Pars Today

در این قسمت اعتراضات مسلمانان ایتالیا به قانونی درباره ایجاد محدودیت در ساخت مساجد در این کشور شرح داده شده است

صدها نفر از مسلمانان ایتالیا روز جمعه 21 اکتبر در اعتراض به تعطیلی مساجد و مراکز عبادی در پایتخت ایتالیا، مقابل بنای تاریخی «کولسیوم» در شهر رُم اقدام به اقامه نماز جمعه کردند. آنها با در دست گرفتن پارچه نوشته‌هایی با عباراتی چون «صلح» و «مساجد را باز کنید» اعتراض خود را اعلام کردند. مسلمانان از مقام‌های شهر رم خواستند تا از حقوق مذهبی‌شان دفاع کرده و حمایت قانونی را برای اماکن مذهبی آنها فراهم کند. ایتالیا حدود یک میلیون و ششصد هزار نفر مسلمان دارد. اسلام بعد از مسیحیت دومین مذهب بزرگ ایتالیا است. با این وجود اسلام به عنوان یک مذهب رسمی در ایتالیا به رسمیت شناخته نشده است، در حالی که ادیانی مثل بودیسم، هندوئیسم و یهودیت جزو ادیان رسمی این کشور هستند.فرانسیسکو تییِری، مسئول هماهنگی گروه‌های اسلامی در ایتالیا در تجمع روز جمعه  گفت: «ما مسلمانان احساس می‌کنیم در معرض تبعیض و اتهام هستیم«.وی گفت: هیچ اراده سیاسی وجود ندارد که بودن ما مسلمانان در ایتالیا را به رسمیت بشناسد و این نکته را درک کند که ما مردم صلح دوستی هستیم. تییِری افزود: ما محلی برای عبادت نداریم و مجبوریم مکان‌هایی را برای این منظور کرایه کنیم.مسئول هماهنگی گروه‌های اسلامی در ایتالیا تأکید کرد: «مساجد برای مسلمانان مانند نفس کشیدن است که اگر نباشد، خواهند مرد.»

بر اساس آخرین آمار رسمی ایتالیا، مسلمانان در حدود ۳۴ فیصد از جمیعت ساکنان خارجی‌تبار این کشور را تشکیل داده‌اند . قانونی جنجالی در منطقه "لیگوریا" ایتالیا به تصویب رسیده که طبق آن، ساخت هرگونه مسجد جدید تقریبا غیرممکن شده است. طبق این قانون ساخت هرگونه بنای دینی منوط به صدور مجوزهای رسمی از سوی مقامات محلی می باشد. طبق آنچه در رسانه های محلی مطرح شده، ساخت مسجد با گنبد و مناره، ساختار تاریخی و معماری شهرهای ایتالیا را به هم می ریزد و با شکل مهندسی این شهرها همخوانی ندارد.

تصویب این قانون بر خلاف قانون اساسی ایتالیا و منشور حقوق بشر اروپا است. اما در ایتالیا نیز مثل بسیاری از کشورهای اروپایی در اعمال قانون نسبت به مسلمانان یک استنثا وجود دارد. ایتالیا اولین کشوراروپایی نیست که برای مسلمانان در ساخت مسجد و یا بستن محلها و مراکز عبادی مسلمانان محدودیتهایی ایجاد کرده و یا آنها را می بندد. 

  فرانسه و سوئیس از جمله کشورهای اروپایی هستند که در بستن مساجد و ایجاد محدودیتهایی برای مسلمانان در محلهای عبادت پیشگام شدند. آنها تحت پوشش مقابله با افراط گرایی و تروریسم دست به چنین اقداماتی می زنند. در کشورهای مختلف اروپایی به بهانه های مختلف محدودیتهایی برای مسلمانان اعمال می کنند. یک روز برقع یا روبنده ممنوع می شود. روز دیگر ورود زنان محجبه مسلمان به اماکن عمومی ممنوع می شود. یا اینکه استفاده از لباس شنای مخصوص برای زنان مسلمانان با عنوان بروکینی در سواحل فرانسه به بهانه مقابله با افراط گرایی ممنوع می شود.

