Pars Today

"رای مجلس به نامزد وزیران باید مسئولانه باشد" ، " کلید دار صلح در کابل" و "اصطلاح طرف های جنگ منصفانه نیست" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی هشت صبح در سر مقاله ای تحت عنوان رای مجلس به نامزد وزیران باید مسئولانه باشد چنین نوشته است:

سلامت افغانستان وابسته به برنامه و فعالیت کارگزاران حکومتی است. تنها کسانی می‌توانند کشتی شکسته‌ی افغانستان را به ساحل نجات برسانند که وفادار به مردم و این کشور هستند و خیال سوء استفاده از امکانات و جایگاه دولتی را در سر ندارند. گذشته‌ی نامزدوزیران نباید نادیده گرفته شود؛ کسانی که اهل خیانت بوده‌ و یا ناکارآمد ثابت شده‌اند، نباید به کرسی وزارت برسند.

هشت صبح می افزاید:

نباید فراموش کرد که حضور نامزدوزیران برای کسب رأی اعتماد به مجلس نماینده‌گان، گامی به جلو برای تشکیل کابینه است. متأسفانه، بعضی از وزارت‌ها برای چندین سال پی‌هم توسط سرپرست‌ها اداره شده است و طبعاً این کار روی کیفیت خدمات آن‌ها اثر منفی داشته است. انتظار می‌رود که کابینه‌ی جدید با تصمیم مسوولانه‌ی نماینده‌گان هر چه زودتر تشکیل شود و به وضعیت آشفته‌ی کنونی نقطه‌ی پایان گذاشته شود.

و کلید دار صلح در کابل عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:

در روزهای پیش رو عمران خان مهمان کشوری خواهد بود که هم افکار عمومی و هم حکومت‌اش، او و کشورش را عامل اصلی جنگ در افغانستان و حامی اصلی محور شرارت می‌دانند. باور عمومی در افغانستان این است که پاکستان در دوستی و همسایگی با افغانستان صادق نیست. کابل بارها اسلام‌آباد را به حمایت مالی و نظامی از گروه طالبان و محور شرارت در افغانستان متهم کرده است. باور عمومی در افغانستان این است که پاکستان از سال 2001 تاکنون، با حمایت از گروه‌های خشونت‌گرا و تروریستی، به‌خصوص طالبان و شبکه‌ حقانی، تلاش‌ها برای پایان جنگ در افغانستان را بی‌وقفه مختل کرده است. به همین دلیل مهم‌ترین انتظار در افغانستان از سفر مقام‌های پاکستانی یا به عبارت دیگر کلیدداران صلح، پایان‌دادن به بازی‌های دوگانه‌ی این کشور در افغانستان و شکسته‌شدن دایره‌ی خشونت است.

اطلاعات روز می افزاید:

عمران خان قبل از این گفته است که راه حل احتمالی برای رسیدن به صلح در افغانستان ایجاد حکومت موقت است. این اظهارات از یک طرف مداخله‌ی آشکار در امور داخلی افغانستان است و از طرف دیگر رسیدن به صلح را در افغانستان دشوارتر می‌کند.صلح افغانستان فقط با یک چیز تأمین می‌شود و آن هم تمکین به خواست مردم افغانستان است. در غیر این ‌صورت تکرار دور باطل است. پاکستان قادر بوده پیش از این‌ نه یک‌بار، بلکه بارها روند صلح افغانستان را از مسیر درست آن خارج و طرف‌های دخیل را سردرگم کنند.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی راه مدنیت که در سرمقاله ای تحت عنوان اصطلاح طرف های جنگ منصفانه نیست چنین نوشته است:

به کارگیری اصطلاح “طرف‌های جنگ”، نیروهای امنیتی و دفاعی کشور را با جنگ‌جویان گروه تروریستی طالبان به‌صورت غیر منصفانه در یک صف قرار می‌دهد.به‌صورت نمونه کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در بیانیه‌هایش از اصطلاح “طرف‌های جنگ” استفاده می‌کند و نیروهای امنیتی کشور با گروه طالبان در یک ردیف قرار می‌گیرند وقتی ما نیروهای امنتیی و دفاعی را با استفاده و ترویج اصطلاح “طرف‌های جنگ” با طالبان در یک ردیف قرار می‌دهیم، با دو سوال اصلی روبرو می‌شویم. اول این‌که نیروهای دفاعی و امنیتی کشور از چه هدف و دیدگاه دفاع می‌کنند؟ پاسخ این پرسش واضح است که نیروهای امنیتی از فکر و نگرشی دفاع می‌کنند که سیاست‌گران، روشنفکران، تحلیل‌گران و قشر تحصیل‌کرده کشور طرفدار ترویج آن استند. آن فکر عبارت است از نهادینه‌سازی دموکراسی، حفظ جمهوریت، دفاع از تمامیت ارضی، رعایت ارزش‌های اسلامی و حقوق بشری، حفظ و تقویت آزادی بیان، بازسازی و نوسازی افغانستان، تلاش در جهت تعلیم و تحصیل نسل جوان، تنفیذ قوانین و عملی‌سازی توسعه در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی.

در پایان راه مدنیت می افزاید:

نیروهای امنیتی را ما نمی‌توانیم یکی از طرف‌های جنگ تعریف کنیم. چون آنان از تمامیت ارضی، آزادی، اهداف و آرمان‌ها، منافع ملی و آرزوهای انسانی تمام مردم افغانستان دفاع می‌کنند.نیروهای امنیتی کشور هیچ گاهی طرفدار جنگ و خون‌ریزی نیستند. این گروه تروریستی طالبان است که تداوم‌شان را در جنگ و خون‌ریزی تصور می‌‌نمایند و تمام مردم را دشمن می‌دانند و به‌هیچ کسی رحم نمی‌کنند. تجاوز و حمله طالبان بر شهروندان بی‌گناه، خبرنگاران، فعالان مدنی، طبیبان و نهادهای اکادمیک و آموزشی بیان‌گر دشمنی و ستیز عمیق آنان با کل مردم است.