مطبوعات کابل 16 قوس: مردم به مسلخ نمی روند

"چگونه سنت حشر عمومی را باز آفرینی و مدرن کنیم" ، " مردم به مسلخ نمی روند" و " پیشرفت در دوحه و کابل" ، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

روزنامه ی راه مدنیت  در سرمقاله ای تحت عنوان چگونه سنت حشر عمومی را باز آفرینی و مدرن کنیم چنین نوشته است : 

جامعه ما از گذشته‌های دور با فعالیت‌های رضاکارانه عادت دارد. رضاکاری بخشی از فرهنگ این مرزوبوم است. مردم در مواقع اضطراری همیشه برای کمک به همدیگر شتافته که از این فعالیت بشردوستانه به عنوان «حشر» یاد می‌شود. منتها این فرهنگ حشر و کار رضاکارانه در افغانستان به حالت سنتی خود باقی مانده و برای ساختارمندی و مدرنیزه‌شدن آن در جهت توسعه کشور کاری از سوی دولت صورت نگرفته است. چه بسا که با تاسف در اثر جنگ‌های طولانی این فرهنگ کمک به نیازمندان و انجام فعالیت‌های بشردوستانه به‌صورت داوطلب و بدون مزد کمرنگ هم شده است.

راه مدنیت می افزاید :

دولت و به‌ویژه حکومت از آگاهی‌رسانی در مورد اهمیت رضاکاری برای توسعه کشور در همه عرصه‌ها و جذب استعدادها و یافتن بهترین نوآوری‌ها، پاسخ‌ها و روش‌های جدید برای اجرای پروژه‌ها غافل مانده است.

انتظار می‌رود که برنامه‌های وسیعی در راستای خلق انگیزه برای رضاکاری روی دست گرفته شود. این مهم زمانی به دست می‌آید که نهادهای دولتی به‌صورت سازمان‌یافته و به شیوه‎های جدید جهانی، سنت «حشر عمومی» را بازآفرینی و مدرن کنند.

و مردم به مسلخ نمی روند عنوان سر مقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:

کمیته رهبری شورای عالی مصالحه ملی روز گذشته رسماً به کارش آغاز کرد. کار این کمیته تعیین نقشه راه برای هیأت مذاکره‌کننده دولت است. یکی از محورهای این نقشه، موضوع «قربانی‌دادن» برای صلح است.طبق آن‌چه عبدالله عبدالله مطرح کرد، قربانی‌دادن برای صلح یک امر اجتناب‌ناپذیر است. او حدود و ثغور این قربانی را مشخص نکرد. عبدالله تصمیم‌گیری در این باره را به کمیته رهبری شورای عالی مصالحه ملی واگذار کرد.

هشت صبح می افزاید:

تصمیم‌گیری درباره این‌که چه کسی باید قربانی بدهد، نباید غرض‌آلود و از روی کینه و عداوت سیاسی و یا نیت بدخواهانه باشد.اما نهادهای دولتی، اصل جمهوریت نظام و آزادی و حقوق شهروندی کلیه مردم، قربانی‌پذیر نیستند. مبنای تشکیل و فعالیت این نهادها، نظم جمهوری و ارزش‌های مثل آزادی و حقوق شهروندی، قانون اساسی کنونی است. این قانون را می‌توان اصلاح و تعدیل کرد؛ اما نمی‌توان به تعلیق و یا لغو کامل آن تصمیم گرفت. از این رو، بردن قانون اساسی به قربانگاه یک امر محال است. مردم شاید از بعضی چیزها بگذرند؛ ولی از قانونی که به حکم آن به آزادی و حقوق شهروندی رسیده‌اند، نخواهند گذشت.

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی اطلاعات روز  که در سرمقاله ای تحت عنوان پیشرفت در دوحه و کابل  چنین نوشته است:

دیروز دو اتفاق مهمی رخ داد که می‌تواند شروع تازه برای روند صلح تلقی شود. اول، قرار بود در دوحه هیأت‌های مذاکراتی حکومت افغانستان و طالبان روی آجندای مذاکرات صلح کار را آغاز کند. پس از دو ماه حکومت و طالبان روی کارشیوه توافق کردند. توافق روی کارشیوه در واقع روند مذاکرات را وارد فاز تازه‌ کرد. دوم، دیروز نخستین نشست شورای عالی مصالحه ملی افغانستان برگزار شد. نشست شورای عالی مصالحه نیز پس از ماه‌ها تأخیر و اختلاف نظر صورت گرفت. قبلا عبدالله عبدالله و محمداشرف ‌غنی روی فهرست اعضای کمیته‌ی رهبری توافق نظر نداشتند. آغاز به‌کار این شورا همزمان با شروع مرحله‌ی دوم مذاکرات امیدبخش است

درپایان اطلاعات روز می افزاید:

توافق روی کارشیوه‌ی مذاکرات در دوحه و توافق روی فهرست اعضای شورای عالی مصالحه ملی در کابل یک بار دیگر، فرصتی تازه فرا راه صلح قرار داده است. اکنون بیشتر از هر زمان دیگری کنار آمدن با طالبان راحت‌تر است. زیرا طالبان انتظار داشتند با پیروزی ترمپ در انتخابات امریکا بیشترین سود می‌برد. اما ظاهرا دعاهای طالبان پذیرفته نشد و آمدن جوبایدن طالبان را از موضع گذشته‌اش پایین‌تر آورده است. این گروه می‌داند که حمایت بی‌حساب و کتاب ترمپ را دیگر با خود ندارد. در این سو، نیروهای سیاسی با درک وضعیت باید از فرصت پیش‌آمده برای پایان یک جنگ خونین استفاده کنند.