بررسی مطبوعات چاپ کابل 30میزان 1399

"زلمی خلیل زاد فقط حرف می زند، طالبان باید تقاص کشتار را پس بدهند" ، "سفر حکمتیار به اسلام آباد، دور زدن ساختارهای رسمی" و "اساس رای اعتماد پارلمان، شایستگی و نیک نامی باشد"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

زلمی خلیل زاد فقط حرف می زند، طالبان باید تقاص کشتار را پس بدهند عنوان سرمقاله ی روزنامه ی صبح کابل است که در آن چنین آمده است:

هرچند هنوز هم، اعتماد به طالبان و خطر آن به شکل کامل برطرف نشده است؛ اما واکنش‌ها و تنش‌های چند روز اخیر میان طالبان و امریکا که بیش‌تر پس از حمله‌های مختلف این گروه در مناطقی از افغانستان به ویژه ولایت هلمند آغاز شد، جدی شده است. در رشته‌ تویت‌ها بین دو طرف پیرامون جنگ افغانستان، هم‌واره از خطری که متوجه‌ی توافق‌نامه‌ی امریکا- طالبان است، سخن زده می‌شد؛ در حالی که دیروز شاید برای اولین‌بار بود که آقای خلیل‌زاد در ضمن یادآوری از این توافق‌نامه‌ از اعلامیه‌ی مشترک افغانستان-امریکا نیز یادآور شد. در ادامه‌ی تنش‌های لفظی طالبان-امریکا در توییتر، حکومت افغانستان نیز وارد دست‌اندازی‌هایی شد که بیش از هرچیزی به ابراز پشیمانی می‌ماند. صدیق صدیقی، سخن‌گوی ارگ در توتیر خود نوشت به منظور تسریع روند صلح و پایان جنگ، دولت افغانستان ۶۱۰۰ زندانی طالب را آزاد کرد؛ اما این گروه از چنین حسن‌‌نیتی سوی استفاده کرده است.

صبح کابل می افزاید:

حکومت، خواسته یا ناخواسته، هر عمل خود را مطابق به توافق‌نامه‌ی طالبان- امریکا به پیش می‌برد و حتا اعلامیه‌ی مشترک آن با امریکایی‌ها نیز، پس از امضای این توافق و با درنظرداشت رعایت اصول آن، صورت گرفته است.آزادی زندانیان طالب، برای حکومت غیرقابل رد بود؛ زیرا همه‌ی تدارکات صلح را امریکایی‌ها چیده اند و حکومت ناگزیر بود تا برای جلوگیری از اخلال در برنامه‌ی خلیل‌زاد، این درخواست را اجرایی کند.اکنون حکومت از کرده‌ی خود پشیمان است؛ ولی آن را با زبان محافظه‌کارانه‌ در کلمه‌هایی چون «سو استفاده از حسن نیت» می‌پیچاند. دلیل به حاشیه‌رفتن گفت‌وگوهای صلح هیئت فرستاده‌ی حکومت با طالبان نیز، واکنشی‌بودن رفتار سران ارگ به جای کنش‌گری آنان است. زمان آن فرارسیده است تا دولت افغانستان از تنش‌های موجود بین طالبان و امریکا استفاده کند و برای وارد‌کردن فشار بر این گروه و جبران اشتباه آزادسازی زندانیان، آنان را به آتش‌بس وادار کند.

و سفر حکمتیار به اسلام آباد، دور زدن ساختارهای رسمی عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

سفر حکمتیار به اسلام‌آباد و پذیرایی گرم از او، در عمل، آغاز فصل جدیدی از دعوت‌های رسمی و سفرهای رسمی افراد و رهبری‌ جناح‌های سیاسی افغانستان به پاکستان است. اسلام‌آباد، با دعوت‌های رسمی، دیدارها و ارتباطات پنهان و آشکار با افراد و رهبری جناح‌های سیاسی افغانستان که از این پس شدت خواهد گرفت، در تلاش است حکومت افغانستان به‌عنوان ساختار سیاسی رسمی و مشروع این کشور را دور زده و اتوریته و اقتدار آن را در پروسه‌ی جاری صلح تضعیف کند

اطلاعات روز می افزاید:

برخلاف خوشبینی‌ها و امیدواری‌هایی که درخصوص حسن نیت پاکستان نسبت به حل عادلانه و مسالمت‌آمیز منازعه‌ی افغانستان و استقرار یک صلح پایدار شکل گرفته، این دست اقدامات و رویکردهای پاکستان نسبت به مسأله‌ی جنگ و صلح افغانستان بدبینی همیشگی در این مورد را تقویت می‌کند که اسلام‌آباد بیش از آن‌که در پی همکاری صادقانه در استقرار صلح پایدار در کشور در چارچوب اصل روابط دولت-دولت باشد، درصدد آن است که با دور زدن ساختارهای رسمی، دولت مشروع و مستقر در کابل را دور زده و با استفاده از مناسبات و روابط آشکار و پنهان با افراد و جناح‌های سیاسی، با تضعیف اقتدار و اتوریته‌ی دولت مستقر، چیدمان پروسه‌ی صلح را با حداکثر نفوذ و تسلط خود بر پروسه مهندسی کند.

ونگاهی می اندازیم به روزنامه ی هشت صبح که در سرمقاله ای تحت عنوان اساس رای اعتماد پارلمان، شایستگی و نیک نامی باشد چنین نوشته است:

شاید یکی از دلایل اوضاع نابسامان حکومت‌داری در افغانستان، گمارش‌های سلیقه‌ای و سیاسی بود. باربار اتفاق افتاده است که وزیران صادق و تحصیل‌کرده برکنار شده‌اند و جای‌شان را افراد بی‌سواد گرفته‌اند. برخوردی که با حکومت شد، یک برخورد کاملاً سلیقه‌ای و تیمی بود. میزان بقای افراد در چوکی‌های وزارت و ادارات مهم، تنها و تنها وفاداری به شخص رییس حکومت و در بسا موارد تعلقات قومی بود.حالا که فرصتی پیش آمده است، پارلمان افغانستان باید به نماینده‌گی از مردم افغانستان، فرهنگ سرپرستی و فرهنگ گمارش براساس تعلقات تباری را خاتمه بدهد. متاسفانه در دوره‌های قبلی، پارلمان افغانستان نیز در برخی موارد به کسانی رای اعتماد داده است که شایسته‌گی نداشته‌اند. این افراد با دادن وعده و وعید به وکلا، توانستند رای اعتماد بگیرند، در برخی موارد حتا سخن از معاملات نیز در میان بوده است.

در پایان هشت صبح می افزاید:گفته می‌شود که شماری از نامزدوزیران معرفی شده به پارلمان تابعیت‌های دوم دارند. این افراد باید رای اعتماد کسب نکنند، مگر این‌که از تابعیت دوم‌شان بگذرند. تجربه سال‌های گذشته نشان داده است که شماری از وزیران و مقامات بلندپایه‌ای که تابعیت دوم داشته‌اند، پس از دوره خدمت‌شان با وجود داشتن پرونده‌های فساد به کشورهای دیگر فرار کرده‌اند و از هرگونه تعقیب عدلی در امان‌اند.

پارلمان افغانستان باید با توجه به تجربه‌ی گذشته، به افرادی رای بدهد که تنها تابعیت افغانستان را داشته باشند و در صورت انجام کارهای غیر قانونی، دست نهادهای عدلی و قضایی به آن‌ها برسد.