مطبوعات کابل 22دلو: حادثه ی خونین بهسود، وزارت داخله دستگاه کشتار و دروغ نیست
(last modified 1399-11-22T05:03:42+00:00 )
دلو 22, 1399 09:33 Asia/Kabul
  • مطبوعات کابل 22دلو: حادثه ی خونین بهسود، وزارت داخله دستگاه کشتار و دروغ نیست
    مطبوعات کابل 22دلو: حادثه ی خونین بهسود، وزارت داخله دستگاه کشتار و دروغ نیست

"خشونت پولیس با شهروندان به ما چه می گوید" ، "حادثه ی خونین بهسود، وزارت داخله دستگاه کشتار و دروغ نیست" و "بازگشت با عزت و مصون مهاجران افسانه است"، مهمترین عناوین سرمقاله روزنامه های امروز چاپ کابل است.

خشونت پولیس با شهروندان به ما چه می گوید عنوان سرمقاله ی روزنامه ی اطلاعات روز است که در آن چنین آمده است:
آنچه که چند روز پیش در بهسود اتفاق افتاد فراتر از یک خطای ساده‌ی نظامی است و در نوع خود پیشینه ندارد. چگونگی وقوع ماجرا از زبان شاهدان عینی و معترضان و نحوه‌ی برخورد پولیس بسیار نگران‌کننده است. براساس گفته‌های شاهدان عینی عصبیت قومی در تراژیدیک‌شدن ماجرا نقش بسیار پررنگی داشته است. مورد دیگر چگونگی اطلاع‌رسانی وزارت داخله از رویداد بهسود است. اندکی پس از وقوع فاجعه در بهسود سخن‌گوی وزارت داخله به قربانیان انگ مسلح‌بودن و آشوبگر را زد. این نوع مواجهه با حادثه‌ای که هنوز روشن نیست، از آدرس رسمی وزارت داخله غیرحرفه‌‌ای است.
اطلاعات روز می افزاید:
لکه‌ی سیاهی که رفتار خودسرانه پولیس در بهسود بر دامن نیروهای امنیتی افغانستان افکنده تنها با برخورد جدی با عاملان اصلی این رویداد پاک‌شدنی است. حکومت باید نشان دهد که در این قضایا نقشی نداشته است. از رأس تا قاعده کسانی که در این حادثه دست دارند، باید شناسایی و مجازات شوند. طبیعی است که در این کار تنها فرمانده‌ پولیس یک ولایت دست ندارد. به‌ویژه که انتباه اصلی این است که این افراد برای دست‌گیری عبدالغنی علی‌پور معروف به قومندان شمشیر به بهسود رفته بوده‌اند. در این صورت ریشه‌ی این فاجعه به لایه‌های بالاتری در ساختارهای امنیتی افغانستان می‌رسد و شک استفاده‌ی ابزاری از نیروهای امنیتی برای سرکوب و تحمیل همنوایی را از سوی ارگ برمی‌‌انگیزد.


و حادثه ی خونین بهسود، وزارت داخله دستگاه کشتار و دروغ نیست عنوان سرمقاله ی روزنامه ی هشت صبح است که در آن چنین آمده است:
شلیک مستقیم به روی مردم که نسبت به هر مسأله‌ای اعتراض دارند، خلاف قانون و نوع سرکوب و جنایت علیه بشریت است. عاملان کشتار غیرنظامیان معترض در حصه اول بهسود باید در روشنایی قانون مورد محاکمه قرار گیرند. مجازات عاملان این جنایت نه تنها خواست خانواده‌های قربانیان که از تأکیدات موکد قانون نیز است.دستگاه اطلاع‌رسانی وزارت امور داخله به دلیل پخش دروغ، اطلاع‌رسانی نادرست و تحریف واقعیت باید مورد مواخذه واقع شود. دستگاه اطلاع‌رسانی وزارت امور داخله، برای کنترل افکار عمومی و پرده‌پوشی از یک جنایت، عمداً به دروغ متوسل شده است. این کار در وهله نخست باعث آسیب به وجه معترضان و هم‌چنان شکل‌گیری جو منفی در برابر آن‌ها شده بود. در وهله دوم، پرده دروغینی روی یک جنایت بشری انداخته بود که اگر برداشته نمی‌شد، امکان محاکمه عاملان این جنایت فراهم نمی‌شد. از این رو، دستگاه اطلاع‌رسانی وزارت امور داخله باید به دلیل توسل عمدی به دروغ و تحریف واقعیت مورد مواخذه قرار گیرد.

هشت صبح می افزاید:

 دولت باید به آسیب‌دیده‌گان و قربانیان حادثه غرامت بپردازد. پولیس حق ندارد مردم را به دلیل اعتراض به گلوله ببندد. غرامت مردم باید به موقع پرداخت شود.باید تأکید کرد که دولت نمی‌تواند با توسل به میله تفنگ مانع اعتراض مردم شود. اعتراض از حقوق مدنی مردم است. دولت باید به صداهای مختلف جامعه گوش دهد و در چارچوب قانون به آن رسیده‌گی کند. سرکوب راه حل نیست.

 

و نگاهی می اندازیم به روزنامه ی راه مدنیت که در سرمقاله ای تحت عنوان بازگشت با عزت و مصوون مهاجران افسانه است چنین نوشته است:

نورالرحمان اخلاقی، وزیر امور مهاجرین و عودت‌کنندگان، می‌گوید که در سال مالی ۱۳۹۹ خورشیدی، ۸۵۰ هزار مهاجر افغانستانی از کشورهای میزبان به افغانستان بازگشته‌اند. آقای اخلاقی که روز سه‌شنبه (۲۱ دلو)، در برنامه‌ی «حساب‌دهی دولت به ملت» سخن می‌زد، گفت که بازگشت داوطلبانه، باعزت و مصون مهاجران، از اولویت‌های دولت افغانستان به شمار می‌رود.
مشکل این است که حکومت افغانستان، بدون در نظرداشت وضعیت امنیتی و پیامدهای آن، سعی می‌کند مهاجران را ترغیب به بازگشت کند. درحالی‌که وضعیت موجود طوری است که بازگشت مهاجران را نمی‌تواند برتابد و فقط به بدتر شدن وضع زندگی مهاجران می‌افزاید.

درپایان صبح کابل می افزاید:

بازگشت باعزت و مصون، یک افسانه است و ممکن نیست زیرا ما هنوز نتوانسته‌ایم به مشکل بیجاشدگان داخلی رسیدگی کنیم چه رسد که هزاران هم‌وطن دیگر را که شاید وضع بهتری نسبت به بیجاشدگان داشته باشند، دعوت به بازگشت کنیم و مدعی زمینه‌سازی مصونیت برای آنان باشیم.

کلیدواژه