹۹۶ میلادی از کابل بیرون رانده و تا سال۱۹۹۸ میلادی بخش زیادی از افغانستان را تحت ‌کنترول خود درآورند. درحالی‌که طالبان قسمت زیادی از کشور را کنترول می‌کردند، یکی از شاخه‌های مهم مقاومت علیه این گروه به فرماندهی احمدشاه مسعود، قهرمان ملی کشور در دره پنجشیر به‌عنوان آخرین قلمرو فتح‌نشده باقی مانده بود.برخلاف تصور، طالبان هم آرزوهای بزرگ اسلام‌آباد را برآورده نتوانستند و مشکل مرزی با پاکستان نیز لاینحل باقی ماند. دور نگه داشتن هند از طریق افغانستان با پاکستان، برای ارتش پاکستان دارای اهمیت ویژه‌یی بود.

راه مدنیت می افزاید :

چین حضور امریکا در افغانستان را به‌‌حیث تهدید و محاصره برای خود در منطقه تلقی کرده و به هر صورت ممکن تلاش دارد تا به‌عنوان قدرت منطقه‌یی در تحولات سیاسی سهیم گردیده و زمینه خروج نیروهای امریکایی از افغانستان را مهیا کند. از سوی دیگر چین بااستفاده از گروه طالبان درصدد آن است منافع امریکا و شرکای بین‌المللی آن را در افغانستان تحت ‌فشار بگذارد و با این رویکرد، حکومت امریکا را وادار به عقب‌نشینی در موضوعات مرزی و اقتصادی کند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سرمقاله ای تحت عنوان استقلال سیاسی در نبود دولت های ملی چنین نوشته است:
تاریخ معاصر افغانستان به یک معنا تاریخ وابسته‌گی شاهان و حکومت‌ها به کشورهای بیرونی است. اتفاقاً دولت‌هایی که این وابسته‌گی را از دست دادند یا به آن پشت کردند، با سرنوشت غم‌باری رو‌به‌رو شدند.

امان‌الله خان می‌خواست افغانستان را از وابسته‌گی مالی و سیاسی انگلیس نجات دهد، اما این سیاستش منجر به سقوط حکومتش شد. حکومت داکتر نجیب نیز با قطع حمایت‌های مالی و نظامی روس‌ها سقوط کرد.در شرایط کنونی هم افغانستان به کمک‌های بین‌المللی به شدت وابسته است و سوگ‌مندانه مردم این کشور در دو دهه گذشته قادر به تشکیل دولت ملی نشدند و در نتیجه منابع اقتصادی داخلی به فعلیت درنیامد تا افغانستان از لحاظ اقتصادی به آن حدی از خودکفایی برسد که بتواند بودجه عادی و انکشافی‌اش را از درک درامدهای داخلی تامین کند.

در پایان هشت صبح می افزاید:

کشور ما یک قرن پیش توسط امان‌الله خان اعلام استقلال کرد، اما قصه وابسته‌گی ما به کشورهای بیرونی تا اکنون به پایان نرسیده است. علت تداوم این وابسته‌گی، شکل نگرفتن دولت‌های ملی است. حکومت‌های معاصر افغانستان هرگز نتوانستند از دایره تبعیض، وابسته‌گی و عقب‌مانده‌گی رهایی یابند و به مردم افغانستان احساس امنیت اقتصادی و برابری حقوقی بدهند. در چنین شرایطی احساس وفاداری نسبت به یک کشور هرگز شکل نمی‌گیرد و نتیجه آن وضعیت اسفباری است که نیروهای سیاسی افغانستان در طول تاریخ معاصر به جای جلب وفاداری مردم خودشان برای جلب حمایت کشورهای دیگر در حال رقابت بودند.