بررسی مطبوعات چاپ کابل 23 سنبله 1399

واقعیت‌های برجسته در نخستین نشست مذاکرات صلح ،نشست مقدماتی دوحه؛ اجماع بی‌پیشینه منطقه و جهان در حمایت از صلح افغانستان،صلح افغانستان ، زیر آسمان قطر در سایه ی امریکا عناوین سرمقاله های مهم روزنامه های چاپ کابل است

وزنامه ی اطلاعات روز در سرمقاله ای تحت عنوان  واقعیت‌های برجسته در نخستین نشست مذاکرات صلح چنین نوشته است :

بن‌بست مذاکرات مستقیم حکومت افغانستان و طالبان پس از ماه‌ها فراز و فرود شکست و قرار است نمایندگان افغانستان و طالبان برای آینده سیاسی افغانستان سرنوشتی تازه رقم بزنند. اگر مذاکرات پیروز شود، ممکن است بیش از ۴۰ سال جنگ ویرانگر به پایان برسد. اگر مذاکرات موفق نشود، روایت دو دهه دموکراسی و حکومت‌داری در افغانستان به چالش جدی برمی‌خورد. فضای آغاز مذاکرات صلح دولت افغانستان و طالبان امیدوارکننده و صمیمانه بود. مهم‌ترین مسأله مورد توافق میان تمام طرف‌ها نزدیکی اشتراک نظر بر سر موفقیت مذاکرات و به نتیجه‌رسیدن تلاش‌های صلح بود. همه‌ی طرف‌ها بر سر مذاکرات هدف‌مند تأکید داشتند.

اطلاعات روز می افزاید :

غیر از طالبان، تقریبا قریب به اتفاق نمایندگان طرف‌های صلح و کشورهایی که روز گذشته از راه دور و نزدیک سخنرانی کردند بر سر پذیرش حقوق‌ بشر، حقوی زنان، حقوق اقلیت‌ها و قربانیان جنگ در آینده سیاسی افغانستان تأکید کردند. این واقعیت نشان‌دهنده این است که گروه طالبان ناگزیر است واقعیت امروز افغانستان را بپذیرد. هنوز جهان صدای مردم افغانستان را می‌شنود و از خواسته‌ی شهروندان افغانستان حمایت می‌کند. اکنون نوبت طالبان است که باید در مذاکرات حسن نیت نشان دهند. این گروه حتا پیش از مذاکرات امتیازها بسیار بزرگی را به‌دست آورده‌اند. آزادی پنج هزار زندانی طالب به‌شمول ۴۰۰ زندانی خطرناک پیش از مذاکرات، بهای بسیار سنگینی است که مردم افغانستان پرداخته‌اند.

و نشست مقدماتی دوحه؛ اجماع بی‌پیشینه منطقه و جهان در حمایت از صلح افغانستان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن  چنین آمده است :

تاریخ افغانستان به گونه دراماتیکی در حال تکرار شدن است. دوباره میان حکومت افغانستان و گروه‌های مخالف مسلح پس از دو دهه جنگ، گفت‌وگوهای صلح آغاز شده است.امروز اکثر قریب به اتفاق کشورهای منطقه و جهان از فروپاشی نظم موجود در افغانستان هراس دارند. خلای نظم سیاسی اگر در دهه نود میلادی در افغانستان نگرانی‌ای برای کشورهای بزرگ ایجاد نمی‌کرد، امروز و با تهدید شدن امن‌ترین کشورهای جهان از تروریسم ساکن در این منطقه نگاه کشورها به وضعیت در افغانستان فرق کرده است.

برای همین است که در نشست افتتاحیه دوحه میان دولت و طالبان که وزیران ۱۳ کشور مهم منطقه و جهان به ایراد بیانیه پرداختند و همه از نظم جمهوری و حفظ دست‌آوردهای حقوق بشری و دموکراتیک حمایت کردند و انتظار کشورهای‌شان را از این مذاکرات روشن ساختند.

هشت صبح می افزاید :

در تاریخ معاصر افغانستان برای پایان جنگ هرگز چنین اجماعی را شاهد نبوده‌ایم. با وجود آن‌که طالبان در بیانیه افتتاحیه‌شان و در گفت‌وگوهای پیوست آن با رسانه‌ها موضع سخت‌تری نسبت به نماینده‌گان دولت افغانستان اتخاد کردند، اما نیت خود را از رسیدن به صلح پنهان نکردند. آن‌ها هدف‌شان را برقراری نظام اسلامی عنوان کردند و آتش‌بس را یکی از مواد مورد بحث در مذاکرات برشمردند.با همه‌ی این‌ها انتظار می‌رود که در روزهای آینده و با شروع بحث درباره تعیین آجندای جلسات بعدی، موضوعات بیش‌تر روشن شوند.جلسه افتتاحیه دوحه با همه‌ی اضطراب‌ها، بارقه‌ی امید به صلح را در دل مردم افغانستان روشن کرده است. انتظار می‌رود که طرف‌ها از تاریخ معاصر و اشتباهات سیاست‌مردان دیروز بیاموزند و در پایان این گفت‌وگوها که زمان آن روشن نیست، برای افغانستان صلح را به ارمغان بیاورند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی راه مدنیت که در سرمقاله ای تحت عنوان صلح افغانستان ، زیر آسمان قطر در سایه ی امریکا چنین نوشته است :

قطع نظر از چالش‌های عمده ای که فرا راه استقرار صلح وجود دارد، مذاکره در مورد حل یک منازعۀ چهل ساله، دربرگیرندۀ بحث و چانه‌زنی‌های فوق‌العاده دشوار و خسته‌کننده است و در نهایت، توافق روی تضادها و نزیکی فاصله‌ها یک فرایند زمان‌گیر و پرفراز و نشیب خواهد بود که نمی‌شود از آن انتظار زودرس داشت.تساهل، تسامح، خردجمعی و درک اوضاع داخلی و مناسبات بین‌المللی توسط تیم‌های مذاکره‌کننده از نخستین شرایط دستیابی به یک توافق و در نهایت تحقق صلح دانسته می‌شود که سرنوشت این مذاکره را تعیین خواهد کرد.

در پایان راه مدنیت می افزاید :

قطع نظر از نگرانی‌های ریز و درشت دیگر، نیت و صداقت اسلام‌آباد در ارتباط با استقرار صلح در افغانستان با اما و اگرهای فراوان همراه است.هنوز نشانه‌های پررنگی به چشم می‌خورد که در استراتیژی امنیت ملی پاکستان جای برای صلح پایدار به نظر نمی‌رسد.

اسلام‌آباد اگر واقعا در تلاش‌های صلح‌خواهی افغانستان صادق باشد به آسانی‌ می‌تواند هیات طالبان را به امضای توافق‌نامۀ آتش‌بس راضی کرده که خاموشی تفنگ‌ها در میادین جنگ، اولین نقطۀ امیدواری به ختم جنگ و استقرار صلح تلقی می‌گردد.روی‌گردانی طالبان از امضای آتش‌بس قبل از رسیدن به توافق نهایی، قبل از اینکه بیان‌گر نیت طالبان باشد، اهداف امنیتی اسلام آباد را به نمایش می‌گذارد.از همین رو امیدواری به برایند این مذاکره در سطح داخلی و بین‌المللی با خوش‌بینی‌ و بدبینی‌ همراه است که برای هر کدام دلایل متعدد وجود دارد.