در مدارس آلمان دانش آموزان دختر مسلمان را مجبور به شنا در استخرهای مختلط می کنند چون خلاف آزادیهای مدنی است. خانم مارین لوپن رهبر جبهه ملی فرانسه نسبت به گسترش غذای حلال در فرانسه هشدار می دهد. نکته جالب اینجا است که فرانسویان غدای حلال را سالمتر دانسته و به استفاده از آن رو آورده اند و همین مسئله باعث افزایش مصرف غذای حلال در فرانسه شده است. ولی خانم لوپن از آن برداشت سیاسی کرده است و آن را نشا نه ای از نفوذ فرهنگی مسلمانان در فرانسه می داند.  مسلمانان تقریباً در همه جای اروپا هر روز با محدودیتهایی روبرو می شنود. موج پناهجویان به اروپا نیز دامنه این محدودیتها را افزایش داده است. اسلام ستیزی و مسلمان ستیزی در اروپا در حال گسترش است. افزایش فعالیتها و گرایش به احزاب راست افراطی موجب افزایش تبعیض نژادی و حملات به مسلمانان و اماکن اسلامی شده است. همه این اتقاقات در کشورهایی رخ می دهد که منادی آزادیخواهی و تساهل و تسامح در دنیا هستند.بنابر آمارهای رسمی، بیش از چهار درصد جمعیت امروز اروپا مسلمانند و جمع زیادی از آنان حتی در اروپا به دنیا آمده اند یا بیشتر عمر خود را در اروپا زیسته و تحصیل و تجارت کرده اند؛ اما همچنان «غریبه» شمرده می شوند و شهروند اروپایی دانسته نمی شوند. این روند، به خصوص با افزایش تعداد جمعیت مسلمانان در اروپا تشدید می شود و در نگاه ساکنان اروپا، نه بر تعداد هم وطنان مسلمان که بر تعداد «خارجی ها» افزوده می شود! آنها این موضوع را خطری برای هویت اروپا می دانند.

   منادیان آزادیخواهی و احترام به باورها و عقاید دیگران درتحت فشار قرار دادن مسلمانان به ایجاد محدودیت و ممنوعیت برای مسلمانان در انجام عبادت، زندگی و پوشش بر اساس اعتقادات و باورهای اسلامی اکتفا نمی کنند. آنها از یک طرف به بهانه مقابله با افراط گرایی اصول اولیه لیبرالیسم را زیر پا می گذارند. از طرف دیگر توهین به مقدسات اسلامی را به بهانه آزادی بیان مجاز دانسته و توجیه می کنند. دولتهای غربی افراط گرایی اسلام را بهانه ای برای ایجاد محدودیت و ممنوعیت برای مسلمانان در انجام عبادات، زندگی و پوشش یر اساس آموزه های اسلامی قرار داده اند اما با افراط گرایی گروههای راست افراطی و نژادپرست در حمله به مسلمانان و اماکن اسلامی مشکلی ندارند و به راحتی از کنار آن می گذرند. این در حالی است که اسلام منادی واقعی عدالت و صلح در جهان است. اسلام ستیزان در غرب با تمرکز روی فعالیتهای گروههای تکفیری که افکار و اعمالشان هیچ ارتباطی با آموزه های اسلامی ندارد می کوشند اسلام را دینی مروج خشونت و افراط گرایی معرفی می کنند. واقعه سال 2009 در  درسدن آلمان فراموش نشدنی است. مروه شروینی بانوی محجبه مصری ابتدا در یک پارک در درسدن آلمان مورد توهین و ناسزاگویی قرار گرفت، سپس در دادگاهی که برای رسیدگی به این امر تشکیل شده بود توسط فرد مجرم و در برابر دیدگان فرزند و همسرش با ۱۸ ضربه چاقو یه قتل رسید. پوشش خبری این رویداد تکان‌دهنده توسط رسانه‌های آلمانی بسیار ضعیف بود تا جایی که نویسنده روزنامه گاردین انگلستان در مقاله‌ای نوشت: "رسانه‌های آلمانی در ابتدا در صفحات پشتی خود به این رویداد پرداختند و پس از اعتراضات شدید هزاران مصری در قاهره بود که دولت فدرال آلمان، که تقریبا به مدت یک هفته سکوت کرده بود، در بیانیه‌ای تأسف خود را از این حادثه اعلام کرد.

 رادر مروه، همسر این بانوی مصری در مصاحبه‌ای اعلام کرد که وای به روزی که چنین حادثه‌ای برای یک اروپایی رخ می‌داد، در آن صورت بود که دولت آلمان و کشورهای اروپایی جنجالی بسیار بزرگ در سراسر دنیا به راه می‌انداختند، ولی در برابر این جنایت تروریستی مهر سکوت بر لب زدند.عبدالعزیز حامد سردبیر روزنامه مستقل مصری الشروق در سرمقاله‌ای نوشت"اگر قربانی حادثه اخیر در آلمان یک یهودی بود در جهان غوغایی به پا می‌شد." بستن مساجد  و محدودیت ساخت مساجد درایتالیا در ادامه روند اسلام ستیزی در اروپا است.